You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.59 AVERAGE
3.59 AVERAGE
Heeeeel lang over dit boek gedaan omdat ik niet echt in een leesvibe was en tussendoor steeds iets anders oppakkte maar ik vond het wel heel mooi! Het leest niet perse super snel omdat de plot niet heel spannend of iets dergelijks is maar er staan heel mooie zinnen in en Paul Mercier is echt een taalkundig wonder. Het is echt een boek in een boek, Gregorius vond ik een lief, interessant personage. Sowieso houd ik echt van mannen van middelbare leeftijd als vertellers haha (wat zegt dat over mij?). Gregorius besluit op een dag na het lezen van een boek van Prado de nachttrein naar Lissabon te pakken en begint dan een zoektocht naar het bestaan van deze Prado en wie hij allemaal gekend heeft.
Ik vond de inzichten vaak adembenemend mooi en raak. Gregorius doet onderzoek naar een Portugese arts en schrijver, Amadeu del Prado, en die teksten van Prado zijn steeds in het schuingedrukt te lezen. Vooral die teksten van Prado gaan me nog lang bijblijven. Ik kan het niet goed samenvatten allemaal, maar uiteindelijk ging dit boek heel erg over nieuwsgierigheid, de eindigheid van ons bestaan en daarmee de betekenis van ons chaotische leven, keuzes maken die niet in lijn liggen van je verwachtingen en losbreken uit vaste patronen en connecties leggen met anderen. Ook over het accepteren van ouder worden. Een paar favoriete citaten:
"Ons leven - dat zijn vluchtige formaties van drijfzand, gevormd door een windstoot die door de volgende windstoot wordt verwoest. Vormsels van vergeefsheid die al verwaaien voordat ze werkelijk hun vorm hebben gevonden."
"De angst dat het leven onvoltooid zou blijven, een torso: het besef dat je niet meer kon worden waar je jezelf op had toegelegd. Zo hadden we uiteindelijk de angst voor de dood geïnterpreteerd. Maar hoe, vroeg ik, kun je bang zijn voor de ontbrekende heelheid en harmonie van het leven als je die, wanneer ze eenmaal onherroepelijk vat zijn komen te staan, helemaal niet meer beleeft?
En misschien wel de mooiste van allemaal gaat over afscheid nemen:
"Een echt afscheid zou een ontmoeting moeten zijn. Ik heb te lang gewacht en dat is natuurlijk geen toeval. Wat onderscheidt een eerlijk van een lafhartig afscheid? Een eerlijk afscheid van jou - dat zou de poging zijn geweest het met jou eens te worden over hoe het met ons, met jou en met mij, was. Want dat is de zin van een afscheid in de volle, doorslaggevende betekenis van het woord: dat twee mensen, voordat ze uit elkaar gaan, zich tegenover elkaar uitspreken hoe ze elkaar hebben gezien en beleefd. Over wat er tussen hen is gelukt en wat er is mislukt. Daar is moed voor nodig: je moet de pijn over de dissonanties kunnen verdragen. Het gaat erom ook de dingen te erkennen die onmogelijk waren. Afscheid nemen is ook iets wat je met jezelf doet: trouw aan jezelf betuigen terwijl de ander toekijkt."
Ik vond de inzichten vaak adembenemend mooi en raak. Gregorius doet onderzoek naar een Portugese arts en schrijver, Amadeu del Prado, en die teksten van Prado zijn steeds in het schuingedrukt te lezen. Vooral die teksten van Prado gaan me nog lang bijblijven. Ik kan het niet goed samenvatten allemaal, maar uiteindelijk ging dit boek heel erg over nieuwsgierigheid, de eindigheid van ons bestaan en daarmee de betekenis van ons chaotische leven, keuzes maken die niet in lijn liggen van je verwachtingen en losbreken uit vaste patronen en connecties leggen met anderen. Ook over het accepteren van ouder worden. Een paar favoriete citaten:
"Ons leven - dat zijn vluchtige formaties van drijfzand, gevormd door een windstoot die door de volgende windstoot wordt verwoest. Vormsels van vergeefsheid die al verwaaien voordat ze werkelijk hun vorm hebben gevonden."
"De angst dat het leven onvoltooid zou blijven, een torso: het besef dat je niet meer kon worden waar je jezelf op had toegelegd. Zo hadden we uiteindelijk de angst voor de dood geïnterpreteerd. Maar hoe, vroeg ik, kun je bang zijn voor de ontbrekende heelheid en harmonie van het leven als je die, wanneer ze eenmaal onherroepelijk vat zijn komen te staan, helemaal niet meer beleeft?
En misschien wel de mooiste van allemaal gaat over afscheid nemen:
"Een echt afscheid zou een ontmoeting moeten zijn. Ik heb te lang gewacht en dat is natuurlijk geen toeval. Wat onderscheidt een eerlijk van een lafhartig afscheid? Een eerlijk afscheid van jou - dat zou de poging zijn geweest het met jou eens te worden over hoe het met ons, met jou en met mij, was. Want dat is de zin van een afscheid in de volle, doorslaggevende betekenis van het woord: dat twee mensen, voordat ze uit elkaar gaan, zich tegenover elkaar uitspreken hoe ze elkaar hebben gezien en beleefd. Over wat er tussen hen is gelukt en wat er is mislukt. Daar is moed voor nodig: je moet de pijn over de dissonanties kunnen verdragen. Het gaat erom ook de dingen te erkennen die onmogelijk waren. Afscheid nemen is ook iets wat je met jezelf doet: trouw aan jezelf betuigen terwijl de ander toekijkt."
Indrukwekkend en kunstig melancholisch geschreven, ik had me erop voorbereid dat het op een bepaald punt zou gaan irriteren maar dat moment bleef gelukkig uit. De rust van een lange vakantie had ik wel nodig om erin door te kunnen blijven lezen. De twee verhalen die door elkaar lopen gaan beiden over de zoektocht van het leven, ik ben geen filosoof en kan de kwaliteit daarom slechts met lekenogen beoordelen maar vond een aardig aantal passages zeker voer tot verder nadenken geven. Het open einde vind ik minder, hoewel dat meer met mijn nieuwsgierigheid van doen heeft dan met de schrijfstijl.
Aufgegeben, abgebrochen nach einem Drittel. Immerhin, ich habe es versucht. Soll bestimmt irre philosophisch und tiefgründig sein, ich fand es nur zäh und ermüdend. Der beste Teil war die Rede, die mit Religion abrechnet. Da war Pfeffer und Scharfsinn drin, den ich sonst nicht zu spüren vermochte.
Dull. Can’t get into it. Don’t care.
Bijzonder vreemd maar ook intrigerend boek. De hoofdpersoon laat van de ene op de andere dag zijn leven achter om een onbekende Portugese auteur achterna te gaan. De bespiegelingen van zowel de auteur als de hoofdpersoon over identiteit, perceptie en realisatie zijn interessant en haken mooi in elkaar aan. Ook verzetten tegenover meegaan en de gevolgen daarvan zijn thema's die steeds terugkomen.
De personages en de omgeving zijn wel schitterend in elkaar gezet. Toen ik me over het bijna surrealistische verloop van gebeurtenissen had heengezet was het een heel mooi boek dat me veel gaf om over na te denken.
De personages en de omgeving zijn wel schitterend in elkaar gezet. Toen ik me over het bijna surrealistische verloop van gebeurtenissen had heengezet was het een heel mooi boek dat me veel gaf om over na te denken.
Fucking dreadful! I had to force myself to read each page. Total non-story about a truly tedious and dull character who buys a book and tries to find out about the guy who wrote it. Excruciating and I honestly have no idea whatsoever how this won awards.
After finishing this book I'm not sure I can identify how I feel about it. There was something very compelling about it though I also think there was something about it that didn't wholly work for me, or maybe just wasn't what I expected, and I'm not sure what that was. Sometimes the story felt too unrealistic - not the idea of Gregorius giving up his life spontaneously or becoming obsessed by Prado, but the fact that everyone close to Prado quickly trusted Gregorious, a man they didn't know, with their most intimate stories. At the same time, I realize the novel is trying to make deeper philosophical points about our experience - and our understanding/interpretation - of life and relationships. On that level, I found an appreciation for this novel.
I really liked it in the beginning but gave up midway.... I didn't manage to get into the flow with this book.
Este livro decididamente vai para a lista dos meus preferidos. Quando comecei a ver os anúncios, reportagens e entrevistas sobre o filme, começou uma vontade enorme de comprar o livro e não descansei enquanto não o fiz.. Já antes me desiludi com livros com que criei tanta expectativa. Mas neste caso, superou (e muito) as expectativas. Adorei ler as expressões/palavras em português e ADOREI a forma como o autor descreveu a nossa língua. :) Quanto à história, foi muito fácil de entrar nela. Cada vez mais queria saber sobre a história de Prado e a de Gregorius, e adorei seguir Gregorius pelas ruas da minha cidade.
This book definitely goes to the list of my favorites. When I started to see the ads, articles and interviews about the film, it began an urge to buy the book and I did not rest until I had it in my hands.. I was already disappointed before with books that I have created so much anticipation. But in this case it exceeded (and much) the expectations. I enjoyed reading the expressions/words in Portuguese and LOVED the way the author described our language. As for the story, it was very easy to get into it. More and more I wanted to know about the history of Prado and Gregorius, and I loved following Gregorius through the streets of my city.
This book definitely goes to the list of my favorites. When I started to see the ads, articles and interviews about the film, it began an urge to buy the book and I did not rest until I had it in my hands.. I was already disappointed before with books that I have created so much anticipation. But in this case it exceeded (and much) the expectations. I enjoyed reading the expressions/words in Portuguese and LOVED the way the author described our language. As for the story, it was very easy to get into it. More and more I wanted to know about the history of Prado and Gregorius, and I loved following Gregorius through the streets of my city.