You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.63 AVERAGE
3.63 AVERAGE
adventurous
challenging
emotional
hopeful
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
I've read this book years ago, and I've reread it this year since I want to finish the Johnny Maxwell series.
I've liked it even better the second time, as I had time to truly appreciate just how much craft Sir Terry displayed in this middle-grade book.
The characters were, as always, interesting and had distinct voices, while the themes discussed were handled in a no-nonsense manner - I could clearly see that the author respected his intended younger audience and did not speak down to them.
All in all, a thoughtful perspective on war in the (pre-)digital age packaged into a form that makes it approachable to younger readers without invalidating its value to adult audiences.
I've liked it even better the second time, as I had time to truly appreciate just how much craft Sir Terry displayed in this middle-grade book.
The characters were, as always, interesting and had distinct voices, while the themes discussed were handled in a no-nonsense manner - I could clearly see that the author respected his intended younger audience and did not speak down to them.
All in all, a thoughtful perspective on war in the (pre-)digital age packaged into a form that makes it approachable to younger readers without invalidating its value to adult audiences.
Johnny Maxwell'i tanıyor musunuz? Tanımalısınız.
Johnny, Terry Pratchett'ın şimdiye dek yazdığı en harika karakter olabilir. Ve ismini verdiği seri de, hâliyle, en harika serisi.
On iki yaşında, yalnız bir çocuğun -ve arkadaşlarının- başından fantastik, bilimkurgusal maceralara odaklanan JM Serisinin bu ilk kitabı bizi ta 90'lı yıllara, Körfez Savaşına götürüyor; hem de bilgisayar oyunlarıyla ve Alien filmleriyle iç içe bir atmosferde. Savaş karşıtlığı, etik yargılar, ötekileştirme, sanallık ve gerçeklik gibi derin konuları bir grup bilinçli çocuğun goygoyları üstünden başarıyla anlatan, olağanüstü bir serüven.
Laf olsun diye değil, gerçekten öyle.
Şiddet içerikli oyunların, filmlerin, müziklerin falan şiddeti körükleyip körüklemediği uzun yıllardır süregelen bir tartışma. Şimdilerde biraz duruldu aslında, fakat hatırlayanlar hatırlayacaktır ki bu tartışma aslında doksanlı yılların satanizm temalı reality showlarına kadar uzanır. (Cidden, 90’larda o ne furyaydı öyle...) Elbette boş bir tartışma bu. Hemen her konuda, tartışma adabını bilmeden yaptığımız hemen her tartışma gibi, boş. Çok iyi hatırlıyorum: Üniversitedeyken hocanın biri, 2003’teki Irak savaşına giden ABD askerlerinin metal müzik dinleyerek motive olduğunu söylemişti derste. Neyse ki hemen o anda, uzun saçlı, deri ceketli bir metal neferi çıkıp o çok bilen okutmanın ağzının payını vermişti, ama... Nasıl boş bir yorumdu o! Bomboş, bommmboş. (Gerçi düşününce... cehaletin, en uzak kalması gereken yerlerden bile yayılabildiğini göstermesi açısından yararlı bile sayılır, evet.) Yıllarca anlatmaya çalıştık biz de hep birlikte: Önemli olan, ürünün niteliği değil; ürünün nasıl alımlandığı. Nasıl bir insan olunduğu. “Bu icat kötü ellere geçerse işimiz bitti!” demek, işin kolayına kaçmak olur; üretim ve düşünüm biter, insanlık ilerleyemez olur.
Johnny Maxwell de işte bu minvalde düşünerek beni fazlasıyla sevindiriyor neyse ki. Aslında ne savaşan askerler savaşmak, ölmek ve öldürmek istiyor, ne de izleyen insanlar bunları izlemeyi arzuluyor. Fakat inandırılmışız işte, kanıksatılmışız savaşın hayatımızın kaçınılmaz, normal bir unsuru olduğuna.
Müthiş mesajı ve müthiş mizahıyla, müthişten de öte bir kitap, İnsanlığı Ancak Sen Kurtarabilirsin. (Çünkü, normal yani, müthiş kere müthiş müthişkare yapar.)
Johnny, Terry Pratchett'ın şimdiye dek yazdığı en harika karakter olabilir. Ve ismini verdiği seri de, hâliyle, en harika serisi.
On iki yaşında, yalnız bir çocuğun -ve arkadaşlarının- başından fantastik, bilimkurgusal maceralara odaklanan JM Serisinin bu ilk kitabı bizi ta 90'lı yıllara, Körfez Savaşına götürüyor; hem de bilgisayar oyunlarıyla ve Alien filmleriyle iç içe bir atmosferde. Savaş karşıtlığı, etik yargılar, ötekileştirme, sanallık ve gerçeklik gibi derin konuları bir grup bilinçli çocuğun goygoyları üstünden başarıyla anlatan, olağanüstü bir serüven.
Laf olsun diye değil, gerçekten öyle.
Şiddet içerikli oyunların, filmlerin, müziklerin falan şiddeti körükleyip körüklemediği uzun yıllardır süregelen bir tartışma. Şimdilerde biraz duruldu aslında, fakat hatırlayanlar hatırlayacaktır ki bu tartışma aslında doksanlı yılların satanizm temalı reality showlarına kadar uzanır. (Cidden, 90’larda o ne furyaydı öyle...) Elbette boş bir tartışma bu. Hemen her konuda, tartışma adabını bilmeden yaptığımız hemen her tartışma gibi, boş. Çok iyi hatırlıyorum: Üniversitedeyken hocanın biri, 2003’teki Irak savaşına giden ABD askerlerinin metal müzik dinleyerek motive olduğunu söylemişti derste. Neyse ki hemen o anda, uzun saçlı, deri ceketli bir metal neferi çıkıp o çok bilen okutmanın ağzının payını vermişti, ama... Nasıl boş bir yorumdu o! Bomboş, bommmboş. (Gerçi düşününce... cehaletin, en uzak kalması gereken yerlerden bile yayılabildiğini göstermesi açısından yararlı bile sayılır, evet.) Yıllarca anlatmaya çalıştık biz de hep birlikte: Önemli olan, ürünün niteliği değil; ürünün nasıl alımlandığı. Nasıl bir insan olunduğu. “Bu icat kötü ellere geçerse işimiz bitti!” demek, işin kolayına kaçmak olur; üretim ve düşünüm biter, insanlık ilerleyemez olur.
Johnny Maxwell de işte bu minvalde düşünerek beni fazlasıyla sevindiriyor neyse ki. Aslında ne savaşan askerler savaşmak, ölmek ve öldürmek istiyor, ne de izleyen insanlar bunları izlemeyi arzuluyor. Fakat inandırılmışız işte, kanıksatılmışız savaşın hayatımızın kaçınılmaz, normal bir unsuru olduğuna.
Müthiş mesajı ve müthiş mizahıyla, müthişten de öte bir kitap, İnsanlığı Ancak Sen Kurtarabilirsin. (Çünkü, normal yani, müthiş kere müthiş müthişkare yapar.)
adventurous
emotional
lighthearted
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
About few years ago I found a bunch of Terry Pratchett's books from one of my favorite second-hand bookshops. Unfortunately, I couldn't buy them all, but I'm glad that I bought this. Only You Can Save Mankind was a really good reading experience and it left a pleasant happy feeling afterwards. Now I just have to find somewhere the other parts of this trilogy.
This is a light kids' book that unfortunately feels like it belongs only at the time it was written - in the 1990s. The version I have even has a 2004 introduction update, which already feels dated. I could relate to Johnny and his friends with their computer games because it was the sort of thing I played when growing up, but kids of today would need a history lesson to understand the context of both the 1991 Gulf War (the first 'televised' war), and of course, what computers and technology were like in the 1990s. Taking the dated-ness of the book aside, it's a very simple story with fairly shallow characters - and although there's some amusing jokes and references, it definitely doesn't shine and shows its age significantly.
adventurous
funny
hopeful
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Content Warnings
Moderate: Death, Genocide, Misogyny, Blood, Car accident, War, Injury/Injury detail
Minor: Vomit, Abandonment
3.5 stars - Not top-line Pratchett, but I always forget how enjoyable even his seeming cast-offs are.
adventurous
emotional
funny
hopeful
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
reflective
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes