Take a photo of a barcode or cover
emotional
hopeful
inspiring
reflective
sad
slow-paced
reflective
medium-paced
Beladen huis is een mooi en diep reflectief boek. Christien Brinkgreve verhaal over opruimen na het verlies van haar man is niet alleen een praktische bezigheid, maar ook een emotionele reis waarin ze terugkijkt op haar leven en de relaties die haar hebben gevormd.
Hoewel ik zelf nog niet in de levensfase zit waarin de verschillende rollen van vrouw-zijn binnen een gezin een directe rol spelen, maakt dat haar verhaal niet minder voelbaar. Wat me opviel, is dat het lijkt alsof er in elke generatie een spanningsveld blijft bestaan tussen de rol van moeder, echtgenote en zelfstandige werkende vrouw. Hoe je het ook invult, het voelt alsof het nooit helemaal goed is. Brinkgreve beschrijft deze worsteling scherp en genuanceerd, waardoor het niet alleen haar persoonlijke verhaal blijft, maar ook een bredere maatschappelijke reflectie biedt.
Wat ik bijzonder sterk vond, is hoe ze in de laatste hoofdstukken de brieven beschrijft die zij en haar man naar elkaar schreven toen ze net samenwoonden. Het laat zien hoe schrijven soms een makkelijkere weg is om gevoelens te uiten dan ze hardop uit te spreken. Dit deel van het boek voelde intiem en oprecht en gaf een extra laag aan haar verhaal over rouw en liefde.
Als enige kanttekening vond ik dat sommige stukken wat herhalend waren, maar dat past ergens ook wel bij de reflectieve aard van het boek.
Hoewel ik zelf nog niet in de levensfase zit waarin de verschillende rollen van vrouw-zijn binnen een gezin een directe rol spelen, maakt dat haar verhaal niet minder voelbaar. Wat me opviel, is dat het lijkt alsof er in elke generatie een spanningsveld blijft bestaan tussen de rol van moeder, echtgenote en zelfstandige werkende vrouw. Hoe je het ook invult, het voelt alsof het nooit helemaal goed is. Brinkgreve beschrijft deze worsteling scherp en genuanceerd, waardoor het niet alleen haar persoonlijke verhaal blijft, maar ook een bredere maatschappelijke reflectie biedt.
Wat ik bijzonder sterk vond, is hoe ze in de laatste hoofdstukken de brieven beschrijft die zij en haar man naar elkaar schreven toen ze net samenwoonden. Het laat zien hoe schrijven soms een makkelijkere weg is om gevoelens te uiten dan ze hardop uit te spreken. Dit deel van het boek voelde intiem en oprecht en gaf een extra laag aan haar verhaal over rouw en liefde.
Als enige kanttekening vond ik dat sommige stukken wat herhalend waren, maar dat past ergens ook wel bij de reflectieve aard van het boek.
informative
reflective
medium-paced
Genuanceerd memoir over hoe er in een huwelijk een ongelukkige dynamiek ontstaat door onbeantwoorde verwachtingen. Hoe een vrouw het gezin draaiende houdt bij een man die daar geen oog voor heeft, met uitspraken: 'als je kinderen krijgt verlies je je vrouw'. Een man die, nu ze er op reflecteert, misogyn en egocentrisch blijkt te zijn, naast zijn humor en diepgang. Zij moest kleiner zijn dan hij om zijn eigen onvermogen te maskeren. Als hun zoon vraagt om allemaal hun plek in het gezin te tekenen, zet iedereen de vader in het middelpunt, terwijl hij zichzelf er buiten plaatst, zeer illustratief.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
reflective
sad
slow-paced
reflective
sad
fast-paced
dark
emotional
informative
reflective
sad
tense
medium-paced
emotional
reflective
sad
slow-paced
Leerzaam en interessant. Af en toe lijkt de schrijfster er toch niet klaar voor om eerlijk te zijn en blijft ze haar overleden man beschermen (begrijpelijk, maar maakt het verhaal minder krachtig).
reflective
medium-paced
Interesting but quite repetitive and in my opinion it lacked structure. It also felt like a plea for forgiveness at times.