You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.0 AVERAGE
4.0 AVERAGE
Absolutely genius book! A man and his quest of writing a book about D.H. Lawrence. There is a fair bit about Lawrence, yes, it does get literary and very serious at times, but at the core of the book is the author's struggles with his ineffectiveness, his idleness and his desire of not doing anything at all, especially not writing a book about D. H. Lawrence. I laughed 'til I cried reading this; it's so clever and witty and, scarily, relatable. 5/5.
Amusing and sort of validates some of my own similar distractions from ever actually doing what I seek out to do.
I fell in love with this book within the first ten pages, started to fall out of love thereafter (weary of the same thing over and over again and desperate for some white space), but then fell in love again - harder - at about the halfway mark.
I'd give it 4.5 stars if I could, but I can't, so I'm rounding down. My issue is the unresolved matter of how Dyer can claim that he, like Lawrence, lived on the edge of existence with regards to finances but then fail to address how he managed to travel all around Europe and then North America without ever doing an honest day's work. (He does mention, briefly, writing a few articles for money, but he spends much more time talking about how he literally does nothing all day - and this for several years.) I'm guessing he had an advance that funded this project, but if so it would have been nice for him to explore that. Without being up front about how he was actually able to live this fairly extravagant lifestyle, his claim that he was struggling financially makes his adventures read like that of a man who doesn't realize his incredible privilege or have any inkling of what it actually means to struggle financially.
Still, that's a fairly minor flaw in an otherwise wonderful and hilarious book. I'd say it's requiring reading for writers - and would probably be valuable for lit scholars and non-writerly artists as well.
I'd give it 4.5 stars if I could, but I can't, so I'm rounding down. My issue is the unresolved matter of how Dyer can claim that he, like Lawrence, lived on the edge of existence with regards to finances but then fail to address how he managed to travel all around Europe and then North America without ever doing an honest day's work. (He does mention, briefly, writing a few articles for money, but he spends much more time talking about how he literally does nothing all day - and this for several years.) I'm guessing he had an advance that funded this project, but if so it would have been nice for him to explore that. Without being up front about how he was actually able to live this fairly extravagant lifestyle, his claim that he was struggling financially makes his adventures read like that of a man who doesn't realize his incredible privilege or have any inkling of what it actually means to struggle financially.
Still, that's a fairly minor flaw in an otherwise wonderful and hilarious book. I'd say it's requiring reading for writers - and would probably be valuable for lit scholars and non-writerly artists as well.
I too have had difficulty wrestling with D.H Lawrence's work. Having only read the first 50 pages of Sons and Lovers..I was enamoured with Lawrence's writing. Sometimes there is an author's voice...that is so original (Cormac Mccarthy, Philip Roth, Virginia Wolf), that the possibilities of writing are altered after your encounter. Lawrence is like that...but there is a weird simplicity to his language. A strangeness of construction, but a simpleness.
Dyer's story is fascinating...some describe it as procrastination..but Dyer scratches the edge of the meaning of his own narrative. With it he takes on Lawrence's influences: Flaubert, Nietzche, Rilke...and examines a deeper sense of narrative to life. There is a malise Dyer confronts with his occupation, his quarters, his romantic partner...a sense of emptiness and needing to fly away from his comfort. He employs quotes from Lawrence's poems and letters, and creates an invisible line between the two men.
It's a fascinating read...Dyer abandons the project of Lawrence, confessing to taking bad notes, giving perfunctory lectures, and sort of wanting to do nothing. Even the vacations with sex, voyeuristic nude beaches, weed and sexual fantasy seem to build up his own irascibility. Wanting to do nothing..or fighting his own depression becomes the deeper target.
" A destiny is not something that awaits us, it is something we have to achieve in the midst of innumerable circumstantial impediments and detours"
Dyer's story is unconventional, but the vulnerability to his own insecurities about the meaning in his life in a way save him. And we start to see Dyer, Lawrence, even ourselves as more than just pinned characters in a story, but deeply complex, imaginative, morally ambiguous people with hearts, fates, and choices.
Dyer's story is fascinating...some describe it as procrastination..but Dyer scratches the edge of the meaning of his own narrative. With it he takes on Lawrence's influences: Flaubert, Nietzche, Rilke...and examines a deeper sense of narrative to life. There is a malise Dyer confronts with his occupation, his quarters, his romantic partner...a sense of emptiness and needing to fly away from his comfort. He employs quotes from Lawrence's poems and letters, and creates an invisible line between the two men.
It's a fascinating read...Dyer abandons the project of Lawrence, confessing to taking bad notes, giving perfunctory lectures, and sort of wanting to do nothing. Even the vacations with sex, voyeuristic nude beaches, weed and sexual fantasy seem to build up his own irascibility. Wanting to do nothing..or fighting his own depression becomes the deeper target.
" A destiny is not something that awaits us, it is something we have to achieve in the midst of innumerable circumstantial impediments and detours"
Dyer's story is unconventional, but the vulnerability to his own insecurities about the meaning in his life in a way save him. And we start to see Dyer, Lawrence, even ourselves as more than just pinned characters in a story, but deeply complex, imaginative, morally ambiguous people with hearts, fates, and choices.
This was a book about a man who decided to write a book about D.H. Lawrence and all the problems that came with this decision. The author was funny and interesting and I was really into it. Then, just past halfway, of course, he lets off a stream of "f" words. I think, oh, that is just the one time every serious author thinks they have to put in their book to make them sound adult. It won't happen again. But it did. And then he mixed in an even worse word. A word you don't even hear at middle schools. It made me really mad and he ruined his own book.
Een vreemd, niet te categoriseren en vooral onbedaarlijk geestig boek over het niet schrijven van een boek. Ik betwijfel of ik dit jaar nog iets grappigers zal lezen. Een heerlijk neurotisch verslag over hoe Dyer er maar niet toe komt zijn grote studie over D.H. Lawrence te schrijven, waarbij hij ondertussen toch heel wat interessante dingen over Lawrence weet te melden, maar daarnaast vooral ook over zichzelf, over besluiteloosheid en uitstelgedrag en de liefde voor boeken en zijn afkeer van vis (en eigenlijk ieder ander eten dan Italiaanse croissants). Een uitgekiende mix van literaire kritiek, literaire autobiografie en literaire column – en slapstick. Pure mentale slapstick.
Er zijn al een paar boeken van Dyer in het Nederlands verschenen: het voortreffelijke <>Jeff in Venetië, de dood in Varanas, dat ik heb gelezen en dat bij vlagen net zo hilarisch is, en Yoga voor mensen die te beroerd zijn om eraan te doen, dat ik nog niet gelezen heb maar waar ik, na deze twee boeken en vanwege die veelbelovende titel, wel benieuwd naar ben.
Out of Sheer Rage is zo’n boek dat je (ik althans) meteen in tien- of twintigvoud wilt kopen om het aan iedereen uit te delen: ‘Dit moet je lezen! Ik kwam niet meer bij!’ (Waarna de meeste ontvangers twee jaar later het boek nog steeds niet gelezen blijken te hebben of het onderwerp angstvallig vermijden omdat ze het helemaal niet grappig vonden en zich vertwijfeld afvragen wat ik er nou zo goed aan vond. Mijn vrijgevigheid heeft me al vele vriendschappen gekost.) Het is dus ook een boek waarvan je denkt: dit moet vertaald worden, dit moet ‘de’ Nederlandse lezer tot zich nemen. Behalve dat het vertalen van een boek lang niet altijd betekent dat ‘de’ Nederlandse lezer het tot zich zal nemen: de eerder vertaalde boeken van Dyer lijken in Nederland ook weinig te hebben gedaan.
Daar komt bij dat dit boek behalve over Geoff Dyer zelf vooral over D.H. Lawrence gaat – een schrijver die in Nederland ook nooit echt lijkt aan te slaan. Daar is hij misschien iets te apart, te uniek, te idiosyncratisch (of simpelweg te goed) voor. Dat wil zeggen, eigenlijk ben ik zelf ook helemaal niet zo’n Lawrence-fan – maar ik heb nu toch veel zin gekregen om hem weer te gaan lezen. Want zo aanstekelijk is Dyers relaas ook nog eens: hij weet je benieuwd te maken naar de boeken, schilderijen of films waarover hij schrijft.
Maar hij brengt je vooral ontzettend aan het lachen. Mij in ieder geval wel.
Er zijn al een paar boeken van Dyer in het Nederlands verschenen: het voortreffelijke <>Jeff in Venetië, de dood in Varanas, dat ik heb gelezen en dat bij vlagen net zo hilarisch is, en Yoga voor mensen die te beroerd zijn om eraan te doen, dat ik nog niet gelezen heb maar waar ik, na deze twee boeken en vanwege die veelbelovende titel, wel benieuwd naar ben.
Out of Sheer Rage is zo’n boek dat je (ik althans) meteen in tien- of twintigvoud wilt kopen om het aan iedereen uit te delen: ‘Dit moet je lezen! Ik kwam niet meer bij!’ (Waarna de meeste ontvangers twee jaar later het boek nog steeds niet gelezen blijken te hebben of het onderwerp angstvallig vermijden omdat ze het helemaal niet grappig vonden en zich vertwijfeld afvragen wat ik er nou zo goed aan vond. Mijn vrijgevigheid heeft me al vele vriendschappen gekost.) Het is dus ook een boek waarvan je denkt: dit moet vertaald worden, dit moet ‘de’ Nederlandse lezer tot zich nemen. Behalve dat het vertalen van een boek lang niet altijd betekent dat ‘de’ Nederlandse lezer het tot zich zal nemen: de eerder vertaalde boeken van Dyer lijken in Nederland ook weinig te hebben gedaan.
Daar komt bij dat dit boek behalve over Geoff Dyer zelf vooral over D.H. Lawrence gaat – een schrijver die in Nederland ook nooit echt lijkt aan te slaan. Daar is hij misschien iets te apart, te uniek, te idiosyncratisch (of simpelweg te goed) voor. Dat wil zeggen, eigenlijk ben ik zelf ook helemaal niet zo’n Lawrence-fan – maar ik heb nu toch veel zin gekregen om hem weer te gaan lezen. Want zo aanstekelijk is Dyers relaas ook nog eens: hij weet je benieuwd te maken naar de boeken, schilderijen of films waarover hij schrijft.
Maar hij brengt je vooral ontzettend aan het lachen. Mij in ieder geval wel.
Maybe I just recognized too many of my own stalling tactics/writer neuroses but I didn't find this funny at all. Tragic, at times boring, never funny. There are about ten pages on dh Lawrence that are really interesting. Would that he had gotten over himself and written that book.
adventurous
challenging
funny
reflective
medium-paced
Part memoir, part travelog, a little bit about DHL thrown in. Actually, in retrospect, more ground was covered regarding DHL than it felt like when reading it. Loved author's general disposition - angry, irritable, sour. Theme of contradiction and of "wrestling" with it, with everything really. No chapters but moved smoothly from topic to topic. Missing the nuance that I liked so much about his The Colour of Memory.