Take a photo of a barcode or cover
3.34 AVERAGE
3.34 AVERAGE
‘Coetzee is a master we scarcely deserve.’
Age
‘…Coetzee gradually, with great intelligence and skill, brings to extraordinary - possibly divine - life an ostensibly simple story.’
Weekend Australian
‘A theological and philosophical fable of considerable brilliance, power and wit. Coetzee hasn’t done anything as fine and beautifully executed as this since Disgrace.’
Canberra Times / Age
‘Coetzee’s characters play with conflicting ideas in a way that is at once disarmingly simple and maddeningly convoluted. The result is a delightful, stimulating puzzle. The Childhood of Jesus is a beautiful yet complex work that will reward the reader handsomely.’
Mark Rubbo, Readings
‘Beautiful but enigmatic fable, written in clean, fierce, present tense prose, seems set in some sort of afterlife…insistently memorable in its spare evocations, it leaves the reader charmed, intrigued, impressed and curious, with much compulsively to ponder.’
Adelaide Advertiser
‘[A] quiet, haunting novel…Coetzee’s calm, emblematic prose lifts the plot into something redolent with metaphor and mystery…Any statement can become a symbol; every event is suffused with potential revelation; something magical is always present and just out of reach…It’s a memorable accomplishment, turning the everyday into the almost everlasting.’
Weekend Herald (NZ)
‘Double Booker Prize-winner Coetzee’s fable has a dream-like, Kafkaesque quality. Are we in some kind of heaven, purgatory or simply another staging post of existence? Clear answers are elusive, but this is a riveting, thought-provoking read and surely Coetzee’s best novel since Disgrace more than a decade ago.’
Daily Mail
‘Written with all of Coetzee’s penetrating rigour, it will be an early contender for an unprecedented third Booker prize.’
Observer
‘The Childhood of Jesus represents a return to the allegorical mode that made him famous…a Kafkaesque version of the nativity story…The Childhood of Jesus does ample justice to his giant reputation: it’s richly enigmatic, with regular flashes of Coetzee’s piercing intelligence.’
Guardian
‘[A] moving but mysterious story of a lost childhood…Is it possible to be deeply affected by a book without really knowing what it’s about? Before reading JM Coetzee’s new novel I might have said no - but now I’m not so sure…[As] disquieting as it is moving…[All] I can say is that ever since I finished it, it’s been going round and round inside my head like nothing else I’ve read in ages.’
Sunday Telegraph
‘The sense of calm, furthered by Coetzee’s spare prose, is very unsettling…These are not the horrors of Waiting for the Barbarians, this is the horror of banality.’
Independent on Sunday
‘A breathtaking performance, full of the tears in things and the wonders of which we cannot speak.’
Peter Craven, Sydney Review of Books
‘Poignant and compassionate…A tale that is by turns irritating and deeply satisfying, philosophically soaring yet earthy, maddeningly vague and mercilessly precise.’ 4.5 stars
Good Reading
Age
‘…Coetzee gradually, with great intelligence and skill, brings to extraordinary - possibly divine - life an ostensibly simple story.’
Weekend Australian
‘A theological and philosophical fable of considerable brilliance, power and wit. Coetzee hasn’t done anything as fine and beautifully executed as this since Disgrace.’
Canberra Times / Age
‘Coetzee’s characters play with conflicting ideas in a way that is at once disarmingly simple and maddeningly convoluted. The result is a delightful, stimulating puzzle. The Childhood of Jesus is a beautiful yet complex work that will reward the reader handsomely.’
Mark Rubbo, Readings
‘Beautiful but enigmatic fable, written in clean, fierce, present tense prose, seems set in some sort of afterlife…insistently memorable in its spare evocations, it leaves the reader charmed, intrigued, impressed and curious, with much compulsively to ponder.’
Adelaide Advertiser
‘[A] quiet, haunting novel…Coetzee’s calm, emblematic prose lifts the plot into something redolent with metaphor and mystery…Any statement can become a symbol; every event is suffused with potential revelation; something magical is always present and just out of reach…It’s a memorable accomplishment, turning the everyday into the almost everlasting.’
Weekend Herald (NZ)
‘Double Booker Prize-winner Coetzee’s fable has a dream-like, Kafkaesque quality. Are we in some kind of heaven, purgatory or simply another staging post of existence? Clear answers are elusive, but this is a riveting, thought-provoking read and surely Coetzee’s best novel since Disgrace more than a decade ago.’
Daily Mail
‘Written with all of Coetzee’s penetrating rigour, it will be an early contender for an unprecedented third Booker prize.’
Observer
‘The Childhood of Jesus represents a return to the allegorical mode that made him famous…a Kafkaesque version of the nativity story…The Childhood of Jesus does ample justice to his giant reputation: it’s richly enigmatic, with regular flashes of Coetzee’s piercing intelligence.’
Guardian
‘[A] moving but mysterious story of a lost childhood…Is it possible to be deeply affected by a book without really knowing what it’s about? Before reading JM Coetzee’s new novel I might have said no - but now I’m not so sure…[As] disquieting as it is moving…[All] I can say is that ever since I finished it, it’s been going round and round inside my head like nothing else I’ve read in ages.’
Sunday Telegraph
‘The sense of calm, furthered by Coetzee’s spare prose, is very unsettling…These are not the horrors of Waiting for the Barbarians, this is the horror of banality.’
Independent on Sunday
‘A breathtaking performance, full of the tears in things and the wonders of which we cannot speak.’
Peter Craven, Sydney Review of Books
‘Poignant and compassionate…A tale that is by turns irritating and deeply satisfying, philosophically soaring yet earthy, maddeningly vague and mercilessly precise.’ 4.5 stars
Good Reading
challenging
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Coetzee is being declared a classic writer akin to Forrester & Vonnegut but I find his writing to be dull and rambling. This book was weird. Which means it will probably soon be called one of the greatest of all time. I don't get it.
Weerom een sober geschreven en intrigerend verhaal. Coetzee presenteert een boel filosofische vragen in een karakterstudie van Jezus. Hij verdient het om veel gelezen te worden! (Coetzee bedoel ik, ;) )
Een heel bijzondere roman over een heel bijzondere jongen. "David" komt met "Simon" als vluchteling aan in "Novillo". Simon zorgt als pleegvader voor de jongen en ziet zich als plicht om diens moeder te zoeken. Hij vindt die "op gevoel" in de figuur van Ines, een oorspronkelijk zeer zelfingenomen vrouw, die zich gauw ontpopt tot bezorgde moeder van David. Simon vindt vriendschap bij de stukadoors bij wie hij werkt aan de haven. Wanneer de jongen naar school moet, komt het tot een botsing met de maatschappij. David moet geplaatst worden in een speciaal instituut, maar vlucht weg. Op het einde van de roman vluchten Simon, David en Ines naar "het noorden", om "een nieuw leven te beginnen".
Zo eenvoudig geschreven het verhaal, zo diep en complex is de betekenis ervan. Waar is Novillo? Welke stad is dat? Waarom komen daar mensen aan die "schoongewassen" zijn van hun verleden, van hun herinneringen? En welke betekenis heeft dat: "schoongewassen zijn"? Op p. 181 lezen we over een havenarbeider, Marciano, die verongelukt is: "Marciano heeft rust gevonden. Hij steekt op ditzelfde moment waarschijnlijk de zeeën over, uitkijkend naar het volgende leven. Het zal een geweldig avontuur voor hem zijn, om opnieuw te beginnen, schoongewassen..."
Is Novillo een ander leven? Een leven na het leven? En naar welk leven gaan Simon, David en Ines op het einde van het boek? Op p. 310: (David wou bijna uit de rijdende auto naar buiten springen): " Hij, Simon, remt hard en zet de motor af. 'Doe dat nooit meer! Straks val je en dan ben je dood!' 'Dat kan me niet schelen! Ik wil naar het ander leven!'"
Personages zijn hier meer dragers van ideeën, ze zijn niet "van vlees en bloed". Havenarbeiders, zoals Eugenio, zijn meer een soort wijzen of filosofen. Elena en Fidel: de nuchtere werkelijkheid, realiteit? Simon: de idealist? De vader van David, "God"? De titel van de roman is zeer mysterieus en stemt tot nadenken... hoe was Jezus in zijn kinderjaren? Een bijzonder intelligent kind met een bijzondere visie op het leven, zoals David? En kan zo iemand aanvaard worden in een pragmatisch, utilitaire maatschappij, waar wel een soort "welwillendheid" heerst, maar misschien geen echte, oprechte liefde.
Mooi is ook het fragment over het tellen... (p. 283-284):
"'Waarom wil je jongen zijn sommen niet maken zoals het van de onderwijzer moet?'
'Waarom zou hij, als een innerlijke stem hem zegt dat de methode van de onderwijzer niet de juiste is?'
'Dat kan ik niet volgen. Als er regels juist zijn voor jou en voor mij en voor iedereen, hoe kunnen ze dat niet juist zijn voor hem? En waarom noem je ze door mensen gemaakte regels?'
'Omdat twee plus twee net zo goed drie of negennegentig zou kunnen zijn als we daartoe besloten'
Hoogbegaafde kinderen... Kinderen met een andere visie...
Een zeer sterk boek, om te herlezen.
Zo eenvoudig geschreven het verhaal, zo diep en complex is de betekenis ervan. Waar is Novillo? Welke stad is dat? Waarom komen daar mensen aan die "schoongewassen" zijn van hun verleden, van hun herinneringen? En welke betekenis heeft dat: "schoongewassen zijn"? Op p. 181 lezen we over een havenarbeider, Marciano, die verongelukt is: "Marciano heeft rust gevonden. Hij steekt op ditzelfde moment waarschijnlijk de zeeën over, uitkijkend naar het volgende leven. Het zal een geweldig avontuur voor hem zijn, om opnieuw te beginnen, schoongewassen..."
Is Novillo een ander leven? Een leven na het leven? En naar welk leven gaan Simon, David en Ines op het einde van het boek? Op p. 310: (David wou bijna uit de rijdende auto naar buiten springen): " Hij, Simon, remt hard en zet de motor af. 'Doe dat nooit meer! Straks val je en dan ben je dood!' 'Dat kan me niet schelen! Ik wil naar het ander leven!'"
Personages zijn hier meer dragers van ideeën, ze zijn niet "van vlees en bloed". Havenarbeiders, zoals Eugenio, zijn meer een soort wijzen of filosofen. Elena en Fidel: de nuchtere werkelijkheid, realiteit? Simon: de idealist? De vader van David, "God"? De titel van de roman is zeer mysterieus en stemt tot nadenken... hoe was Jezus in zijn kinderjaren? Een bijzonder intelligent kind met een bijzondere visie op het leven, zoals David? En kan zo iemand aanvaard worden in een pragmatisch, utilitaire maatschappij, waar wel een soort "welwillendheid" heerst, maar misschien geen echte, oprechte liefde.
Mooi is ook het fragment over het tellen... (p. 283-284):
"'Waarom wil je jongen zijn sommen niet maken zoals het van de onderwijzer moet?'
'Waarom zou hij, als een innerlijke stem hem zegt dat de methode van de onderwijzer niet de juiste is?'
'Dat kan ik niet volgen. Als er regels juist zijn voor jou en voor mij en voor iedereen, hoe kunnen ze dat niet juist zijn voor hem? En waarom noem je ze door mensen gemaakte regels?'
'Omdat twee plus twee net zo goed drie of negennegentig zou kunnen zijn als we daartoe besloten'
Hoogbegaafde kinderen... Kinderen met een andere visie...
Een zeer sterk boek, om te herlezen.
Na pewno jest to książka, którą każdy fan prozy Coetzee powinien przeczytać. Nie jest może wybitna, ale autor wprowadza nas w świat pełen alegorii i niedopowiedzeń, jednocześnie zmuszając na odpowiadanie na zadawane przez "Jezusa" pytania. I oczywiście można tę książkę interpretować poprzez historię rodziny z Nazaretu, ale tak naprawdę to interpretacja narzucana jedynie przez tytuł. Osobiście uważam, iż idealnie zostało to podsumowane w zdaniu: "Dzieciństwo Jezusa w świecie bez Boga".
A man and a boy arrive in a new land. They don't remember much from their past; the man's mission is to find the boy a mother.
The new land is both hospitable and indifferent. The people are friendly, they get a place to stay, food, and a job. But it feels like a land of ghosts, where everyone drifts through 'life', nothing changes, and nothing is questioned.
I honestly don't know what to make if this book. I did not like it, and I feel like I don't understand it. But it is well-written, the converstations between the child and the man are intriguing , and the setting offers many possibilities of reflection on what it means to live, to belong, to adapt.
Most people would agree that living is not the same as surviving, that having to fight for physical safety, food and shelter is a sub-human existence. But when these things are provided, what does it take to really 'live'? Don't we need our story of who we are, to be recocgnized and understood by others, just as much as we need bread and water?
In the end, I like the questions this book poses way more than I enjoyed reading it.
The new land is both hospitable and indifferent. The people are friendly, they get a place to stay, food, and a job. But it feels like a land of ghosts, where everyone drifts through 'life', nothing changes, and nothing is questioned.
I honestly don't know what to make if this book. I did not like it, and I feel like I don't understand it. But it is well-written, the converstations between the child and the man are intriguing , and the setting offers many possibilities of reflection on what it means to live, to belong, to adapt.
Most people would agree that living is not the same as surviving, that having to fight for physical safety, food and shelter is a sub-human existence. But when these things are provided, what does it take to really 'live'? Don't we need our story of who we are, to be recocgnized and understood by others, just as much as we need bread and water?
In the end, I like the questions this book poses way more than I enjoyed reading it.
I've read a lot of Brazilian literature, and this novel left me with the same feeling of displacement and unease that I got from many late twentieth-century Brazilian novels. As I was reading, my husband kept asking me to tell him what the book was about, and when I said it was about an unnamed place where everybody arrives with their memories wiped and has to start a new, simple life, he always wanted to know where the people had come from and why there were there. Was it a post-apocalyptic civilization? Had everyone died and gone to some kind of purgatory? I'm sure many readers will be asking the same kind of questions, especially if they are of a literal-minded bent like my husband is.
"But that's not the point!" is what I kept saying to him. The book asks you to take the situation of these people as a given and follow their often vociferous debates on what their new life should be like. If man can live on bread alone, does he need to also have chocolate and oranges and cheese, or are they needless frivolities? If there are enough people to unload a ship by hand, is it a needless complication to use machines, or is it a silly waste of labor not to do so? What I think Coetzee is getting at here is the very basic, and very profound, question of the meaning of life. If you can put aside the need for answers and focus instead on the questions, you'll find much of interest here.
(Note: I received an advance proof of this novel through a Goodreads First Reads giveaway.)
"But that's not the point!" is what I kept saying to him. The book asks you to take the situation of these people as a given and follow their often vociferous debates on what their new life should be like. If man can live on bread alone, does he need to also have chocolate and oranges and cheese, or are they needless frivolities? If there are enough people to unload a ship by hand, is it a needless complication to use machines, or is it a silly waste of labor not to do so? What I think Coetzee is getting at here is the very basic, and very profound, question of the meaning of life. If you can put aside the need for answers and focus instead on the questions, you'll find much of interest here.
(Note: I received an advance proof of this novel through a Goodreads First Reads giveaway.)
I only got about 60% through, it was too boring to finish. Someone else commented that it was like a poor imitation of Saramago, which I found accurate.