Take a photo of a barcode or cover
3.8 AVERAGE
3.8 AVERAGE
emotional
informative
reflective
tense
medium-paced
challenging
emotional
inspiring
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
dark
emotional
hopeful
inspiring
reflective
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
I listened to this book and found it a beautiful story. I did not know about these Dutch, English, US and Australian women (and men) in Japanese POW camps. Their situations were terrible, but with the way the writing was done, I was hearing it and not living it, which makes a big difference. There were a lot of women in the camp and Heather Morris chose to switch POV quite a lot, which made it hard to follow who was who sometimes. I think the book would have hit a lot harder when I would have felt the story more, when the writing was showing me the inside of these women more.
Nevertheless, I shed a tear at times, so the story was still plenty touching and beautiful. If you like historical fiction about WW2 I would recommend this book.
Nevertheless, I shed a tear at times, so the story was still plenty touching and beautiful. If you like historical fiction about WW2 I would recommend this book.
The writing felt forced and the characters lacked depth. They were overly nice and helpful. It just felt fake. I loved her other books but I just couldn’t keep going with this one.
Dit leek me een mooi boek om te luisteren, alleen ik kon het in BookBeat niet vinden in het Nederlands. Nou dan maar Engels, net zo prima. Ik kan dus niets zeggen over het Nederlandse luisterboek maar het Engelse, ingesproken door een Australische, was een fijne luister ervaring.
Overigens heb ik ongeveer de helft van het boek geluisterd en de andere helft gelezen, de auto moest naar de garage voor een beurt dus ja dat leverde wat extra leestijd op.
Het boek luisterde en las ik in slechts vier dagen uit. Het leest niet moeilijk, heel makkelijk zelfs vind ik persoonlijk. Het is echt een vertelling, veel reconstrueerde gesprekken, van de ervaringen van de vele vrouwen in het kamp. Het verhaal draait vooral om een paar van de Australische verpleegsters, Nesta onder andere, en een paar Engelse vrouwen, waaronder Norah Chambers. Het zijn dan ook hun verhalen die de auteur op papier heeft gezet. Derhalve zijn er ook geen diepgaande karakterschetsen van de hoofdpersonen maar vooral veel in scene gezette gesprekken zoals het gegaan zou kunnen zijn. En na het kijken van een documentaire uit 1985 op YouTube waarin zelfs Norah Chambers een rol heeft klinkt het inderdaad als dat de auteur een goed beeld heeft geschetst van de tijd van al deze vrouwen in de Japanse interneringskampen.
Norah Champers tezamen met Margaret Dryburgh richten een vocaal orkest op waarmee ze na kerst in 1943 een concert gaven voor de overige bewoners van het kamp, ook de Japanse bewakers kwamen luisteren en waren onder de indruk.
In het Engelse luisterboek worden twee van de werken door het Sydney Women’s Vocal Orchestra ten gehore gebracht, The Captives’ Hymn en een arrangement van Maurice Ravel’s Bolero. Beiden zijn deze aan het einde van het luisterboek te beluisteren, kippenvel.
Verder leest Heather Morris zelf de noot van de auteur voor en ook het nawoord waarin een lijst van de personen uit het boek staat. Verder nog twee brieven van nabestaanden van vrouwen die in het kamp hebben gezeten en je kan aan haar stem horen dat dit haar veel doet.
Characters = 6 | Atmosphere = 7 | Writing Style = 6 | Plot = 6 | Intrigue = 8 | Logic = 8 | Enjoyment = 8 | Score 7,00 = 4 sterren
Overigens heb ik ongeveer de helft van het boek geluisterd en de andere helft gelezen, de auto moest naar de garage voor een beurt dus ja dat leverde wat extra leestijd op.
Het boek luisterde en las ik in slechts vier dagen uit. Het leest niet moeilijk, heel makkelijk zelfs vind ik persoonlijk. Het is echt een vertelling, veel reconstrueerde gesprekken, van de ervaringen van de vele vrouwen in het kamp. Het verhaal draait vooral om een paar van de Australische verpleegsters, Nesta onder andere, en een paar Engelse vrouwen, waaronder Norah Chambers. Het zijn dan ook hun verhalen die de auteur op papier heeft gezet. Derhalve zijn er ook geen diepgaande karakterschetsen van de hoofdpersonen maar vooral veel in scene gezette gesprekken zoals het gegaan zou kunnen zijn. En na het kijken van een documentaire uit 1985 op YouTube waarin zelfs Norah Chambers een rol heeft klinkt het inderdaad als dat de auteur een goed beeld heeft geschetst van de tijd van al deze vrouwen in de Japanse interneringskampen.
Norah Champers tezamen met Margaret Dryburgh richten een vocaal orkest op waarmee ze na kerst in 1943 een concert gaven voor de overige bewoners van het kamp, ook de Japanse bewakers kwamen luisteren en waren onder de indruk.
In het Engelse luisterboek worden twee van de werken door het Sydney Women’s Vocal Orchestra ten gehore gebracht, The Captives’ Hymn en een arrangement van Maurice Ravel’s Bolero. Beiden zijn deze aan het einde van het luisterboek te beluisteren, kippenvel.
Verder leest Heather Morris zelf de noot van de auteur voor en ook het nawoord waarin een lijst van de personen uit het boek staat. Verder nog twee brieven van nabestaanden van vrouwen die in het kamp hebben gezeten en je kan aan haar stem horen dat dit haar veel doet.
Characters = 6 | Atmosphere = 7 | Writing Style = 6 | Plot = 6 | Intrigue = 8 | Logic = 8 | Enjoyment = 8 | Score 7,00 = 4 sterren
I was really excited when I saw that Heather Morris had written a fourth book, being such a huge fan of her previous work with the Tattooist of Auschwitz series. The premise of the story is fascinating, following ex-pats living in Singapore who are trying to escape the Japanese, but when their ship is hit and sinks, they make it to shore where they are rounded up and become Japanese POW. The story focuses around sisters Norah, and her nurse sister, Ena and the host of women they are set to live with on this island.
I really enjoyed the themes around sisterhood, courage and bravery. These women worked together, stuck together, and cared for each other so deeply. They also found joy in music and singing, and had a shared belief that they would survive this and get back to their families.
However, the amount of characters, and format of this book made it extremely hard to get to know each of them, and become attached to their stories. The POV’s shift quite a bit, and I had a hard time remembering which POV I was reading. The format is also as if you’re listening in on a bunch of conversations, with a variety of characters without much additional context. Because there are so many characters, it feels like you’re getting to know a lot of them at a surface level.
Overall, I felt like this book had so much potential but it fell a bit flat for me.
Thanks to Netgalley and the publisher for the ARC.
I really enjoyed the themes around sisterhood, courage and bravery. These women worked together, stuck together, and cared for each other so deeply. They also found joy in music and singing, and had a shared belief that they would survive this and get back to their families.
However, the amount of characters, and format of this book made it extremely hard to get to know each of them, and become attached to their stories. The POV’s shift quite a bit, and I had a hard time remembering which POV I was reading. The format is also as if you’re listening in on a bunch of conversations, with a variety of characters without much additional context. Because there are so many characters, it feels like you’re getting to know a lot of them at a surface level.
Overall, I felt like this book had so much potential but it fell a bit flat for me.
Thanks to Netgalley and the publisher for the ARC.
While I enjoyed this book, I didn’t find it to be as well-written as Heather Morris’ other books. At times, the dialogue and characters felt somewhat cheesy and the tone of the book wasn’t what I expected it to be: it lacked the dark, gritty atmosphere that would’ve been fitting given the situation. At times it didn’t seem believable and almost felt as though the women had the upper hand in influencing the running of the camps. Other books set in POW camps have definitely felt much more oppressive and brutal. I do also wonder if there were too many main characters.
I did however find it very interesting to read about an area of WWII which I hadn’t read about. The setting was vivid and the story was easy to follow. I also found the nurses admirable and connected more to them than the other characters. As always, it was good to read about what happened to the real people after the war.
Overall, informative and interesting, but not as emotional or impactful as it could’ve been, therefore a little disappointed.
I did however find it very interesting to read about an area of WWII which I hadn’t read about. The setting was vivid and the story was easy to follow. I also found the nurses admirable and connected more to them than the other characters. As always, it was good to read about what happened to the real people after the war.
Overall, informative and interesting, but not as emotional or impactful as it could’ve been, therefore a little disappointed.
challenging
emotional
hopeful
inspiring
reflective
sad
medium-paced
challenging
emotional
inspiring
sad
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Content Warnings
Graphic: Confinement, Death, Gun violence, Physical abuse, Violence, Forced institutionalization, Xenophobia, Grief, Medical trauma, Injury/Injury detail