Scan barcode
jquivo's review
dark
emotional
mysterious
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
aesweole's review
dark
mysterious
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
5.0
it was written by a man (derogatory), and it shows… nevertheless i loved this book!
bookcaseofdoom's review
4.0
I'm not actually sure how I feel about this book. I feel like I'm saying this way too often :D But it's true.
It was good, yes - the plot was interesting, the characters alive. I really like Matthew, his thought process as attention to detail are fascinating. But I feel like the book dragged a little. I'll sleep on it and try to extend my review (not like goodreads shows starless reviews, but still) - but for now I'm only mildly interested in the sequel.
It was good, yes - the plot was interesting, the characters alive. I really like Matthew, his thought process as attention to detail are fascinating. But I feel like the book dragged a little. I'll sleep on it and try to extend my review (not like goodreads shows starless reviews, but still) - but for now I'm only mildly interested in the sequel.
the_dubious_muse's review
3.0
Knowing McCammon hadn't written anything for many years I was excited to read this, but was disappointed by a couple of issues I had with this book.
First I thought it was long and tedious, just barely keeping my interest enough for me to keep reading. Secondly, I took issue with the way the ending was handled. McCammon took Corbett from one chapter with the Indians immediately to the next chapter where he was meeting with Bidwell and the remaining players in the novel explaining the mystery ala Sherlock Holmes. Without explaining how, Rachael and Corbett had gone from the most villified people in the novel to welcome guests in Bidwell's home!
Religious fervor is never erased that quickly and conveniently. Matthew and Rachel would have been arrested and both burned at the stake upon re-entering the town despite how Corbett had solved the mystery. Bidwell, et al. would never have listened to a thing Corbett had to say! They were already under the impression he was "bewitched" and speaking nonsense as to anything that went against their witchcraft scapegoat. I had a real problem with this ending because it just didn't fit with the way the characters acted. I thought it was pat and hastily drawn, especially considering the book was already at nearly 800 pages at this point. Bidwell's change of heart did not ring true at all. He never would have sought out the Smythe character and absolutely never would have looked for any differing opinion of Rachel then his own
I enjoyed much of McCammon's previous books but this one fell short.
First I thought it was long and tedious, just barely keeping my interest enough for me to keep reading. Secondly, I took issue with the way the ending was handled. McCammon took Corbett from one chapter with the Indians immediately to the next chapter where he was meeting with Bidwell and the remaining players in the novel explaining the mystery ala Sherlock Holmes. Without explaining how, Rachael and Corbett had gone from the most villified people in the novel to welcome guests in Bidwell's home!
Religious fervor is never erased that quickly and conveniently. Matthew and Rachel would have been arrested and both burned at the stake upon re-entering the town despite how Corbett had solved the mystery. Bidwell, et al. would never have listened to a thing Corbett had to say! They were already under the impression he was "bewitched" and speaking nonsense as to anything that went against their witchcraft scapegoat. I had a real problem with this ending because it just didn't fit with the way the characters acted. I thought it was pat and hastily drawn, especially considering the book was already at nearly 800 pages at this point. Bidwell's change of heart did not ring true at all. He never would have sought out the Smythe character and absolutely never would have looked for any differing opinion of Rachel then his own
I enjoyed much of McCammon's previous books but this one fell short.
mepresley's review
adventurous
dark
mysterious
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
It was an entertaining book. I did want to uncover the truth of what was happening in Fount Royal. There was certainly plenty of action, from the escape from Shawcombe's tavern of murder; to the violent encounter between Matthew and the blacksmith, Seth Hazelton; to the arson; to the confrontations between Matthew & Winston, Matthew & Shields, and Matthew & Linch; to the jailbreak; to Matthew taking on a bear; to the final showdown with Johnstone.
I like the tension between Matthew’s loyalty to Woodward and his feelings for Rachel / need to do real justice. I also thought it was cool that Shawcombe and his silent Girl show back up in the last act with the Native Americans. I was emotionally invested enough to cry at Woodward's death scene.
The sex stuff was weird. Just all of it.
I was thinking I would skip the future Matthew Corbett books until I saw that the second in the series, The Queen of Bedlam, is about New York City's first serial killer, so I will probably give it a go.
I like the tension between Matthew’s loyalty to Woodward and his
The sex stuff was weird. Just all of it.
I was thinking I would skip the future Matthew Corbett books until I saw that the second in the series, The Queen of Bedlam, is about New York City's first serial killer, so I will probably give it a go.
roydavis's review against another edition
adventurous
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
mnyberg's review
5.0
I thoroughly enjoyed this book. One of the better mysteries I've read and portrayed in a period piece. I'm no expert in the time period of 1699, but I thought McCammon captured the attitudes, speech and environment exactly as I would have imagined it.
romysvx's review
5.0
Miałam ogromne, wręcz niebotyczne oczekiwania co do tej książki. Nie ukrywam, że nawet liczyłam na drugiego “Drooda”. Chyba na żadna przesylkę w tym roku tak nie czekałam jak na paczkę z powieścią McCammona. Obiecałam sobie, że jak tylko trafi w moje łapki to rzucam wszystkie inne aktualnie czytane książki i biorę się za czytanie tej cegły. Po takim wstępie pewnie umieracie z ciekawości czy “Speaks the Nightbird” sprostał moim - nie ukrywajmy - wielce wygórowanym oczekiwaniom czy kolejny, nie liczę nawet który raz skończyło się na przereklamowanym paździerzu. Spokojnie - puls Wam może zwolnić. Nie lubię szafować takimi słowami jak “genialny” czy “arcydzieło”, dlatego ograniczę się do stwierdzenia iż była to wyborna uczta czytelnicza! Bez dwóch zdań w ocenie Michelin gwarantowane - 3 gwiazdki, a 3 ciężkie, niezgrabne i po prostu brzydkie opony.
„Speaks the Nightbird” to jedna z tych książek, które jednocześnie chce się jak najszybciej przeczytać - bo historia tak pasjonująca i pełna tajemnic, których rozwiązanie chce się poznać tu i teraz, a jednak z drugiej strony - łezka się w oczu zakręca na samą myśl o zamknięciu ostatniej strony. To również jedna z tych książek, których czytanie nie polega jedynie na wodzeniu oczami po kolejnych przekręcanych stronach. Tę powieść się przeżywa - w trakcie lektury można się poczuć jakby było się uczestnikiem opisywanych wydarzeń. Myśleliście, że na tym koniec moich moich peanów pod adresem tego monumentalnego dzieła? Błąd, to lecimy dalej! “Speaks the Nightbird” wytwarza w czytelniku istny wulkan emocji - mamy tu pełen przekrój - od śmiechu i radości - przez strach i współczucie - aż po wściekłość i smutek. McCammon posiada ten niezwykły pisarski talent, że potrafi “kupić” czytelnika już od pierwszych stron. To już kolejna książka, która utwierdza mnie w przekonaniu, że jak mało który współczesny autor grozy autor potrafi on zarówno wymyślić i poprowadzić rewelacyjną i intrygującą fabułę jak i wykreować nad wyraz barwnych i fascynujących bohaterów. Tutaj każdy jest jakiś - nawet postaci drugoplanowe mają charakter, nie są nudnymi plastusiami i budyniami. Główny bohater - Matthew Corbett to jedna z najciekawszych i bardziej skomplikowanych postaci w literaturze. Ahhhhhhh, jaki on jest cudowny - błyskotliwy, wybitnie inteligentny, o ciętym języku. Instant crush! (Och, chwila podobno podobieństwa się nie przyciągają - to nie mam szans xd) To co jeszcze tak wyróżnia “Nightbird” i zasługuje na ogromne brawa to miszmasz gatunkowy. Jak większość powieści Simmonsa tak i dzieła McCammona nie sposób zaszufladkować w jednym gatunku - fikcja historyczna przeplata się tu z kryminałem, a i nie brak elementów charakterystycznych dla literatury grozy.
Ja wiem, że ta opinia, aż ocieka lukrem, ale naprawdę nie mam się tu do czego przyczepić. Nawet gdyby kazano mi - pod groźbą przymusowego czytania całej Chyłki - znaleźć w powieści jakieś mankamenty - no to niestety - będę cierpieć męki i katusze, bo nawet na siłę żadnych wad nie jestem w stanie znaleźć.
Z jednej strony współczuję Wam, że na lekturę tej znakomitej powieści będziecie musieli czekać jeszcze parę miesięcy, a z drugiej zazdroszczę, że ta niepowtarzalna przygoda jeszcze przed Wami.
„Speaks the Nightbird” to jedna z tych książek, które jednocześnie chce się jak najszybciej przeczytać - bo historia tak pasjonująca i pełna tajemnic, których rozwiązanie chce się poznać tu i teraz, a jednak z drugiej strony - łezka się w oczu zakręca na samą myśl o zamknięciu ostatniej strony. To również jedna z tych książek, których czytanie nie polega jedynie na wodzeniu oczami po kolejnych przekręcanych stronach. Tę powieść się przeżywa - w trakcie lektury można się poczuć jakby było się uczestnikiem opisywanych wydarzeń. Myśleliście, że na tym koniec moich moich peanów pod adresem tego monumentalnego dzieła? Błąd, to lecimy dalej! “Speaks the Nightbird” wytwarza w czytelniku istny wulkan emocji - mamy tu pełen przekrój - od śmiechu i radości - przez strach i współczucie - aż po wściekłość i smutek. McCammon posiada ten niezwykły pisarski talent, że potrafi “kupić” czytelnika już od pierwszych stron. To już kolejna książka, która utwierdza mnie w przekonaniu, że jak mało który współczesny autor grozy autor potrafi on zarówno wymyślić i poprowadzić rewelacyjną i intrygującą fabułę jak i wykreować nad wyraz barwnych i fascynujących bohaterów. Tutaj każdy jest jakiś - nawet postaci drugoplanowe mają charakter, nie są nudnymi plastusiami i budyniami. Główny bohater - Matthew Corbett to jedna z najciekawszych i bardziej skomplikowanych postaci w literaturze. Ahhhhhhh, jaki on jest cudowny - błyskotliwy, wybitnie inteligentny, o ciętym języku. Instant crush! (Och, chwila podobno podobieństwa się nie przyciągają - to nie mam szans xd) To co jeszcze tak wyróżnia “Nightbird” i zasługuje na ogromne brawa to miszmasz gatunkowy. Jak większość powieści Simmonsa tak i dzieła McCammona nie sposób zaszufladkować w jednym gatunku - fikcja historyczna przeplata się tu z kryminałem, a i nie brak elementów charakterystycznych dla literatury grozy.
Ja wiem, że ta opinia, aż ocieka lukrem, ale naprawdę nie mam się tu do czego przyczepić. Nawet gdyby kazano mi - pod groźbą przymusowego czytania całej Chyłki - znaleźć w powieści jakieś mankamenty - no to niestety - będę cierpieć męki i katusze, bo nawet na siłę żadnych wad nie jestem w stanie znaleźć.
Z jednej strony współczuję Wam, że na lekturę tej znakomitej powieści będziecie musieli czekać jeszcze parę miesięcy, a z drugiej zazdroszczę, że ta niepowtarzalna przygoda jeszcze przed Wami.
jared_the_jerry's review
dark
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
kelmallo's review
4.0
Solid 4 stars. While this was not my favorite novel by McCammon, I am continually impressed by his writing and storytelling abilities. I found this book to be slightly predictable, but I kept reading because there is never a dull moment in a McCammon novel.