Take a photo of a barcode or cover
3.02 AVERAGE
3.02 AVERAGE
Meh. This started off pretty bad but got better as it went along. I will always love Goosebumps and R.L. Stine, but as a writer, he really is not that great. This reads just like his writing from 20 years ago, with some modern references unskillfully thrown in to be more relatable to teens. You know what teens really relate to? A good story.
As a story, this was pretty generic, but I didn't hate it. I probably would have enjoyed it more if I was still in the target age range - from about 10-15. If you saw this and are wondering if Stine's come out with some revolutionary new horror book, you'll be disappointed. If you're okay with the same old, phoned-in kind of writing he usually does, you'll be fine.
As a story, this was pretty generic, but I didn't hate it. I probably would have enjoyed it more if I was still in the target age range - from about 10-15. If you saw this and are wondering if Stine's come out with some revolutionary new horror book, you'll be disappointed. If you're okay with the same old, phoned-in kind of writing he usually does, you'll be fine.
Brendan is a dick and Rachel is an idiot for still liking him by the end of the book.
adventurous
dark
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
dark
mysterious
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Wow this was a great, short and quick read that I read it one sitting! It did creep me out a bit but not too much! I love Stine's writing and I can't wait to see what else he has in store!
Love Fear Street? You'll love this. Party Games tells the story of one of R.L. Stine's typical teenage narrators: a young woman named Rachel, just trying to fit in with the cool kids and get with the hot guy at her high school. So when she's invited to the hot guy (Brendan Fear)'s party, she's thrilled!
Unfortunately, so is someone else. With a bunch of unsuspecting high schoolers trapped in a mansion on an island, someone decides to take advantage of the birthday gathering with some party games of their own. Rachel is horrified to see her classmates getting knocked up one by one, with each death more horrifying than the last.
Stine's strength in this Fear Street relaunch is that it's just like other books in the series: fast-paced, a little frightening, with the scares generally based in reality. Stine's weakness here, funny enough, is the same thing: it's just like all the other books in the series. One-dimensional characters, false starts, and unbelievable details everywhere. The writing glosses over any depth or emotion in the characters, which, for me, is what carves out the difference between the best of the horror genre and books that are little more than scary fluff.
However, I have to say--I'm a sucker for the "And Then There Were None," "Saw 2," or "Clue"-style mansion murder plot. So, while Party Games may not be particularly substantial, it's at least entertaining in a way I really like.
Unfortunately, so is someone else. With a bunch of unsuspecting high schoolers trapped in a mansion on an island, someone decides to take advantage of the birthday gathering with some party games of their own. Rachel is horrified to see her classmates getting knocked up one by one, with each death more horrifying than the last.
Stine's strength in this Fear Street relaunch is that it's just like other books in the series: fast-paced, a little frightening, with the scares generally based in reality. Stine's weakness here, funny enough, is the same thing: it's just like all the other books in the series. One-dimensional characters, false starts, and unbelievable details everywhere. The writing glosses over any depth or emotion in the characters, which, for me, is what carves out the difference between the best of the horror genre and books that are little more than scary fluff.
However, I have to say--I'm a sucker for the "And Then There Were None," "Saw 2," or "Clue"-style mansion murder plot. So, while Party Games may not be particularly substantial, it's at least entertaining in a way I really like.
Like a handful of other readers I picked this up expecting a trip down memory lane. It was - but not necessarily for promising reasons. There is a death early on that so screams April Fools Day that it all but confirms what you half suspected from the back of the book.
Another reviewer pointed out that the book is copyrighted to the publisher rather than Stine himself or (to my knowledge) a company he owns or runs. This made me question if he was truly back to writing or if the Stine machine, put in place when Goosebumps and Fear Street gained so much popularity that one man could not keep up with demand, was still going.
While not the worst thing that could have happened, not the fun I'd wanted.
Another reviewer pointed out that the book is copyrighted to the publisher rather than Stine himself or (to my knowledge) a company he owns or runs. This made me question if he was truly back to writing or if the Stine machine, put in place when Goosebumps and Fear Street gained so much popularity that one man could not keep up with demand, was still going.
While not the worst thing that could have happened, not the fun I'd wanted.
2.5 stars
The first half of this felt like a straight rip-off of the 1986 April Fool's Day movie.
The first half of this felt like a straight rip-off of the 1986 April Fool's Day movie.
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ναι, είμαι λιγάκι ανάποδη, το ξέρω. Όλοι διάβαζαν τρομακτικές ιστορίες τον Οκτώβρη, εγώ είπα να πιάσω την «Οδό Τρόμου» τον Νοέμβρη! Διαβάζω ανάλογα με τη διάθεσή μου, οπότε τώρα έχω διάθεση, τώρα τα διαβάζω! Αφήστε που τα βιβλία του Στάιν δεν είναι και πολύ τρομακτικά για εμένα που είμαι ενήλικας. Είναι μεν τρόμου, αλλά είναι για νεαρούς αναγνώστες. Μην ξεχνάμε ότι είναι ο συγγραφέας της σειράς «Ανατριχίλες» που πολλοί από εμάς διαβάζαμε όταν ήμασταν παιδιά.
Αυτή τη φορά οι ήρωές του είναι παιδιά 17 χρονών, με βασική ηρωίδα στο συγκεκριμένο βιβλίο την Ρέιτσελ που μετά το σχολείο δουλεύει στου Λέφτι για να βοηθήσει την οικογένειά της. Η Ρέιτσελ έχει μόλις βγει από μία σχέση με ένα «κακό παιδί» και είναι ερωτευμένη με τον Μπρένταν Φίαρ. Όταν λοιπόν εκείνος την προσκαλεί στο πάρτι για τα γενέθλιά του που θα γίνει στην έπαυλη της οικογένειας, στο Νησί Φίαρ, η Ρέιτσελ ενθουσιάζεται και δέχεται αμέσως. Η κολλητή της φίλη Έιμι δε συμφωνεί μαζί της, λόγω των όσων ακούγονται, χρόνια τώρα, για την οικογένεια Φίαρ. Υπάρχουν πολλές ιστορίες για το παρελθόν της οικογένειας και καμιά τους δεν είναι καλή.
Παρά της αντιδράσεις της φίλης της, η Ρέιτσελ θα πάει στο πάρτι κι εκεί τα πράγματα θα εκτροχιαστούν, καθώς ξαφνικά, αντί για τα παιχνίδια που είχε σχεδιάσει ο Μπρένταν για να διασκεδάσουν, ξεκινάει ένα αναπάντεχο παιχνίδι θανάτου. Όταν οι καλεσμένοι αρχίζουν να δολοφονούνται ένας ένας και το προσωπικό της έπαυλης έχει φύγει από το νησί, μαζί με το μοναδικό σκάφος που θα μπορούσε να τους μεταφέρει σε ασφαλές μέρος, ο Μπρένταν, η Ρέιτσελ και οι υπόλοιποι έφηβοι συνειδητοποιούν ότι ζουν έναν τρομερό εφιάλτη.
Το βιβλίο είναι ιδανικό για παιδιά και εφήβους τους οποίους και θα καταφέρει να τρομάξει. Δεν είναι το βιβλίο που θα κάνει τον ενήλικο και ώριμο αναγνώστη να τρομάξει, ούτε θα του δημιουργήσει αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος της ανάγνωσης. Το ξαναλέω, γιατί νομίζω ότι πολλοί το διάβασαν πιστεύοντας κι εγώ δεν ξέρω τι, χωρίς καν να δώσουν σημασία σε τι κοινό απευθύνεται το βιβλίο. Έτσι, το έθαψαν λέγοντας ότι δεν τρόμαξαν καθόλου.
Αν το διαβάσει κανείς από αυτή την οπτική, θα διαβάσει μια ωραία ιστορία, καλά στημένη, χωρίς κενά και χωρίς να μπάζει και που διαβάζεται πραγματικά πάρα πολύ γρήγορα. Ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα που θέλει μέσα από τις περιγραφές του χώρου, όσο και από τους ήχους που καταφέρνει να περνάει στο κείμενο. Ο συγγραφέας επέλεξε να στήσει την ιστορία του σε ένα νησί στη μέση μιας λίμνης ενώ προμηνύονταν καταιγίδα, γεγονός που ενισχύει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί και που υπάρχει σε ολόκληρο το βιβλίο.
Ναι, είμαι λιγάκι ανάποδη, το ξέρω. Όλοι διάβαζαν τρομακτικές ιστορίες τον Οκτώβρη, εγώ είπα να πιάσω την «Οδό Τρόμου» τον Νοέμβρη! Διαβάζω ανάλογα με τη διάθεσή μου, οπότε τώρα έχω διάθεση, τώρα τα διαβάζω! Αφήστε που τα βιβλία του Στάιν δεν είναι και πολύ τρομακτικά για εμένα που είμαι ενήλικας. Είναι μεν τρόμου, αλλά είναι για νεαρούς αναγνώστες. Μην ξεχνάμε ότι είναι ο συγγραφέας της σειράς «Ανατριχίλες» που πολλοί από εμάς διαβάζαμε όταν ήμασταν παιδιά.
Αυτή τη φορά οι ήρωές του είναι παιδιά 17 χρονών, με βασική ηρωίδα στο συγκεκριμένο βιβλίο την Ρέιτσελ που μετά το σχολείο δουλεύει στου Λέφτι για να βοηθήσει την οικογένειά της. Η Ρέιτσελ έχει μόλις βγει από μία σχέση με ένα «κακό παιδί» και είναι ερωτευμένη με τον Μπρένταν Φίαρ. Όταν λοιπόν εκείνος την προσκαλεί στο πάρτι για τα γενέθλιά του που θα γίνει στην έπαυλη της οικογένειας, στο Νησί Φίαρ, η Ρέιτσελ ενθουσιάζεται και δέχεται αμέσως. Η κολλητή της φίλη Έιμι δε συμφωνεί μαζί της, λόγω των όσων ακούγονται, χρόνια τώρα, για την οικογένεια Φίαρ. Υπάρχουν πολλές ιστορίες για το παρελθόν της οικογένειας και καμιά τους δεν είναι καλή.
Παρά της αντιδράσεις της φίλης της, η Ρέιτσελ θα πάει στο πάρτι κι εκεί τα πράγματα θα εκτροχιαστούν, καθώς ξαφνικά, αντί για τα παιχνίδια που είχε σχεδιάσει ο Μπρένταν για να διασκεδάσουν, ξεκινάει ένα αναπάντεχο παιχνίδι θανάτου. Όταν οι καλεσμένοι αρχίζουν να δολοφονούνται ένας ένας και το προσωπικό της έπαυλης έχει φύγει από το νησί, μαζί με το μοναδικό σκάφος που θα μπορούσε να τους μεταφέρει σε ασφαλές μέρος, ο Μπρένταν, η Ρέιτσελ και οι υπόλοιποι έφηβοι συνειδητοποιούν ότι ζουν έναν τρομερό εφιάλτη.
Το βιβλίο είναι ιδανικό για παιδιά και εφήβους τους οποίους και θα καταφέρει να τρομάξει. Δεν είναι το βιβλίο που θα κάνει τον ενήλικο και ώριμο αναγνώστη να τρομάξει, ούτε θα του δημιουργήσει αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος της ανάγνωσης. Το ξαναλέω, γιατί νομίζω ότι πολλοί το διάβασαν πιστεύοντας κι εγώ δεν ξέρω τι, χωρίς καν να δώσουν σημασία σε τι κοινό απευθύνεται το βιβλίο. Έτσι, το έθαψαν λέγοντας ότι δεν τρόμαξαν καθόλου.
Αν το διαβάσει κανείς από αυτή την οπτική, θα διαβάσει μια ωραία ιστορία, καλά στημένη, χωρίς κενά και χωρίς να μπάζει και που διαβάζεται πραγματικά πάρα πολύ γρήγορα. Ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα που θέλει μέσα από τις περιγραφές του χώρου, όσο και από τους ήχους που καταφέρνει να περνάει στο κείμενο. Ο συγγραφέας επέλεξε να στήσει την ιστορία του σε ένα νησί στη μέση μιας λίμνης ενώ προμηνύονταν καταιγίδα, γεγονός που ενισχύει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί και που υπάρχει σε ολόκληρο το βιβλίο.
Introduction:
Hey there, fellow book-loving pals! It's your furry alpha lone Ice Wolf, Kiba Snowpaw, and I'm back with a review that's colder than a winter's night on HowlStrom. Today, we're diving into "Party Games," a book by the legendary R.L. Stine. Let's see if this one can chill our spines or if it's as frosty as an ice cube.
Basic Plot Summary:
So, the story revolves around Rachel, who's got a crush on Brendan Fear, the popular guy in town. She's invited to Brendan's birthday party on Fear Island, a place that's supposed to be a party paradise. But guess what? Party games take on a whole new meaning when someone starts bumping off the guests one by one. Our dear Rachel finds herself trapped on the island with a potential murderer. Can she survive this deadly game?
Analysis/Evaluation:
Now, "Party Games" might not be the scariest story you'll find, but it's got the classic R.L. Stine vibe. It's like a blast from the past, and that alone warms my furry heart. The writing keeps you hanging on until the very last page, and I devoured this book faster than a snow cone on a hot day.
Characters:
Our protagonist, Rachel, is a relatable gal-next-door type. She's got her eyes set on Brendan, the rich and mysterious party host. The characters might not be incredibly deep, but hey, it's a YA thriller, and you don't always need that to have a good time.
Structure:
The plot is straightforward, starting with a teenage crush and escalating to a life-or-death situation. The pacing keeps you engaged, with twists and turns sprinkled throughout, like snowflakes in a blizzard.
Impact:
While not a masterpiece of terror, "Party Games" serves its purpose. It's a nostalgia trip for Fear Street fans, and that's worth celebrating. It reminds us of the fun and suspense we enjoyed in Stine's older works.
Hook and Thesis:
The hook is simple: Teenage party on a secluded island gone wrong. It's like a horror movie setup that promises thrills, chills, and a whole lot of fun.
Praise:
Stine's writing captures that classic Fear Street essence, and that's a big plus. It's like revisiting your childhood haunt with a cozy, eerie feel.
Critique:
However, the story has its share of cheese. It's more Goosebumps than hardcore horror, which might disappoint some fans. Plus, some character actions are just plain silly.
Comparison:
If you're a fan of slasher films and enjoy a twist around every corner, "Party Games" could be your jam. But if you're looking for deep psychological horror, you might want to venture into the deeper woods of the genre.
Conclusion:
In the end, "Party Games" is like a comfy old sweater. It's not the most terrifying thing out there, but it brings back warm memories. So, whether you're revisiting Fear Street or diving in for the first time, give it a shot and see if it keeps you entertained. Just remember, life's too short to go back to a haunted island for a lost jacket. Stay frosty, my friends!
Hey there, fellow book-loving pals! It's your furry alpha lone Ice Wolf, Kiba Snowpaw, and I'm back with a review that's colder than a winter's night on HowlStrom. Today, we're diving into "Party Games," a book by the legendary R.L. Stine. Let's see if this one can chill our spines or if it's as frosty as an ice cube.
Basic Plot Summary:
So, the story revolves around Rachel, who's got a crush on Brendan Fear, the popular guy in town. She's invited to Brendan's birthday party on Fear Island, a place that's supposed to be a party paradise. But guess what? Party games take on a whole new meaning when someone starts bumping off the guests one by one. Our dear Rachel finds herself trapped on the island with a potential murderer. Can she survive this deadly game?
Analysis/Evaluation:
Now, "Party Games" might not be the scariest story you'll find, but it's got the classic R.L. Stine vibe. It's like a blast from the past, and that alone warms my furry heart. The writing keeps you hanging on until the very last page, and I devoured this book faster than a snow cone on a hot day.
Characters:
Our protagonist, Rachel, is a relatable gal-next-door type. She's got her eyes set on Brendan, the rich and mysterious party host. The characters might not be incredibly deep, but hey, it's a YA thriller, and you don't always need that to have a good time.
Structure:
The plot is straightforward, starting with a teenage crush and escalating to a life-or-death situation. The pacing keeps you engaged, with twists and turns sprinkled throughout, like snowflakes in a blizzard.
Impact:
While not a masterpiece of terror, "Party Games" serves its purpose. It's a nostalgia trip for Fear Street fans, and that's worth celebrating. It reminds us of the fun and suspense we enjoyed in Stine's older works.
Hook and Thesis:
The hook is simple: Teenage party on a secluded island gone wrong. It's like a horror movie setup that promises thrills, chills, and a whole lot of fun.
Praise:
Stine's writing captures that classic Fear Street essence, and that's a big plus. It's like revisiting your childhood haunt with a cozy, eerie feel.
Critique:
However, the story has its share of cheese. It's more Goosebumps than hardcore horror, which might disappoint some fans. Plus, some character actions are just plain silly.
Comparison:
If you're a fan of slasher films and enjoy a twist around every corner, "Party Games" could be your jam. But if you're looking for deep psychological horror, you might want to venture into the deeper woods of the genre.
Conclusion:
In the end, "Party Games" is like a comfy old sweater. It's not the most terrifying thing out there, but it brings back warm memories. So, whether you're revisiting Fear Street or diving in for the first time, give it a shot and see if it keeps you entertained. Just remember, life's too short to go back to a haunted island for a lost jacket. Stay frosty, my friends!