You need to sign in or sign up before continuing.

5.19k reviews for:

Play It as It Lays

Joan Didion

3.9 AVERAGE

fast-paced
Plot or Character Driven: Character
Diverse cast of characters: No
dark emotional reflective sad tense medium-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Yes
dark reflective sad fast-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: Complicated
Flaws of characters a main focus: Yes
challenging sad medium-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Yes
challenging dark emotional hopeful reflective sad slow-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: Complicated
Loveable characters: Complicated
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Yes
dark emotional funny mysterious reflective tense fast-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: Complicated
Loveable characters: Complicated
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Yes
dark emotional fast-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Yes

this was over before I even realized it started. quick audiobook with the shortest chapters, which might have been the reason why I couldn’t quite follow it all. 

Reading an entire stream of consciousness, I like to imagine. Men suck. I used to want nothing but mental health matters and medication helps! If you’re reading this, it’s ok to want exactly nothing, I know what it is too, but I’m happy you are here and I’d like for you to stay awhile.

3,5 - misschien zelfs 4?? moeilijk te beoordelen werk, gaf me vooral een ongemakkelijk en drainerend gevoel

"Ze begon te verlangen naar een fysieke impact van ergens in en uit te lopen, de temperatuurschok, de hete wind die buiten blies, de zware ijzige lucht binnen. Ze dacht nergens aan. Haar geest was een lege band, waar dagelijks flarden op kwamen te staan van dingen die ze gehoord had, fragmenten van verkooppraatjes, het begin van een mop en nu en dan een stukje gezongen tekst. Als ze 's nachts dan eindelijk ging liggen in de paarse kamer speelde ze de band van die dag nog eens af, een meisje dat iets zong in een microfoon en een dikke man die een glas liet vallen, een waaier van kaarten op een tafel en de close-up van een croupiersharkje en een vrouw in een wijde lange broek die zit te huilen bij een baccarattafel"

"Aan het einde van de week dacht ze voortdurend aan die grens waar haar lichaam ophield en de lucht begon, aan het exacte punt in ruimte en tijd dat het verschil uitmaakte tussen Maria en het andere. Als ze dat te pakken kon krijgen, dacht ze, en even vast kon houden, al was het maar een fractie van een seconde, dan had ze waarvoor ze was gekomen."

"Over het algemeen praat ik met niemand. Ik concentreer me op de wijze waarop het licht zou vallen op gevulde weckpotten in een vensterbank van een keuken. (...) Ik weet wat 'niets' betekent, en blijf toch meespelen."

"Op een dag word je wakker en dan heb je gewoon geen zin meer om mee te spelen."

"Omdat jij en ik iets weten. Omdat we zijn geweest waar niets is."
slow-paced
Plot or Character Driven: N/A
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: Complicated

nihilism sucks.