You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.01 AVERAGE
4.01 AVERAGE
Pretty decent portrayal of some sort of spectrum. Not quite sure how I felt about the portrayal of the adoption process. Honestly, a lot of this book felt like "plot device" than normal human interactions. I mean, I liked it, sure. But it felt forced in a lot of ways.
It took me a bit to get into the rhythm of Ginny's voice, but I was hooked once I got acclimated to her way of narrating. Ginny is a sensitive artistic girl whose first decade was unstable and often extremely harrowing. So why can't she stop thinking about returning to her abusive birth mother, especially now that she's in a safe home? This story will bruise your heart but, ultimately, will leave you feeling warm and hopeful.
I absolutely loved Ginny Moon by Benjamin Ludwig. The book is about a 14-year-old girl named Ginny who has autism. The author has an adopted daughter with autism, so I suspect he drew some inspiration for the character from his own experience.
This book follows Ginny as she adjusts to life with her "forever parents" (though these are not the first people who have called themselves her forever parents) and hatches a scheme to get back her baby doll, who was left behind when she was taken from her birth mom. Ginny gets herself into trouble repeatedly, scaring and driving a wedge between herself and her adoptive parents.
Ginny's actions made me very anxious and as a result, I read this book pretty quickly. However, so did the actions of the adults around her! They weren't any better. I was rooting for Ginny but frustrated with the adults around her. I imagine that is how Ginny felt! One thing that was hard was that her adoptive parents at times treated her like she should know better. They sometimes lacked understanding, and it felt as if Ginny was their practice child until the birth of their "real" child. Ginny struggles to communicate and connect with her adoptive parents, and their relationship is complicated.
Ginny is such a great character. The book is written from her perspective, which really allows you to empathize with her struggles and frustrations. I would highly recommend this book to anyone who liked The Rosie Project, the Netflix show Atypical, or just wants to read a heartwarming, good book with complicated family dynamics and an unusual but wonderful main character.
This book follows Ginny as she adjusts to life with her "forever parents" (though these are not the first people who have called themselves her forever parents) and hatches a scheme to get back her baby doll, who was left behind when she was taken from her birth mom. Ginny gets herself into trouble repeatedly, scaring and driving a wedge between herself and her adoptive parents.
Ginny's actions made me very anxious and as a result, I read this book pretty quickly. However, so did the actions of the adults around her! They weren't any better. I was rooting for Ginny but frustrated with the adults around her. I imagine that is how Ginny felt! One thing that was hard was that her adoptive parents at times treated her like she should know better. They sometimes lacked understanding, and it felt as if Ginny was their practice child until the birth of their "real" child. Ginny struggles to communicate and connect with her adoptive parents, and their relationship is complicated.
Ginny is such a great character. The book is written from her perspective, which really allows you to empathize with her struggles and frustrations. I would highly recommend this book to anyone who liked The Rosie Project, the Netflix show Atypical, or just wants to read a heartwarming, good book with complicated family dynamics and an unusual but wonderful main character.
Buddyread met Angelique van BooksEverAfter. Het leuke van buddyreads vind ik dat je dan ook meteen de mening van de ander erbij krijgt. Vaak geeft dat nieuwe inzichten. Maar Angelique en ik waren het eigenlijk over alles eens. Hier is Angelique's review te vinden.
[b:Ginny Moon heeft gelijk|35480017|Ginny Moon heeft gelijk|Benjamin Ludwig|https://images.gr-assets.com/books/1497890961s/35480017.jpg|49523501] gaat over Ginny. Ginny is 14 jaar en heeft autisme. Ze is uit huis geplaatst en nu woont ze ondertussen bij haar 3e pleeggezin. Daar voelt ze zich eindelijk een beetje thuis. Maar het grote probleem waar Ginny mee loopt, is dat haar babypop nog bij haar biologische moeder Gloria is en Ginny vraagt zich af of Gloria wel goed voor haar babypop zorgt. Maar doordat Ginny al 5 jaar geen contact heeft gehad met Gloria weet ze dus niet of het goed gaat. Gloria kon namelijk helemaal niet goed voor Ginny en haar babypop zorgen. Ze gaf ze niet genoeg te eten en ze was drugsverslaafd. Daarnaast nam ze ook nog eens foute mannen naar huis. Daarom probeert Ginny op alle mogelijke manieren contact te zoeken met haar biologische moeder, want ze moet haar babypop ophalen om voor haar te zorgen.
In het boek worden vaak de gedachten van Ginny weergegeven. Ginny doet niet aan beeldspraak en neemt alles letterlijk dat je zegt. Als er 2 vragen achter elkaar aan haar gesteld worden, dan weet ze niet meer op welke vraag ze nu moet antwoorden. Dit vond ik erg mooi en realistisch beschreven.
Van alle volwassenen in dit boek werd ik niet vrolijk. Niemand leek echt moeite te doen om Ginny's kant van het verhaal te horen en ze probeerden haar vooral nieuwe regels aan te leren. Er was bijna niemand die echt geduld had met Ginny en dat irriteerde mij. Wat mij nog het meest tegenstond was dat haar biologische vader Rick totaal geen kans gegund werd om met Ginny te binden. Hij leek me juist de enige persoon die echt veel aandacht voor haar had, maar zodra hij 1 verkeerd ding gezegd had, werd hij al weggestuurd
Dit verhaal leest ontzettend vlot en zit heel erg goed in elkaar. Je kunt merken dat de schrijver zelf ervaring heeft met autistische adoptiekinderen en deze ervaring heeft hij goed verwerkt in het verhaal. Maar dit boek gaf me ook een naar gevoel. Ginny werd namelijk maar heel soms begrepen en er werd vooral heel naar tegen haar gedaan. Daarom maar 3 sterren.
Maar... Ginny Moon heeft gelijk!
[b:Ginny Moon heeft gelijk|35480017|Ginny Moon heeft gelijk|Benjamin Ludwig|https://images.gr-assets.com/books/1497890961s/35480017.jpg|49523501] gaat over Ginny. Ginny is 14 jaar en heeft autisme. Ze is uit huis geplaatst en nu woont ze ondertussen bij haar 3e pleeggezin. Daar voelt ze zich eindelijk een beetje thuis. Maar het grote probleem waar Ginny mee loopt, is dat haar babypop nog bij haar biologische moeder Gloria is en Ginny vraagt zich af of Gloria wel goed voor haar babypop zorgt. Maar doordat Ginny al 5 jaar geen contact heeft gehad met Gloria weet ze dus niet of het goed gaat. Gloria kon namelijk helemaal niet goed voor Ginny en haar babypop zorgen. Ze gaf ze niet genoeg te eten en ze was drugsverslaafd. Daarnaast nam ze ook nog eens foute mannen naar huis. Daarom probeert Ginny op alle mogelijke manieren contact te zoeken met haar biologische moeder, want ze moet haar babypop ophalen om voor haar te zorgen.
In het boek worden vaak de gedachten van Ginny weergegeven. Ginny doet niet aan beeldspraak en neemt alles letterlijk dat je zegt. Als er 2 vragen achter elkaar aan haar gesteld worden, dan weet ze niet meer op welke vraag ze nu moet antwoorden. Dit vond ik erg mooi en realistisch beschreven.
Van alle volwassenen in dit boek werd ik niet vrolijk. Niemand leek echt moeite te doen om Ginny's kant van het verhaal te horen en ze probeerden haar vooral nieuwe regels aan te leren. Er was bijna niemand die echt geduld had met Ginny en dat irriteerde mij. Wat mij nog het meest tegenstond was
Dit verhaal leest ontzettend vlot en zit heel erg goed in elkaar. Je kunt merken dat de schrijver zelf ervaring heeft met autistische adoptiekinderen en deze ervaring heeft hij goed verwerkt in het verhaal. Maar dit boek gaf me ook een naar gevoel. Ginny werd namelijk maar heel soms begrepen en er werd vooral heel naar tegen haar gedaan. Daarom maar 3 sterren.
Maar... Ginny Moon heeft gelijk!
This book was very stressful to read. It was also a well written and absorbing story that I didn't want to put down, but wow, did I mention it was stressful?
I can't even really give my normal content summary on this one, except to say DON'T read this if you're sensitive to child abuse and trauma. If you're up for dealing with that, and a bit of language, it's well worth reading.
I can't even really give my normal content summary on this one, except to say DON'T read this if you're sensitive to child abuse and trauma. If you're up for dealing with that, and a bit of language, it's well worth reading.