You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.93 AVERAGE
3.93 AVERAGE
This is a beautiful book. It's not an exciting book, but the writing is near-perfect and the place and time it inhabits feel real and appealing, despite the discomfort Hemingway expresses many times throughout. It's a thoughtful account of the simplicity of an artist's life, and one that I think would captivate no matter whether you had been to Paris, read Hemingway (or the works of his friends who pop up in the story), or had any interest in spending a modest time among characters of modest means.
"There is never any ending to Paris and the memory of each person who has lived in it differs from that of any other. We always returned to it no matter who we were nor how it was changed nor with what difficulties nor what ease it could be reached. It was always worth it and we received a return for whatever we brought to it."
Էսպես ա վերջանում գրքի վերականգնված տարբերակը:
Երբ իմացա, որ գնալու եմ Փարիզ` առաջին բանը, որ հաստատ գիտեի էդ էն էր, որ պետք ա տեսնեմ "Shakespeare and Co." գրախանութը ու հենց էնտեղից առնեմ Հեմինգվեյի "A moveable feast"-ը: Երբ արդեն գրախանութում էի, հայտնաբերեցի, որ կա նաեւ գրքի վերականգնված տարբերակը ու հասկացա, որ հենց դա պետք ա առնեմ:
Պարզվում ա` Հեմինգվեյի մահից հետո նրա կինն ու խմբագիրը նստել միասին իրար են կպցրել սեւագրերը, փոփոխել են գլուխների տեղադրությունները, որոշ բաներ հանել են, որոշ բաներ` ավելացրել: Կարճ ասած` Հեմինգվեյի մտածածից բան չեն թողել: Ոչինչ: Նոր տարբերակը լուծում ա էդ խնդիրը մեր դատին հանձնելով Հեմինգվեյի բոլոր սեւագրերը:
Մի տեսակ տաք ու կոմֆորտնի գիրք էր, իրոք նոստալգիա արաջացնող: Կարդալուց հետո տպավորություն ա ստեղծվում, թե անձամբ ճանաչում ես Հեմինգվեյին, Ֆիցջերալդներին, Շտայնին, Էզրա Փաունդին…
Հիմա եմ հասկանում Վուդիին, որ հավանաբար էս գրքից ոգեշնչված, գլուխգործոց ֆիլմ ա նկարել:
Հեմինգվեյը իրոք крутой чувак էր, շուտ-շուտ կարդանք Հեմինգվեյ:
Էսպես ա վերջանում գրքի վերականգնված տարբերակը:
Երբ իմացա, որ գնալու եմ Փարիզ` առաջին բանը, որ հաստատ գիտեի էդ էն էր, որ պետք ա տեսնեմ "Shakespeare and Co." գրախանութը ու հենց էնտեղից առնեմ Հեմինգվեյի "A moveable feast"-ը: Երբ արդեն գրախանութում էի, հայտնաբերեցի, որ կա նաեւ գրքի վերականգնված տարբերակը ու հասկացա, որ հենց դա պետք ա առնեմ:
Պարզվում ա` Հեմինգվեյի մահից հետո նրա կինն ու խմբագիրը նստել միասին իրար են կպցրել սեւագրերը, փոփոխել են գլուխների տեղադրությունները, որոշ բաներ հանել են, որոշ բաներ` ավելացրել: Կարճ ասած` Հեմինգվեյի մտածածից բան չեն թողել: Ոչինչ: Նոր տարբերակը լուծում ա էդ խնդիրը մեր դատին հանձնելով Հեմինգվեյի բոլոր սեւագրերը:
Մի տեսակ տաք ու կոմֆորտնի գիրք էր, իրոք նոստալգիա արաջացնող: Կարդալուց հետո տպավորություն ա ստեղծվում, թե անձամբ ճանաչում ես Հեմինգվեյին, Ֆիցջերալդներին, Շտայնին, Էզրա Փաունդին…
Հիմա եմ հասկանում Վուդիին, որ հավանաբար էս գրքից ոգեշնչված, գլուխգործոց ֆիլմ ա նկարել:
Հեմինգվեյը իրոք крутой чувак էր, շուտ-շուտ կարդանք Հեմինգվեյ:
A remarkable era, and a remarkable set of people. There is something naive about Hemingway's writing.
i loved it, the feeling of visiting a world that has disappeared, the happiness and the language.
Hemingway's reminiscence of his early life as a writer in Paris. Periphery characters: F.S.Fitzgerald, J.Joyce, G.Stein, etc. The next best thing to a ticket to Paris and a time machine.
Hemingway is such a brilliant writer, evoking a Paris in the 1920s when he was a young, newly-married writer living simply and happily and getting to know other ex-pats who, like him, would make great names for themselves. The closing chapters are astounding.
informative
relaxing
fast-paced
I have owned this book for years but it never felt like quite the right moment to read it. A recent trip to Paris was the perfect motivator. I loved reading about Paris 100 years ago and the writers and artists that lived there while walking around and reading in cafes. Being able to see places mentioned in the book that are still there made both the book and the trip more enjoyable to me.
I found the series of sketches interesting and often more reflective than I expect from Hemingway based on his earlier work. Perhaps unsurprisingly, it's clear from his memories of this time that he was proud of his work and work ethic but regretted many of the ways he behaved as a young man and some of the views he held at the time. The criticisms of other writers, particularly Stein, stuck with him even many years later, even though he didn't agree with all of them. Don't get me wrong - his chauvinism is still off putting at times, but it is a bit softer in this book than in his earlier work, more tempered by time and reflection. His writing, as always, is well crafted and deceivingly simple. A pleasure to read.
One more tidbit - Hadley shows up in Julia Child's My Life in France as the wife of journalist Paul Mowrer, living in Paris again after WWII. Reading these two different accounts of Paris in the first half of the 20th century was an interesting pairing.
I found the series of sketches interesting and often more reflective than I expect from Hemingway based on his earlier work. Perhaps unsurprisingly, it's clear from his memories of this time that he was proud of his work and work ethic but regretted many of the ways he behaved as a young man and some of the views he held at the time. The criticisms of other writers, particularly Stein, stuck with him even many years later, even though he didn't agree with all of them. Don't get me wrong - his chauvinism is still off putting at times, but it is a bit softer in this book than in his earlier work, more tempered by time and reflection. His writing, as always, is well crafted and deceivingly simple. A pleasure to read.
One more tidbit - Hadley shows up in Julia Child's My Life in France as the wife of journalist Paul Mowrer, living in Paris again after WWII. Reading these two different accounts of Paris in the first half of the 20th century was an interesting pairing.
Re-read most of this during my recent trip to Paris. Very evocative of a place and time, but still relatable to anyone who has spent time in Paris.