Take a photo of a barcode or cover
3.48 AVERAGE
3.48 AVERAGE
De kleine bakkerij-serie
Winter in de kleine bakkerij is (helaas) alweer het derde en laatste boek in de De kleine bakkerij-serie. Wat heb ik weer ontzettend genoten van deze boeken en met name dit winterboek. Om te beginnen is het altijd fijn dat we een persoonlijke introductie krijgen van Jenny zelf. Ze vertelt even kort waar de vorige boeken over gingen om je geheugen op te frissen, of zodat je het boek gewoon als standalone kan lezen. Hartstikke fijn toch? In Jenny’s woorden: ‘Zo, nu weet je alles wat je moet weten.” Ook zitten er achter in het boek weer heerlijke recepten. Dat vind ik ook zo’n leuk aspect aan de twee series die er tot nu toe van Jenny Colgan zijn vertaald! Dat wilde ik eerst graag even kwijt, door naar de inhoud!
De Cover
Ik werd ontzettend blij toen L.S. Amsterdam de cover voor het eerst op social media plaatste. Zo winters, zo kerstig, zo gezellig! Daar werd ik meteen vrolijk van en ik kreeg meteen zin om het boek te lezen. De schattige papegaaiduiker Neil staat weer op de voorkant, het bakkertje maar nu verscholen achter de sneeuw, in de verte zie je nog het haventje liggen. Het geeft meteen de sfeer van het boek weer.
Het verhaal
Weet je nog waar het allemaal begon? Polly zit midden in een faillissement en dan volgt ook nog de break-up van haar relatie. Ze besluit om naar Mount Polbearne te verhuizen en pakt haar passie voor bakken daar weer op. Al snel springt ze bij in de kleine bakkerij aan het strand en met veel tegenslagen weet ze haar plekje in het dorp te veroveren. Ook slaat ze de knappe Amerikaan Huckle aan de haak en maakt ze vrienden met de papegaaiduiker die ze Neil noemt.
In het tweede boek, Zomer in de kleine bakkerij, ziet Polly haar droom echter in het water vallen. En dat nu ze net alles op de rit bleek te hebben en ze de meest geweldige vriend (en uiteindelijk zelfs verloofde!) en woonplek van Mount Polbearne heeft. Hoe houdt ze (soms zelfs letterlijk) haar hoofd boven water terwijl ze een groot geheim probeert te verbergen die roet in het eten kan gooien?
In het derde boek is gelukkig alle ellende uit de eerste twee boeken opgelost -oeps, spoiler!-, maar zo hoort het wel bij een echte Feelgood. Dit betekent echter niet dat er geen nieuwe beren op de weg staan te wachten om toe te happen. Nu haar leven eigenlijk zo fijn en perfect is en haar verloofde Huckle ontzettend graag met Polly wil trouwen en kinderen wil, wordt Polly bang. Ze weet niet eens waarom, alhoewel – wanneer er iemand uit haar verleden opduikt, begint Polly steeds meer te begrijpen waar ze bang voor is. Dan slaat de kerstdrukte haar ook nog eens om de oren en zitten haar handen van diep in de ochtend tot ver in de avond in het brooddeeg. Zullen haar angsten haar geluk op de proef stellen, of kan Polly dit overwinnen?
❝De stem aan de andere kant van de lijn klonk bibberend en nerveus. Polly hoopte met heel haar hart dat de beller om een taxi zou vragen zodat ze weer terug naar bed kon. Maar dat gebeurde niet.
‘Hallo… Spreek ik met Polly Waterford?’
‘Ja,’ antwoorde Polly, die een onheilspellende koude rilling langs haar ruggengraat voelde lopen. ‘Met wie spreek ik?’
‘Ik heet Carmel.’
De stem was onvast, maar diep. De naam zei Polly niets.
‘Ik ben… Ik ben…’❞
De Personages
De personages van Jenny Colgan hebben allemaal hun eigen maniertjes en onzekerheden. Het is fijn dat het niet de perfecte slanke dames zijn, of – dan maar uit contrast – lelijk en slonzig. Nee, ze zijn heerlijk alledaags en je kunt je goed in ze verplaatsen (ook als je zelf niet in een vuurtoren woont). Het zijn personages waar je meteen van gaat houden; zelfs van hun veeleisende vrienden Reuben en Kirensa, waar Polly het nodige mee te stellen heeft. Daarnaast vind ik ook dat de personages goede verdieping hebben en een brede ontwikkeling doormaken en dat is leuk om te zien als je de hele serie leest. Waar komen ze vandaan, wat is hun drijfveer en passie en hoe veranderen ze in de loop der tijd?
Spanning en romantiek
Waar boek 1 en 2 ‘gewoon’ fijne feelgoods zijn, vond ik boek 3 zelfs nog spannend worden! Er gebeuren aardig wat grote dingen in dit boek (die ik nog niet zal verklappen natuurlijk), maar dat geeft wel een heel andere wending aan het boek. Het draait allemaal iets minder om de romantiek (huisje, boompje, beestje is immers al compleet), het is eerder de vraag hoe ze de romantiek erin kunnen houden met de drukke en rumoerige kerst die eraan komt. Meteen in het begin zit al een plottwist die door het hele boek heen invloed heeft op de spanningsboog van het verhaal: ik kan je zeggen, die is hoog!
Conclusie
LEZEN! Nee dat is wel een heel korte conclusie, maar wel gemeend. Ik heb dit boek met een clubje meiden op Instagram gelezen. We hadden afgesproken om iedere dag twee hoofdstukken te lezen en ik vind het heel knap dat sommigen zich eraan hebben kunnen houden. Ik moet toegeven dat ik het boek niet meer weg kon leggen en het uit MOEST lezen. Het boek is dus, dankzij het voorstukje van Jenny, heel goed als losstaand boek te lezen, maar ik raad je echt aan om al haar boeken te lezen. Het is echt aan één stuk door genieten!
Winter in de kleine bakkerij is (helaas) alweer het derde en laatste boek in de De kleine bakkerij-serie. Wat heb ik weer ontzettend genoten van deze boeken en met name dit winterboek. Om te beginnen is het altijd fijn dat we een persoonlijke introductie krijgen van Jenny zelf. Ze vertelt even kort waar de vorige boeken over gingen om je geheugen op te frissen, of zodat je het boek gewoon als standalone kan lezen. Hartstikke fijn toch? In Jenny’s woorden: ‘Zo, nu weet je alles wat je moet weten.” Ook zitten er achter in het boek weer heerlijke recepten. Dat vind ik ook zo’n leuk aspect aan de twee series die er tot nu toe van Jenny Colgan zijn vertaald! Dat wilde ik eerst graag even kwijt, door naar de inhoud!
De Cover
Ik werd ontzettend blij toen L.S. Amsterdam de cover voor het eerst op social media plaatste. Zo winters, zo kerstig, zo gezellig! Daar werd ik meteen vrolijk van en ik kreeg meteen zin om het boek te lezen. De schattige papegaaiduiker Neil staat weer op de voorkant, het bakkertje maar nu verscholen achter de sneeuw, in de verte zie je nog het haventje liggen. Het geeft meteen de sfeer van het boek weer.
Het verhaal
Weet je nog waar het allemaal begon? Polly zit midden in een faillissement en dan volgt ook nog de break-up van haar relatie. Ze besluit om naar Mount Polbearne te verhuizen en pakt haar passie voor bakken daar weer op. Al snel springt ze bij in de kleine bakkerij aan het strand en met veel tegenslagen weet ze haar plekje in het dorp te veroveren. Ook slaat ze de knappe Amerikaan Huckle aan de haak en maakt ze vrienden met de papegaaiduiker die ze Neil noemt.
In het tweede boek, Zomer in de kleine bakkerij, ziet Polly haar droom echter in het water vallen. En dat nu ze net alles op de rit bleek te hebben en ze de meest geweldige vriend (en uiteindelijk zelfs verloofde!) en woonplek van Mount Polbearne heeft. Hoe houdt ze (soms zelfs letterlijk) haar hoofd boven water terwijl ze een groot geheim probeert te verbergen die roet in het eten kan gooien?
In het derde boek is gelukkig alle ellende uit de eerste twee boeken opgelost -oeps, spoiler!-, maar zo hoort het wel bij een echte Feelgood. Dit betekent echter niet dat er geen nieuwe beren op de weg staan te wachten om toe te happen. Nu haar leven eigenlijk zo fijn en perfect is en haar verloofde Huckle ontzettend graag met Polly wil trouwen en kinderen wil, wordt Polly bang. Ze weet niet eens waarom, alhoewel – wanneer er iemand uit haar verleden opduikt, begint Polly steeds meer te begrijpen waar ze bang voor is. Dan slaat de kerstdrukte haar ook nog eens om de oren en zitten haar handen van diep in de ochtend tot ver in de avond in het brooddeeg. Zullen haar angsten haar geluk op de proef stellen, of kan Polly dit overwinnen?
❝De stem aan de andere kant van de lijn klonk bibberend en nerveus. Polly hoopte met heel haar hart dat de beller om een taxi zou vragen zodat ze weer terug naar bed kon. Maar dat gebeurde niet.
‘Hallo… Spreek ik met Polly Waterford?’
‘Ja,’ antwoorde Polly, die een onheilspellende koude rilling langs haar ruggengraat voelde lopen. ‘Met wie spreek ik?’
‘Ik heet Carmel.’
De stem was onvast, maar diep. De naam zei Polly niets.
‘Ik ben… Ik ben…’❞
De Personages
De personages van Jenny Colgan hebben allemaal hun eigen maniertjes en onzekerheden. Het is fijn dat het niet de perfecte slanke dames zijn, of – dan maar uit contrast – lelijk en slonzig. Nee, ze zijn heerlijk alledaags en je kunt je goed in ze verplaatsen (ook als je zelf niet in een vuurtoren woont). Het zijn personages waar je meteen van gaat houden; zelfs van hun veeleisende vrienden Reuben en Kirensa, waar Polly het nodige mee te stellen heeft. Daarnaast vind ik ook dat de personages goede verdieping hebben en een brede ontwikkeling doormaken en dat is leuk om te zien als je de hele serie leest. Waar komen ze vandaan, wat is hun drijfveer en passie en hoe veranderen ze in de loop der tijd?
Spanning en romantiek
Waar boek 1 en 2 ‘gewoon’ fijne feelgoods zijn, vond ik boek 3 zelfs nog spannend worden! Er gebeuren aardig wat grote dingen in dit boek (die ik nog niet zal verklappen natuurlijk), maar dat geeft wel een heel andere wending aan het boek. Het draait allemaal iets minder om de romantiek (huisje, boompje, beestje is immers al compleet), het is eerder de vraag hoe ze de romantiek erin kunnen houden met de drukke en rumoerige kerst die eraan komt. Meteen in het begin zit al een plottwist die door het hele boek heen invloed heeft op de spanningsboog van het verhaal: ik kan je zeggen, die is hoog!
Conclusie
LEZEN! Nee dat is wel een heel korte conclusie, maar wel gemeend. Ik heb dit boek met een clubje meiden op Instagram gelezen. We hadden afgesproken om iedere dag twee hoofdstukken te lezen en ik vind het heel knap dat sommigen zich eraan hebben kunnen houden. Ik moet toegeven dat ik het boek niet meer weg kon leggen en het uit MOEST lezen. Het boek is dus, dankzij het voorstukje van Jenny, heel goed als losstaand boek te lezen, maar ik raad je echt aan om al haar boeken te lezen. Het is echt aan één stuk door genieten!
bon c’était pas ce à quoi je m’attendais…
rien ne va, déjà l’histoire tourne autour de la tromperie cest nimporte quoi.
je m’attendais à un livre de noël tout mims mais rien à voir, je trouve nul part l’esprit de noël et c’est pas cute.
le seul point « positif » c’est que la storyline n’est pas love related mais plutôt basée sur la vie de pauline (et les problèmes des gens autour d’elle dont elle ne devrait pas avoir toute la responsabilité!!!!).
bref, je n’ai jamais autant roulé des yeux (et je n’ose même pas parler du mariage).
j’espère que ses autres livres sont vraiment des livres de noël cute
rien ne va, déjà l’histoire tourne autour de la tromperie cest nimporte quoi.
je m’attendais à un livre de noël tout mims mais rien à voir, je trouve nul part l’esprit de noël et c’est pas cute.
le seul point « positif » c’est que la storyline n’est pas love related mais plutôt basée sur la vie de pauline (et les problèmes des gens autour d’elle dont elle ne devrait pas avoir toute la responsabilité!!!!).
bref, je n’ai jamais autant roulé des yeux (et je n’ose même pas parler du mariage).
j’espère que ses autres livres sont vraiment des livres de noël cute
emotional
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
funny
hopeful
inspiring
lighthearted
relaxing
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Another lovely book by Jenny Colgan. When I read one of her novels, I feel as if I am wrapped in something warm and soft and cozy. She doesn't avoid bad things, but she makes the reader sympathetic to everyone concerned.
This is the latest in the Beach Street Bakery series, featuring Polly, Huckle and Neil the puffin. I got the impression that while there will be other books about Polbearne, they will probably focus on other characters. I look forward to them.
This is the latest in the Beach Street Bakery series, featuring Polly, Huckle and Neil the puffin. I got the impression that while there will be other books about Polbearne, they will probably focus on other characters. I look forward to them.
I love that Colgan has heartwarming stories of family, romance, and friendships that are entirely messy. Her characters, at least the main characters, all exhibit the cycle of failure/self-examination/resilience that is the model forreal humans that are living life. They just tend to live it in charming places - in this case, an island off the tip of Cornwall, doing lovely things - in this case, owning a bakery. Delightful light reading.
I absolutely loved the Little Beach Street Bakery series!
lighthearted
relaxing
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Loved this book. A real christmas feel that is calm and flows.
challenging
emotional
funny
hopeful
lighthearted
reflective
relaxing
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Sweet and charming... as you would expect from Jenny Colgan.
I do have two problems with the book:
1) I'm not fond of infidelity as a plot device. (No spoilers - we read about it right at the beginning.)
2) The narrator's American accents are just terrible! Reuben's parent's accents are really rude, but Huckle's is even worse. He's supposed to be the hero but the accent makes him sound like a backwater old man sitting on his porch and pretending to be Mark Twain. With a tiny bit of Texas thrown in. How can that be the accent of a hero?
I do have two problems with the book:
1) I'm not fond of infidelity as a plot device. (No spoilers - we read about it right at the beginning.)
2) The narrator's American accents are just terrible! Reuben's parent's accents are really rude, but Huckle's is even worse. He's supposed to be the hero but the accent makes him sound like a backwater old man sitting on his porch and pretending to be Mark Twain. With a tiny bit of Texas thrown in. How can that be the accent of a hero?