Reviews

“Dit was het ware geluk: als volwassene doen waar je als kind blij van werd.”

Inspirerend, moedig en ontroerend. In Zondagsleven verhaalt Judith Visser een sterk kleurend vervolg over het volwassen leven met autisme.

Op vele vlakken was dit roman herkenbaar: ik zag er nogmaals mijn beste vriendin in, die een aantal jaren geleden ook haar diagnose kreeg. Echter vond ik ook een raakvlak met mijn mentale gezondheidsproblemen waar ik al jaren mee kamp, en de herkenbare strijd met een poging tot functioneren in een overweldigende wereld.

Zelden las ik een roman waarin ik zo mee kon leven. Ik voelde de overprikkeling en raakte soms zelf volledig ontdaan. De auteur weet op wonderbaarlijke wijze in te spelen op de empathie, iets wat ik nog nooit zo sterk in een ander verhaal heb ervaren.

Het is ontzettend mooi om te zien hoe Jasmijn (ofwel JV) het leven naar haar eigen hand boog en koos voor de weg die het beste bij haar paste. Indrukwekkend!

Af en toen ervoer ik wat problemen met het tempo en het plot (een aantal dingen hadden wat mij betreft geschrapt kunnen worden), maar alles is vergeven voor de ontelbare keren dat het boek me zo ontzettend raakte. Ik heb enorm gebaald dat ik dit boek bij de bieb heb geleend i.p.v. zelf aangeschaft!

Al met al een absolute aanrader voor elke lezer.

pebbles1984's review

Go to review page

4.0

3 sterren voor de eerste helft, 4 voor de tweede helft. Wederom een interessant inkijkje in het leven van Jasmijn.

leesdame's review

Go to review page

5.0

‘Zondagsleven’ is heel meeslepend. Bijna 500 pagina’s dik. Wat mij betreft hadden dit 1000 pagina’s mogen zijn! Judith Visser schrijft heel mooi en haar schrijfstijl is verslavend! Ik kon gewoon niet stoppen en het verhaal kroop onder mijn huid. Ik voelde wat Jasmijn voelde. Ik leefde zo ontzettend met haar mee en uiteindelijk huilde ik ook met haar mee!

Lees verder op mijn blog :)

storymi's review

Go to review page

3.0

Gelezen voor het FNL Boekentoernooi.

Ik vond deel 1 van deze duologie [b:Zondagskind|36582882|Zondagskind|Judith Visser|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1510509589l/36582882._SY75_.jpg|58327732]een goed boek. Ik heb het vier sterren gegeven, maar ik merkte wel toen ik het uit had, dat het verhaal voor mij eigenlijk prima was zo. Ik vond het mooi einde hebben en ik had het idee dat ik wel redelijk kon invullen hoe het verhaal van Jasmijn verder ging verlopen. Ik had ook niet zo'n zin om verder te lezen in deel 2. Ik was zeg maar 'verzadigd'.

Alleen... ik las dit boek voor een boekentoernooi en het was dit deel 2 dat mee deed en niet deel 1. Toch maar begonnen dus en best een tijdje gebeurde waar ik bang voor was: het boek ging me tegen staan. De taal in het boek leest helder en door de korte hoofdstukken leest het makkelijk weg. Maar het is ook niet erg sprankelend vind ik en de gedachtestromen lijken op elkaar en herhalen zichzelf vaak. Vooral ook omdat het net als in deel 1 weer over kantoorleven gaat en in de relatie komt hoofdpersoon Jasmijn veel dezelfde dingen tegen. Ik had een tijdje eerlijk gezegd echt niet meer zo'n zin om verder te gaan.

Maar toen kwamen er nieuwe gebeurtenissen. Gebeurtenissen die me toch weer heel erg interesseerden, waardoor ik weer supersnel ging lezen: haar opkomende carrière als schrijver, spannende gebeurtenissen in het Zwarte Woud van Duitsland, ik vloog weer door de pagina's heen. Op het einde had ik weer een dipje, maar de wolfshonden kregen me weer terug op de rit. Wat een bijzondere dieren zijn dat! (Check ze hier op de instagram van Judith Visser: https://www.instagram.com/writerwithwolfdogs/) en toch ook mooi om nu haar hele verhaal te kennen.

Uiteindelijke eindoordeel voor mij: 7/10 en 3 sterren :) benieuwd wat de rest van de toernooilezers gaat vinden!