You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.08 AVERAGE
4.08 AVERAGE
challenging
dark
emotional
informative
inspiring
reflective
sad
tense
fast-paced
challenging
emotional
informative
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Nayrouz Qarmout is een Palestijns auteur en zet zich actief in voor vrouwenrechten. Ze werd geboren in Damascus als dochter van Palestijnse vluchtelingen en keerde als kind terug naar Gaza.
De zeemantel is een verzameling verhalen die zich afspelen in de regio van Palestina en Israël. Via kleine geschiedenissen van de gewone mens, wordt de lezer ingewijd in het leven in Gaza. Van kinderen die het spelletje “Joden en Arabieren” spelen tot het onophoudelijke gezoem van drones in de lucht. Gewone dingen worden er bijzonder. Gewone dingen worden helaas ook onmogelijk. De verhalen kennen vaak een sinister, zinloos einde. Dom geweld blijft door de jaren heen onveranderd voortduren en slachtoffers maken onder de burgerbevolking.
Wat opvalt is dat in elk verhaal een vrouw een belangrijke rol op zich neemt. Gezien de achtergrond van de schrijfster, werkneemster bij het Ministry of Women’s Affairs, is dit niet verwonderlijk. De impact van tradities op (vrouwen)levens is enorm en wordt in verschillende verhalen in vraag gesteld. De toevoeging van dit vrouwelijke thema onderscheidt het boek van andere verhalen over oorlogsgebieden. Een tweede belangrijk thema is, zoals de titel doet vermoeden, weggelegd voor de zee.
De zeemantel is een boek geschreven vanuit een heel andere cultuur dan de mijne. Toch voelt elk verhaal heel dichtbij. Reden hiervoor is de eenvoudige, maar mooie, sprookjesachtige schrijfstijl van de auteur. Het gevoel van de machteloosheid van het individu tegenover onaantastbare machthebbers is universeel.
Overbodig te zeggen dat dit boek, uitgegeven in 2020 door Uitgeverij Orlando, brandend actueel is. Wil je (hoewel élk verhaal absoluut de moeite is) niet het hele boek lezen, dan raad ik volgende drie verhalen aan: Witte lelies, De zeemantel en Onze melk.
De zeemantel is een verzameling verhalen die zich afspelen in de regio van Palestina en Israël. Via kleine geschiedenissen van de gewone mens, wordt de lezer ingewijd in het leven in Gaza. Van kinderen die het spelletje “Joden en Arabieren” spelen tot het onophoudelijke gezoem van drones in de lucht. Gewone dingen worden er bijzonder. Gewone dingen worden helaas ook onmogelijk. De verhalen kennen vaak een sinister, zinloos einde. Dom geweld blijft door de jaren heen onveranderd voortduren en slachtoffers maken onder de burgerbevolking.
Wat opvalt is dat in elk verhaal een vrouw een belangrijke rol op zich neemt. Gezien de achtergrond van de schrijfster, werkneemster bij het Ministry of Women’s Affairs, is dit niet verwonderlijk. De impact van tradities op (vrouwen)levens is enorm en wordt in verschillende verhalen in vraag gesteld. De toevoeging van dit vrouwelijke thema onderscheidt het boek van andere verhalen over oorlogsgebieden. Een tweede belangrijk thema is, zoals de titel doet vermoeden, weggelegd voor de zee.
De zeemantel is een boek geschreven vanuit een heel andere cultuur dan de mijne. Toch voelt elk verhaal heel dichtbij. Reden hiervoor is de eenvoudige, maar mooie, sprookjesachtige schrijfstijl van de auteur. Het gevoel van de machteloosheid van het individu tegenover onaantastbare machthebbers is universeel.
Overbodig te zeggen dat dit boek, uitgegeven in 2020 door Uitgeverij Orlando, brandend actueel is. Wil je (hoewel élk verhaal absoluut de moeite is) niet het hele boek lezen, dan raad ik volgende drie verhalen aan: Witte lelies, De zeemantel en Onze melk.
Bokklubb mars 2024.
Lest over to daga. Burde kanskje lest over litt lengre tid for å ta innover mæ hver historia?
The sea cloak: Om å bli voksen. Følelsen av at alle ser på og alle følger med. Å ikke få utfolde seg pga. tradisjoner og frykt?
Black grapes: Settlers. Maktforhold.
The mirror: Tante og niese i senga. Minner om et overgrep. Flyktninger fra Syria, osv.
Pen and notebook: Brødre som samler stein. Bor i en leir. Far skutt av en amerikanskprodusert kule. Virker som de kommer løpende fra skolen, men kanskje ikke mtp. slutten? Veldig leken. Hverdagsliv i unntakstilstand.
White lilies: Droneangrep :(
Our milk: Selvmordsangrep. Basert på ekte hendelser.
14 June: 2007. Deling av Gaza. To synsvinkler, mor og datter.
The long braid: Om å være jente.
The anklet of Maioumas: Ancient Gaza og settlers. Skjønte ikke så mye. En som blei forelska, men sku giftes bort, og skøyt israelera?
Breastfeeding: domestisitet. Morskap og kvinnefellesskap. Jævla mann som skal ha ny kone fordi den første er opptatt med å oppdra de barna han har lagd. Bra bestemor. ‘Vi hadde ikke tid til Sharia’.
A Samarland Moon: En på vei til å bli radikalisert. Musikk som tema.
Lest over to daga. Burde kanskje lest over litt lengre tid for å ta innover mæ hver historia?
The sea cloak: Om å bli voksen. Følelsen av at alle ser på og alle følger med. Å ikke få utfolde seg pga. tradisjoner og frykt?
Black grapes: Settlers. Maktforhold.
The mirror: Tante og niese i senga. Minner om et overgrep. Flyktninger fra Syria, osv.
Pen and notebook: Brødre som samler stein. Bor i en leir. Far skutt av en amerikanskprodusert kule. Virker som de kommer løpende fra skolen, men kanskje ikke mtp. slutten? Veldig leken. Hverdagsliv i unntakstilstand.
White lilies: Droneangrep :(
Our milk: Selvmordsangrep. Basert på ekte hendelser.
14 June: 2007. Deling av Gaza. To synsvinkler, mor og datter.
The long braid: Om å være jente.
The anklet of Maioumas: Ancient Gaza og settlers. Skjønte ikke så mye. En som blei forelska, men sku giftes bort, og skøyt israelera?
Breastfeeding: domestisitet. Morskap og kvinnefellesskap. Jævla mann som skal ha ny kone fordi den første er opptatt med å oppdra de barna han har lagd. Bra bestemor. ‘Vi hadde ikke tid til Sharia’.
A Samarland Moon: En på vei til å bli radikalisert. Musikk som tema.
Depending on how much I connected with the stories my opinions varied hugely. I really loved Breastfeeding and The Long Braid - women's stories of resilience and autonomy always get me. I love the reoccurring theme of the sea and of women's rights, and I was very haunted by any details about relations with settlers (like in the one about grapes).
challenging
informative
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
N/A
Verhalen over het leven in de Gazastrook. Gezien de zwaarte van dit onderwerp en het belang dat de verhalen verteld worden, lijkt elke kritiek uit den boze, of op zijn minst triviaal. De verhalen hebben voor mij net de verkeerde lengte: te lang om namen van de karakters te kunnen negeren en te kort om met de karakters mee te leven. Voor de hand liggende reactie van de schrijver: lees het dan nog een keer!
reflective
slow-paced
challenging
dark
emotional
reflective
sad
medium-paced
While only spanning about 10 pages each the stories in this book were heart wrenching and powerful.