Take a photo of a barcode or cover
3.42 AVERAGE
3.42 AVERAGE
challenging
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Χαρακτήρες, ίσως, λίγο στεγνοί, που δυσκολεύεσαι να ταυτιστείς μαζί τους ή έστω να συμπάσχεις στις ανησυχίες τους.
Ένα μυθιστόρημα εφηβείας, μια από τις καινοτομίες που εισήγαγε η Γενιά του 30, με βασικούς χαρακτήρες παιδιά στο ξεκίνημα της ωριμότητας και στο ξύπνημα της σεξουαλικής επιθυμίας.
Εντούτοις, φαίνεται λίγο ξένο με το σκηνικό που το πλαισιώνει, πλουσιόπαιδα μέσα σε σουαρέ και δεξιώσεις, αλλά και υπερβολικό από μεριάς αντιδράσεων των χαρακτήρων! Ίσως αν οι βασικοί χαρακτήρες δεν κυμαίνονταν στην υπερβολή (όπως συμβαίνει με τον [b:Λεωνής|9530847|Λεωνής|Giorgos Theotokas|https://images.gr-assets.com/books/1473158247s/9530847.jpg|1949789] και την [b:Αιολική γη|6215420|Αιολική γη|Ilias Venezis|https://images.gr-assets.com/books/1233906272s/6215420.jpg|6396024] που ανήκουν στην ίδια κατηγορία) να με κέρδιζε περισσότερο.
Ένα μυθιστόρημα εφηβείας, μια από τις καινοτομίες που εισήγαγε η Γενιά του 30, με βασικούς χαρακτήρες παιδιά στο ξεκίνημα της ωριμότητας και στο ξύπνημα της σεξουαλικής επιθυμίας.
Εντούτοις, φαίνεται λίγο ξένο με το σκηνικό που το πλαισιώνει, πλουσιόπαιδα μέσα σε σουαρέ και δεξιώσεις, αλλά και υπερβολικό από μεριάς αντιδράσεων των χαρακτήρων! Ίσως αν οι βασικοί χαρακτήρες δεν κυμαίνονταν στην υπερβολή (όπως συμβαίνει με τον [b:Λεωνής|9530847|Λεωνής|Giorgos Theotokas|https://images.gr-assets.com/books/1473158247s/9530847.jpg|1949789] και την [b:Αιολική γη|6215420|Αιολική γη|Ilias Venezis|https://images.gr-assets.com/books/1233906272s/6215420.jpg|6396024] που ανήκουν στην ίδια κατηγορία) να με κέρδιζε περισσότερο.
challenging
emotional
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
challenging
reflective
slow-paced
Μας ζήτησαν τις προάλλες να μάθουμε να γράφουμε με πολυτονικό στον υπολογιστή, γιατί θα μας χρειαστεί στο πτυχίο φιλολογίας. Εγώ το πολυτονικό το συνδέω με την γιαγιά μου, και τις λίστες που έφτιαχνε για το σούπερμάρκετ, με στυλό ballpoint. Μῆλα. Αὐγά. Ἄνιθος. Ῥινικές ταινίες. Πήγε σχολείο γύρω στον εμφύλιο φαντάζομαι. Κοντά έναν αιώνα πριν. Φυσικά και θα γράφει ακόμα με πολυτονικό. Και έτσι το ίδιο το πολυτονικό το συνύφανα με κάτι διαχρονικό, ίσως και τρυφερό. Την γιαγιά δεν την έβλεπα συχνά. Στη γειτονιά έξω περσικά χαλιά αφημένα από πετρότοιχους με ραγισμένες καρδιές και μανδύες από κισσούς. Αυλές σπαρμένες με αγριόχορτα και αγριολούλουδα. Ξύλινες σκαλιστές πόρτες με σκουριασμένα βαρύγδουπα ρόπτρα, σφαλιστά δίγλωσσα στόρια στα παράθυρα, ξύλινα θεμέλια στα μπαλκόνια, λιθόστρωτοι δρόμοι κατασκόνιστοι, μισόνεκρες φυλλόγυμνες μελιές στις γωνίες των τετραγώνων, κεραμίδια του μοναστηρίου. Και στο σπίτι δαντέλινες κουρτίνες πάνω σε θαμπά παράθυρα, με ξεφτισμένα κρόσια. Όλα τούτα τα συνέδεσα με το πολυτονικό στη λίστα του σούπερμάρκετ, και ήταν όλα άγια κι διάχρονα και μελαγχολικά και ερωτεύσιμα, σα φως φθινοπώρου.
Συχνά συλλογιέμαι ότι το να ζεις εδώ σημαίνει να ζεις πάνω σε ζωές άλλων, πάνω σε πολλές στρώσεις ζωών μάλιστα. Τέτοιο συναίσθημα διαχρονένιο μου γέννησε και το Eroica του Κοσμά Πολίτη. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον. Μια παρέα παιδιών σε μιαν ελληνική πόλη, ανώνυμη επομένως αυτόματα κι απειρώνυμη, αφού είναι δυνάμει η πόλη που όλοι μεγαλώσαμε (-ή και η πόλη που δε μεγάλωσε ποτέ κανεις). Με τα ραγισμένα πεζοδρόμια, τα κισσοντυμένα τοιχάκια, τις φυλλοβόλες μελιές, τα φθαρμένα στόρια πάνω από δαντέλινες κουρτίνες και τις λίστες σε πολυτονικό. Το βιβλίο συνομιλεί ευθέως με τον όμηρο, χωρίς να προσποιείται όπως όλοι εμείς. Όταν ένα μέλος της παρέας, ο Αντρέας, πεθαίνει, έχουμε Πατρόκλειους αγώνες. Όταν λυπάται ο φίλος του Λοΐζος, απέχει από τα γεγονότα κλειστόκαρδος κι πληγωμένος. Το φύλο και η σεξουαλικότητα ξεφεύγουν από την σημερινή νεοελληνική απολυτότητα, είναι εύπλαστα, λυγίζουν, ενώ το αίσθημα τιμής της ομάδας φλερτάρει με την έννοια του κλέους, και οι διακριτικές γραμμές μεταξύ στην κοινωνία της ενοχής και της ντροπής θολώνουν.
Είναι αναπόφευκτο, όταν γράφεις κάτι στα ελληνικά, να το ξεδιαλύνεις από το συγκείμενό του-και το συγκείμενο είναι μια ανθολογία χιλιάδων χρόνων- ευτυχώς ή δυστυχώς, είτε γράφεις μονοτονικό, όπως εγώ σ'αυτό το κείμενο, είτε πολυτονικό, όπως η γιαγιά μου στη λίστα προμηθειών κι ο Κοσμάς Πολίτης στα Ηρωικά του. Η πρόζα του τελευταίου παιχνιδολαμπυρίζει κάτω απ'το φως, ο λυρισμός του είναι βαθύς κι ειλικρινής, ονειροπόλος, ρομαντικός κι το ξέρει. Όσο για την πρώτη, τούτο το βιβλίο είναι τόσο ζουμερό και νόστιμο και φρέσκο ακόμη κι έτοιμο να το κόψεις φετούλες, να το ραντίσεις γλυκό κρασάκι και να το φας με οδοντογλειφίδες, που θα μπορούσε να'ναι γραμμένο με πολυτονικό στην λίστα φαγωσίμων του σούπερ-μάρκετ της.
Συχνά συλλογιέμαι ότι το να ζεις εδώ σημαίνει να ζεις πάνω σε ζωές άλλων, πάνω σε πολλές στρώσεις ζωών μάλιστα. Τέτοιο συναίσθημα διαχρονένιο μου γέννησε και το Eroica του Κοσμά Πολίτη. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον. Μια παρέα παιδιών σε μιαν ελληνική πόλη, ανώνυμη επομένως αυτόματα κι απειρώνυμη, αφού είναι δυνάμει η πόλη που όλοι μεγαλώσαμε (-ή και η πόλη που δε μεγάλωσε ποτέ κανεις). Με τα ραγισμένα πεζοδρόμια, τα κισσοντυμένα τοιχάκια, τις φυλλοβόλες μελιές, τα φθαρμένα στόρια πάνω από δαντέλινες κουρτίνες και τις λίστες σε πολυτονικό. Το βιβλίο συνομιλεί ευθέως με τον όμηρο, χωρίς να προσποιείται όπως όλοι εμείς. Όταν ένα μέλος της παρέας, ο Αντρέας, πεθαίνει, έχουμε Πατρόκλειους αγώνες. Όταν λυπάται ο φίλος του Λοΐζος, απέχει από τα γεγονότα κλειστόκαρδος κι πληγωμένος. Το φύλο και η σεξουαλικότητα ξεφεύγουν από την σημερινή νεοελληνική απολυτότητα, είναι εύπλαστα, λυγίζουν, ενώ το αίσθημα τιμής της ομάδας φλερτάρει με την έννοια του κλέους, και οι διακριτικές γραμμές μεταξύ στην κοινωνία της ενοχής και της ντροπής θολώνουν.
Είναι αναπόφευκτο, όταν γράφεις κάτι στα ελληνικά, να το ξεδιαλύνεις από το συγκείμενό του-και το συγκείμενο είναι μια ανθολογία χιλιάδων χρόνων- ευτυχώς ή δυστυχώς, είτε γράφεις μονοτονικό, όπως εγώ σ'αυτό το κείμενο, είτε πολυτονικό, όπως η γιαγιά μου στη λίστα προμηθειών κι ο Κοσμάς Πολίτης στα Ηρωικά του. Η πρόζα του τελευταίου παιχνιδολαμπυρίζει κάτω απ'το φως, ο λυρισμός του είναι βαθύς κι ειλικρινής, ονειροπόλος, ρομαντικός κι το ξέρει. Όσο για την πρώτη, τούτο το βιβλίο είναι τόσο ζουμερό και νόστιμο και φρέσκο ακόμη κι έτοιμο να το κόψεις φετούλες, να το ραντίσεις γλυκό κρασάκι και να το φας με οδοντογλειφίδες, που θα μπορούσε να'ναι γραμμένο με πολυτονικό στην λίστα φαγωσίμων του σούπερ-μάρκετ της.
