Scan barcode
florismeertens's review against another edition
3.0
Wang Anyi past wat betreft thematiek goed bij andere Chinese auteurs uit de jaren '80. Waar de dichters van die periode de politiek schuwden en opzettelijk onduidelijk schreven, zijn de romanciers erg open over de geschiedenis. Na jaren van censuur ten tijde van de Culturele Revolutie vermindert aanvankelijk de druk van de staat onder Deng Xiaoping, en dit blijkt uit de literatuur die toen populair werd. Het nationale trauma van de Culturele Revolutie en de impact die zij heeft gehad op de maatschappij staan centraal.
Maar ondanks dat uit de setting duidelijk blijkt dat het hier gaat om de Culturele Revolutie (zie bijvoorbeeld de merkwaardige namen Cultuurtje en Wederopbouw), lijkt de thematiek grotendeels anachronistisch. De familie van deze roman heeft amper iets te maken met politiek of de heersende chaos. Enkel Lettergek ziet in de dingen die er om hem heen gebeuren een revolutionaire geest, en wil die uiten in literatuur. De kracht van de verhalen ligt bij de eenvoud, die sterk terugroept naar het oude China. Zie bijvoorbeeld de vele volksliedjes die worden gezongen door Bao Bingyi.
Dit ligt in lijn met de andere geprezen werken die ik heb gelezen uit die tijd. Ah Cheng zoekt zijn heil in het Taoïsme in de vorm van schaak, Shen Congwen creëert een nostalgisch liefdesverhaal, en Gao Xingjian verkiest de "primitieve" tradities van niet-Han Chinezen in zijn boek Berg van de Ziel.
Hieruit blijkt (voor mij althans) de grootste impact van de Culturele Revolutie: het verlies van identiteit, en de zoektocht daarnaar in geschiedenis en traditie (en dan niet noodzakelijk de traditionele, elitaire historiografie). Tot dan toe pronkte het Chinese modernisme met zijn haat tegenover het feodale verleden (Lu Xun is het simpele voorbeeld). In de jaren '80 romans is dat echter anders. De oude Chinese waarden en tradities worden niet goedgepraat, maar ze worden erkend als essentieel in de vorming van de huidige Chinese identiteit.
Dit boek is voor mij eerlijk gezegd met name interessant in verhouding met de stroming waarbinnen het valt. Het verhaal heeft boeiende aspecten, vooral het einde waarin de zelfopoffering van Droesem wordt geprezen (en dit rijmt meer met de tijdsgeest), maar heeft me niet overweldigd. Het gevoel van tijdloosheid kon ik wel erg waarderen.
Ik ben nu net begonnen aan een tweede novelle, De Tijd Gaat Verder, en die lijkt meer betrekking te hebben op moderniteit, aangezien het verhaal zich richt op een vrouw in Shanghai die haar bevoordeelde positie is verloren. Hier speelt de feministische focus waarschijnlijk een grotere rol.
Maar ondanks dat uit de setting duidelijk blijkt dat het hier gaat om de Culturele Revolutie (zie bijvoorbeeld de merkwaardige namen Cultuurtje en Wederopbouw), lijkt de thematiek grotendeels anachronistisch. De familie van deze roman heeft amper iets te maken met politiek of de heersende chaos. Enkel Lettergek ziet in de dingen die er om hem heen gebeuren een revolutionaire geest, en wil die uiten in literatuur. De kracht van de verhalen ligt bij de eenvoud, die sterk terugroept naar het oude China. Zie bijvoorbeeld de vele volksliedjes die worden gezongen door Bao Bingyi.
Dit ligt in lijn met de andere geprezen werken die ik heb gelezen uit die tijd. Ah Cheng zoekt zijn heil in het Taoïsme in de vorm van schaak, Shen Congwen creëert een nostalgisch liefdesverhaal, en Gao Xingjian verkiest de "primitieve" tradities van niet-Han Chinezen in zijn boek Berg van de Ziel.
Hieruit blijkt (voor mij althans) de grootste impact van de Culturele Revolutie: het verlies van identiteit, en de zoektocht daarnaar in geschiedenis en traditie (en dan niet noodzakelijk de traditionele, elitaire historiografie). Tot dan toe pronkte het Chinese modernisme met zijn haat tegenover het feodale verleden (Lu Xun is het simpele voorbeeld). In de jaren '80 romans is dat echter anders. De oude Chinese waarden en tradities worden niet goedgepraat, maar ze worden erkend als essentieel in de vorming van de huidige Chinese identiteit.
Dit boek is voor mij eerlijk gezegd met name interessant in verhouding met de stroming waarbinnen het valt. Het verhaal heeft boeiende aspecten, vooral het einde waarin de zelfopoffering van Droesem wordt geprezen (en dit rijmt meer met de tijdsgeest), maar heeft me niet overweldigd. Het gevoel van tijdloosheid kon ik wel erg waarderen.
Ik ben nu net begonnen aan een tweede novelle, De Tijd Gaat Verder, en die lijkt meer betrekking te hebben op moderniteit, aangezien het verhaal zich richt op een vrouw in Shanghai die haar bevoordeelde positie is verloren. Hier speelt de feministische focus waarschijnlijk een grotere rol.
2000s's review against another edition
3.75
I LOVED the writing style and the setting here, it felt simple but with such a special wistfulness especially in the first half. The characters were just okay, I wasn't really invested in their stories. The pacing felt too rushed towards the end and I just didn't like the direction the plot took about halfway through. That's just personal preference though, and I think it might read better in Chinese.
More...