Take a photo of a barcode or cover
4.06 AVERAGE
4.06 AVERAGE
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
emotional
funny
hopeful
inspiring
lighthearted
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
hopeful
inspiring
lighthearted
mysterious
fast-paced
emotional
hopeful
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Loved this as a kid but rereading this as an adult for the second or third time, I am much more aware of the (post)colonial and feminist criticism that this novel has rightly been subjected too and I find it a bit more exhausting to read. It's not just a tale about nature and friendship that heals, the didactic submessage just cannot be ignored.
I was drawn to this because of the (pardon the gen z) cottagecore vibes. It did not disappoint in that aspect as I really enjoyed the beautiful descriptions of the moor, the mansion, and the secret garden itself. Juvenile handling of grief (the lord of the mansion), but perhaps that's to be expected from a middle grade book. I find more interesting the grief and growth that the young bratty protagonist experiences. All the new feelings of empathy and kindness and love for others she discovers in herself like little gifts are portrayed in such a charming way that one cannot help but gain appreciation for their presence in one's life as well. Like Mary, the garden is of course much more magical in its mystery, but to share it with others is magic in itself. I appreciate this overall but wouldn't go back to it again as I feel like I've outgrown this genre and feel no nostalgia for it, and Mary and Colin's brattiness is quite annoying to me as well. I do love Dickon and the robin as characters--so much whimsy and love for nature, cute in its fulfillment of a fairytale.
adventurous
hopeful
inspiring
lighthearted
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
بعضی کتاب‌ها با آدم حرف می‌زنن.
باغ مخفی از همین نوعش بود.
بعد از تموم شدن شب‌های روشن، بعد دو ماه اومدم سراغش و هرچقدر اون ناامید بود، این یکی پر از امید بود.
روایتش ساده‌اس، روان و زیبا، با رشد شخصیتی عالی.
مری لنکس یه دختربچه عبوس و غیرقابل تحمله که هیچ‌جوره طعم محبت رو توی زندگیش نچشیده، تا اینکه سلسله‌ای از اتفاقات اون رو از هندِی که مستعمره‌اس، به انگلستان برمی‌گردونن.
و اونجا با فراهم شدن بستر مناسب، مری اون روی زندگی رو تجربه می‌کنه.
آدم‌هایی مثل دیکن وارد زندگیش می‌شن و طبیعت و ادونچر و معاشرت با این آدم‌ها اون‌قدر روی اون تأثیر می‌ذاره که درون واقعیش رو پیدا می‌کنه؛ اون‌قدر تغییر می‌کنه که عامل تغییر هم می‌شه.
من عاشق اراده و صلابت شخصیتی مری بودم.
واقعاً خیلی از ابعاد شخصیتی ما تا زمانی که بسترش پیش نیاد، خودش رو نشون نمی‌ده.
پیشنهادش می‌کنم؟ صد البته.
یک پیشنهاد دیگه هم می‌کنم: اگر زبان‌تون در حد مطلوبه، کتاب صوتیشو گوش بدین از لیبراوکس.
البته من از اسپاتیفای پیداش کردم ولی در سایت خودشون هم هست، چون نریترها به لهجه‌ی یورکشیری حرف می‌زنن (کارگران یورکشیری البته، نه صاحبان عمارت)، و درسته لهجه‌شون خیلی سخته، اما کم‌کم گوشتون عادت می‌کنه و حس داستان رو بهتر منتقل می‌کنه.
فیلم اقتباسیشو هم ساختن که پیشنهاد می‌کنم نسخه‌ی ۱۹۹۳ رو ببینید، نه ۲۰۲۰.
چون تطابقش خیلی بهتره.
در نسخه‌ی ۲۰۲۰ برای نقش دیکن سعی کردن چشم‌ابرو مشکی‌ترین موجود روی زمین رو پیدا کنن که چشم‌های گرد و درشت آبیِ دیکنِ کتابی از کاسه دربیاد! کلیشه‌ی اقتباسات امروزی و این حرف‌ها...
باغ مخفی از همین نوعش بود.
بعد از تموم شدن شب‌های روشن، بعد دو ماه اومدم سراغش و هرچقدر اون ناامید بود، این یکی پر از امید بود.
روایتش ساده‌اس، روان و زیبا، با رشد شخصیتی عالی.
مری لنکس یه دختربچه عبوس و غیرقابل تحمله که هیچ‌جوره طعم محبت رو توی زندگیش نچشیده، تا اینکه سلسله‌ای از اتفاقات اون رو از هندِی که مستعمره‌اس، به انگلستان برمی‌گردونن.
و اونجا با فراهم شدن بستر مناسب، مری اون روی زندگی رو تجربه می‌کنه.
آدم‌هایی مثل دیکن وارد زندگیش می‌شن و طبیعت و ادونچر و معاشرت با این آدم‌ها اون‌قدر روی اون تأثیر می‌ذاره که درون واقعیش رو پیدا می‌کنه؛ اون‌قدر تغییر می‌کنه که عامل تغییر هم می‌شه.
من عاشق اراده و صلابت شخصیتی مری بودم.
واقعاً خیلی از ابعاد شخصیتی ما تا زمانی که بسترش پیش نیاد، خودش رو نشون نمی‌ده.
پیشنهادش می‌کنم؟ صد البته.
یک پیشنهاد دیگه هم می‌کنم: اگر زبان‌تون در حد مطلوبه، کتاب صوتیشو گوش بدین از لیبراوکس.
البته من از اسپاتیفای پیداش کردم ولی در سایت خودشون هم هست، چون نریترها به لهجه‌ی یورکشیری حرف می‌زنن (کارگران یورکشیری البته، نه صاحبان عمارت)، و درسته لهجه‌شون خیلی سخته، اما کم‌کم گوشتون عادت می‌کنه و حس داستان رو بهتر منتقل می‌کنه.
فیلم اقتباسیشو هم ساختن که پیشنهاد می‌کنم نسخه‌ی ۱۹۹۳ رو ببینید، نه ۲۰۲۰.
چون تطابقش خیلی بهتره.
در نسخه‌ی ۲۰۲۰ برای نقش دیکن سعی کردن چشم‌ابرو مشکی‌ترین موجود روی زمین رو پیدا کنن که چشم‌های گرد و درشت آبیِ دیکنِ کتابی از کاسه دربیاد! کلیشه‌ی اقتباسات امروزی و این حرف‌ها...
emotional
hopeful
I think if I’d read this as a kid, I wouldn’t have liked it as much as I did as an adult. A beautiful story beautifully written. I loved all the characters and the ‘growing and blooming’ metaphors.
adventurous
challenging
emotional
funny
hopeful
inspiring
lighthearted
reflective
relaxing
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes