Scan barcode
snoopyguy's review against another edition
dark
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
2.0
lexir1611's review
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
3.75
Pretty good book for a random op shop find
booksnaturemagic's review
2.0
DNF. Soooo sloooow. Too much detail
About food, cigars - mystery lacks focus and suspense.
About food, cigars - mystery lacks focus and suspense.
kewakeman's review against another edition
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
marloesleest's review against another edition
3.0
Wanneer edelman en documentairemaker Étienne de Brémont dood wordt aangetroffen na een val uit het zolderraam van kasteel Brémont, wordt onderzoeksrechter Antoine Verlaque belast met het onderzoek. Is hier sprake van een noodlottig ongeval, zelfmoord of moord? Zodra hij ontdekt dat universiteitsdocente Marine Bonnet de familie vroeger goed kende, roept hij haar hulp in, ook al is hun relatie op zijn zachtst gezegd ingewikkeld te noemen.
Niet iedereen die Étienne heeft gekend staat te springen om mee te werken, sommige personages willen alles liever laten rusten, en het onderzoek verloopt in het begin dan ook vrij moeizaam. Terwijl Antoine en Marine steeds dieper in de zaak duiken, lijken er ook steeds meer potentiële verdachten rond te lopen in Aix-de-Provence. Maar terwijl ze bezig zijn met het inkorten van hun verdachtenlijstje, sterft er plotseling nog iemand – en dit keer is het zeker moord. Ze moeten alles op alles zetten om de moordenaar te ontmaskeren en om te ontdekken of er een connectie bestaat tussen deze twee sterfgevallen.
In deze cosy crime waan je je in de Provence, de sfeer wordt sterk neergezet door de beeldende, beschrijvende schrijfstijl van de auteur en je leert de hoofdpersonages uitgebreid kennen. Verlaque komt regelmatig arrogant en bot over, hij is overtuigd van zijn eigen gelijk en kan nogal denigrerend uit de hoek komen, maar hij kan snel verbanden zien en conclusies trekken en heeft ook een zachtere kant, omdat hij toch nog altijd een zwak heeft voor Marine. Marine heeft daarentegen prima mensenkennis, maakt gemakkelijk contact en kan zo andere aanwijzingen volgen, waardoor ze een goed team zijn.
Verwacht geen loeispannende thriller die je op het puntje van je stoel laat zitten, maar laat je meevoeren door dit rustige, kabbelende en mysterieuze verhaal waarin ook veel over het Franse leven gepraat wordt, waarin lekker eten, wijn en sigaren een grote rol spelen. Soms wordt er daardoor iets te ver van de rode draad afgedwaald, niet alle passages voegen evenveel toe aan de oplossing van de zaak, maar vooral in de tweede helft van het boek volgen gebeurtenissen elkaar sneller op en krijg je ineens interessante aanwijzingen, waardoor de spanning ook wat stijgt.
Dit is niet alleen een verhaal over een moordzaak, het gaat (vooral) ook over de levens van de personages en hun onderlinge relaties, over geheimen, mogelijke motieven en dubbele agenda’s. Een enkele verhaallijn had wel iets beter opgebouwd mogen worden, maar het leest prettig, de uiteindelijke dader blijft lang onbekend en alle losse eindjes komen mooi bij elkaar. Ik heb me zeker vermaakt met dit boek en ben benieuwd naar nieuwe onderzoeken van Antoine en Marine!
3-3.5⭐️
Niet iedereen die Étienne heeft gekend staat te springen om mee te werken, sommige personages willen alles liever laten rusten, en het onderzoek verloopt in het begin dan ook vrij moeizaam. Terwijl Antoine en Marine steeds dieper in de zaak duiken, lijken er ook steeds meer potentiële verdachten rond te lopen in Aix-de-Provence. Maar terwijl ze bezig zijn met het inkorten van hun verdachtenlijstje, sterft er plotseling nog iemand – en dit keer is het zeker moord. Ze moeten alles op alles zetten om de moordenaar te ontmaskeren en om te ontdekken of er een connectie bestaat tussen deze twee sterfgevallen.
In deze cosy crime waan je je in de Provence, de sfeer wordt sterk neergezet door de beeldende, beschrijvende schrijfstijl van de auteur en je leert de hoofdpersonages uitgebreid kennen. Verlaque komt regelmatig arrogant en bot over, hij is overtuigd van zijn eigen gelijk en kan nogal denigrerend uit de hoek komen, maar hij kan snel verbanden zien en conclusies trekken en heeft ook een zachtere kant, omdat hij toch nog altijd een zwak heeft voor Marine. Marine heeft daarentegen prima mensenkennis, maakt gemakkelijk contact en kan zo andere aanwijzingen volgen, waardoor ze een goed team zijn.
Verwacht geen loeispannende thriller die je op het puntje van je stoel laat zitten, maar laat je meevoeren door dit rustige, kabbelende en mysterieuze verhaal waarin ook veel over het Franse leven gepraat wordt, waarin lekker eten, wijn en sigaren een grote rol spelen. Soms wordt er daardoor iets te ver van de rode draad afgedwaald, niet alle passages voegen evenveel toe aan de oplossing van de zaak, maar vooral in de tweede helft van het boek volgen gebeurtenissen elkaar sneller op en krijg je ineens interessante aanwijzingen, waardoor de spanning ook wat stijgt.
Dit is niet alleen een verhaal over een moordzaak, het gaat (vooral) ook over de levens van de personages en hun onderlinge relaties, over geheimen, mogelijke motieven en dubbele agenda’s. Een enkele verhaallijn had wel iets beter opgebouwd mogen worden, maar het leest prettig, de uiteindelijke dader blijft lang onbekend en alle losse eindjes komen mooi bij elkaar. Ik heb me zeker vermaakt met dit boek en ben benieuwd naar nieuwe onderzoeken van Antoine en Marine!
3-3.5⭐️
ashleyjean6's review
2.0
Another 2.5 star. The last 25 pages were great. But the rest of the book leading up to it was SLOOOOW. My favorite character was a supporting actor, and the main characters were annoying. The supposed chemistry between them was really off. And I found their storylines both annoying and repetitive.
It wasn't horrible, but there is better mystery out there! Not going to dive into this series.
It wasn't horrible, but there is better mystery out there! Not going to dive into this series.
siria's review
2.0
Filmmaker Count Étienne de Bremont takes a fatal fall from the window of his family's château near Aix-en-Provence. Local judge Antoine Verlaque and his ex-girlfriend and law professor, Marine Bonnet, investigate the case. M.L. Longworth clearly has a love for this part of southern France, and succeeds in bringing Aix and its surrounding area to vivid life. I'd happily read a travelogue from her.
Ultimately, though, Death at the Chateau Bremont is rather disappointing. The plot's a bit clunky and lacking in actual detection (I guessed the murderer and the motivation quite early on, and I'm normally crap at things like that), as is the prose (omniscient third person that changes point of view from one paragraph to the next is messy and a pet hate of mine) and the dialogue (why repeatedly break what the reader takes as a given—that the characters are "speaking" French and we're just reading an English-language rendition of that—by randomly scattering French words and phrases like non and entendu and le juge throughout? Are we supposed to believe that they're being somehow more French here? If Longworth wanted to convey the fact that everyone's really speaking French more forcefully, she could have Gallicised their syntax more, or used direct translations of French idioms).
I could have put up with that if the main characters were charming. Sadly, they're not. They're prime examples of what happens when an author thinks they're producing complicated, flawed protagonists, but fails to let those flaws have any real impact on characterisation or the progress of the narrative. Marine is a law professor who's Not Like Those Other Girls, with a penchant for looking at herself in the mirror and thinking about how she's beautiful in spite of her tangle of red curls, oh what a flaw, and who chose to become an academic because of the regular hours (um) and because you get the summers off (what). Marine, however, is much more bearable than Verlaque. He's handsome, well-educated, intelligent, made an investigating magistrate at an unusually early age, from a wealthy family, descended in part from English nobility, a snob, a gourmet, a cigar enthusiast, women constantly fall into his bed because of his Intense Magnetism although he's rude and a chauvinist... Longworth seems to have confused self-satisfied male assholery with a three-dimensional male character, but this reminded me of nothing so much as the BBC's terrible Sherlock. There's no chemistry between Marine and Verlaque and by the end of the book I was actively rooting against their getting back together.
(When shelving the book, I noticed that the cover blurb draws comparisons between Death at the Chateau Bremont and the work of Dorothy L. Sayers. Wow. That takes some brass ovaries, publishers.)
Ultimately, though, Death at the Chateau Bremont is rather disappointing. The plot's a bit clunky and lacking in actual detection (I guessed the murderer and the motivation quite early on, and I'm normally crap at things like that), as is the prose (omniscient third person that changes point of view from one paragraph to the next is messy and a pet hate of mine) and the dialogue (why repeatedly break what the reader takes as a given—that the characters are "speaking" French and we're just reading an English-language rendition of that—by randomly scattering French words and phrases like non and entendu and le juge throughout? Are we supposed to believe that they're being somehow more French here? If Longworth wanted to convey the fact that everyone's really speaking French more forcefully, she could have Gallicised their syntax more, or used direct translations of French idioms).
I could have put up with that if the main characters were charming. Sadly, they're not. They're prime examples of what happens when an author thinks they're producing complicated, flawed protagonists, but fails to let those flaws have any real impact on characterisation or the progress of the narrative. Marine is a law professor who's Not Like Those Other Girls, with a penchant for looking at herself in the mirror and thinking about how she's beautiful in spite of her tangle of red curls, oh what a flaw, and who chose to become an academic because of the regular hours (um) and because you get the summers off (what). Marine, however, is much more bearable than Verlaque. He's handsome, well-educated, intelligent, made an investigating magistrate at an unusually early age, from a wealthy family, descended in part from English nobility, a snob, a gourmet, a cigar enthusiast, women constantly fall into his bed because of his Intense Magnetism although he's rude and a chauvinist... Longworth seems to have confused self-satisfied male assholery with a three-dimensional male character, but this reminded me of nothing so much as the BBC's terrible Sherlock. There's no chemistry between Marine and Verlaque and by the end of the book I was actively rooting against their getting back together.
(When shelving the book, I noticed that the cover blurb draws comparisons between Death at the Chateau Bremont and the work of Dorothy L. Sayers. Wow. That takes some brass ovaries, publishers.)