You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.11 AVERAGE
3.11 AVERAGE
dark
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Heyooo, old-school adventure stories and Poe's only complete novel! The opening chapter is weirdly hilarious; the 'cast adrift' section was horrific and terrifically anxiety/nausea-inducing to the extent of me making DDDDD8 faces on the subway while reading and feeling my gut lurch; and then when our eponymous hero reached the island itself, it reminded me of the good old racist savages yarns that other authors have spun. And then the ending gets real weird.
Longer review probably coming later after I've been to the academic discussion group on this.
Longer review probably coming later after I've been to the academic discussion group on this.
adventurous
dark
mysterious
medium-paced
dark
mysterious
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Really good until the ending
adventurous
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
mysterious
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
What a mess.
I did not enjoy this read, at all. Even if you take the prose style out of the equation, the plot was dull and the characters were one-dimensional. I know in its time it was both loved and hated, but today I just want my time back I spent reading it. This was my "October read" this year and it was a letdown.
H Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ, τα "θυρανοίξια" της σειράς ALDINA των εκδόσεων Gutengerg (ναι, έχουν προηγηθεί και άλλες εκδόσεις, μη φωνάζετε...), είναι μια εξαιρετική περιπέτεια με πολύ μοντέρνα στοιχεία για την εποχή της. Μην ξεχνάτε ότι μέχρι πριν λίγο καιρό άλλοι έγραφαν έμμετρα για κυράδες σε λίμνες που πετάγανε σπαθιά σε διερχόμενους ιππότες σαν κράχτες στο Μοναστηράκι.
Πέρα από τη σίγουρα ενδιαφέρουσα ιστορία per se, υπάρχει και το "παιχνίδι" της σιωπηρής εναλλαγής στο τιμόνι της αφήγησης μεταξύ Πιμ και Πόε, πρωτοποριακό για την εποχή του (εξαιρετικά εκτελεσμένο κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη) και απίστευτα "πανούργο", δεδομένου ότι στο τέλος της αφήγησης η οποία υπονοεί (νταξ, ξεκάθαρα το λέει) ότι ο αρχικός αφηγητής σώθηκε (εφόσον παρέδωσε την ιστορία του στον κ. Πόε) ο αρχικός αφηγητής είναι... νεκρός. Πείτε ό,τι θέλετε για τον Πόε, αλλά ήταν μια εξαιρετική ιδιοφυΐα και πολύ μπροστά από την εποχή του σε γραφή και φόρμα. Είναι κρίμα να στέκεται κανείς αποκλειστικά στις μακάβριες πλευρές του έργου παραγνωρίζοντας το συνολικό του μεγαλείο.
Ειδική μνεία για τη συγκεκριμένη έκδοση: Με κίνδυνο να κάνω διαφήμιση στον εκδότη, πέραν του ό,τι η επιμέλεια είναι εξαιρετική και οι σημειώσεις συνιστούν σχεδόν δεύτερο τόμο, υπάρχει και ένα εξαιρετικό επίμετρο και παράρτημα που αξίζει να διαβάσετε αν δεν επείγεστε να "ραφιάσετε" το βιβλίο.
Η ιστορία καθεαυτή, ξεκινάει (όχι και τόσο απροσδόκητα, για Πόε πρόκειται) με έναν εθελούσιο ενταφιασμό (στο κύτος ενός πλοίου) του πρωταγωνιστή, ο οποίος στερημένος από ένα σημείο και μετά από φως, τροφή και νερό παραληρεί. Οι συνειρμοί είναι άπειροι. Κύηση, προσδωκόμενη "γέννηση" και θάνατος χορεύουν χέρι-χέρι μέχρι τη στιγμή της αρχικής λύτρωσης, μιας εξόδου στον κόσμο που τίμια απέναντι στον εαυτό της τον παραδίδει χωρίς περιστροφές (μετά από μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με δρωμένα και πεπραγμένα κατά τη διάρκειά της) σε μια μοίρα κατώτερη των προσδοκιών με τις περιστάσεις να απαιτούν σύνεση και ενέργεια. Από κει και μετά, η δράση είναι αδιάκοπή, ο αγώνας για τη ζωή συμβολίζει... ακριβώς την ίδια την επιβίωση με τα κόστη και τα οφέλη να ζυγίζονται, αλλά τα πρώτα να έχουν πάντα το μικρότερο βάρος. Ένα μικρό ιστορικό ιντερμέτζο διανθίζει την αφήγηση πριν την δεύτερη και "καταληκτική" -αν και άληκτη στο χαρτί- περιπέτεια, το ενήλικο βίωμα, πέρα από την αφέλεια και την αισιοδοξία της νεότητας, με τη επίγνωση του επικείμενου θανάτου που όμως δε βιώνεται ποτέ από το υποκείμενο.
Πέρα από τη σίγουρα ενδιαφέρουσα ιστορία per se, υπάρχει και το "παιχνίδι" της σιωπηρής εναλλαγής στο τιμόνι της αφήγησης μεταξύ Πιμ και Πόε, πρωτοποριακό για την εποχή του (εξαιρετικά εκτελεσμένο κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη) και απίστευτα "πανούργο", δεδομένου ότι στο τέλος της αφήγησης η οποία υπονοεί (νταξ, ξεκάθαρα το λέει) ότι ο αρχικός αφηγητής σώθηκε (εφόσον παρέδωσε την ιστορία του στον κ. Πόε) ο αρχικός αφηγητής είναι... νεκρός. Πείτε ό,τι θέλετε για τον Πόε, αλλά ήταν μια εξαιρετική ιδιοφυΐα και πολύ μπροστά από την εποχή του σε γραφή και φόρμα. Είναι κρίμα να στέκεται κανείς αποκλειστικά στις μακάβριες πλευρές του έργου παραγνωρίζοντας το συνολικό του μεγαλείο.
Ειδική μνεία για τη συγκεκριμένη έκδοση: Με κίνδυνο να κάνω διαφήμιση στον εκδότη, πέραν του ό,τι η επιμέλεια είναι εξαιρετική και οι σημειώσεις συνιστούν σχεδόν δεύτερο τόμο, υπάρχει και ένα εξαιρετικό επίμετρο και παράρτημα που αξίζει να διαβάσετε αν δεν επείγεστε να "ραφιάσετε" το βιβλίο.
Η ιστορία καθεαυτή, ξεκινάει (όχι και τόσο απροσδόκητα, για Πόε πρόκειται) με έναν εθελούσιο ενταφιασμό (στο κύτος ενός πλοίου) του πρωταγωνιστή, ο οποίος στερημένος από ένα σημείο και μετά από φως, τροφή και νερό παραληρεί. Οι συνειρμοί είναι άπειροι. Κύηση, προσδωκόμενη "γέννηση" και θάνατος χορεύουν χέρι-χέρι μέχρι τη στιγμή της αρχικής λύτρωσης, μιας εξόδου στον κόσμο που τίμια απέναντι στον εαυτό της τον παραδίδει χωρίς περιστροφές (μετά από μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με δρωμένα και πεπραγμένα κατά τη διάρκειά της) σε μια μοίρα κατώτερη των προσδοκιών με τις περιστάσεις να απαιτούν σύνεση και ενέργεια. Από κει και μετά, η δράση είναι αδιάκοπή, ο αγώνας για τη ζωή συμβολίζει... ακριβώς την ίδια την επιβίωση με τα κόστη και τα οφέλη να ζυγίζονται, αλλά τα πρώτα να έχουν πάντα το μικρότερο βάρος. Ένα μικρό ιστορικό ιντερμέτζο διανθίζει την αφήγηση πριν την δεύτερη και "καταληκτική" -αν και άληκτη στο χαρτί- περιπέτεια, το ενήλικο βίωμα, πέρα από την αφέλεια και την αισιοδοξία της νεότητας, με τη επίγνωση του επικείμενου θανάτου που όμως δε βιώνεται ποτέ από το υποκείμενο.
adventurous
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated