Take a photo of a barcode or cover
3.66 AVERAGE
3.66 AVERAGE
De afgelopen dagen heb ik me terug wat meer verdiept in het werk van Robert Louis Stevenson en dan kwam ik erachter dat ik indertijd ervoor gekozen heb om elk verhaal van deze verhalenbundel apart te reviewen. Zo kregen The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde en The Body Snatcher beiden een review in 2020, maar Olalla moest nog tot 2025 wachten. Om het dan ook nog even verwarrender te maken, heb ik besloten om deze Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde and Other Tales of Terror ook nog een aparte review te geven, aangezien deze in dit formaat in mijn boekenkast staat. Die verhalenbundel bevat nog twee extra dingen: A Chapter on Dreams en een essay over Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Die A Chapter on Dreams blijkt echter een abridged (aka: een ingekorte) versie te zijn, dus heb ik links laten liggen, en dat essay (dat naar de imposante titel Diagnosing Jekyll: The Scientific Context to Dr. Jekyll's Experiment and Mr. Hyde's Embodiment luistert) is niet enorm interessant. Het is het werk van Robert Mighail en afgaande op de introductie die hij voor dit boek schreef - 15 pagina’s! - hoort hij zich vooral graag zelf praten. Daardoor blijven er dus slechts 3 volwaardige publicaties van Stevenson over: The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde, The Body Snatcher en Olalla. Jekyll en Hyde is sowieso wel het bekendste verhaal. Ik vrees alleen dat het boek slachtoffer is geworden van zijn eigen succes. Ik zou er in ieder geval veel voor geven om dit te kunnen lezen zonder al op voorhand te weten dat Jekyll en Hyde eigenlijk dezelfde persoon zijn. Het boek steunt vooral op die ontknoping en in dat opzicht is vooral het laatste hoofdstuk (het relaas van Jekyll) de moeite. De manier waarop hij in zijn brief alle gebeurtenissen die bijeen gepuzzeld zijn in de voorgaande hoofdstukken verteld is erg fijn om te lezen en sowieso ook mooi dat Stevenson niet de nood voelt om nadien nog het verhaal uit te breiden.
The Body Snatcher is qua stijl net iets minder taai dan Jekyll & Hyde, maar het leest toch ook niet zo erg vlotjes. In ieder geval wel een fijne geschiedenisles weer. Hoewel Stevenson flink wat dingen wijzigt, is het wel duidelijk dat hij inspiratie is gaan halen bij chirurg Robert Knox (die in het boek gewoon K wordt genoemd) en de gebeurtenissen rond Burke en Hare. Twee schimmige figuren die mensen vermoorden en de lijken verkochten aan chirurgen om autopsies op uit te voeren. In een bepaald opzicht is dit qua personages ook een beetje een lichte blauwdruk voor sommige personages uit Jekyll & Hyde, best wel fijn om te zien hoe Stevenson al eerder met het idee speelde wat uiteindelijk zou uitgroeien tot zijn meest bekende werk. Over Olalla kan ik redelijk kort zijn: de schrijfstijl van Stevenson is verschrikkelijk. De ene na de andere pagina zonder enige vorm van rustpauze. Gewoon een stroom van woorden en naar het schijnt zou hij het idee van dit verhaal dan ook hebben gekregen in een droom en had hij moeite om het onder woorden te brengen. Dat valt in ieder geval wel op… Hoewel het maar een kortverhaal is van zo’n 50 pagina’s, heb ik me echt moeten forceren om tot het einde te raken. Onvoorstelbaar dat hij dit schreef in de periode tussen The Body Snatcher en The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Dit is een Penguin Classics uitgave en normaal gezien ben ik heel grote fan van hun edities, maar hier laten ze de bal een tikkeltje vallen. Het is een mengelmoes van verschillende verhalen (Olalla hoort eigenlijk in The Merry Men and Other Stories te zitten) en dat ze een ingekorte versie van iets durven publiceren… Dat is beneden hun niveau. Ik heb ook nog een Wordsworth Classics uitgave genaamd Dr Jekyll and Mr Hyde, with The Merry Men & Other Stories. Eens kijken wat dat geeft!
Die A Chapter on Dreams blijkt echter een abridged (aka: een ingekorte) versie te zijn, dus heb ik links laten liggen, en dat essay (dat naar de imposante titel Diagnosing Jekyll: The Scientific Context to Dr. Jekyll's Experiment and Mr. Hyde's Embodiment luistert) is niet enorm interessant. Het is het werk van Robert Mighail en afgaande op de introductie die hij voor dit boek schreef - 15 pagina’s! - hoort hij zich vooral graag zelf praten. Daardoor blijven er dus slechts 3 volwaardige publicaties van Stevenson over: The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde, The Body Snatcher en Olalla. Jekyll en Hyde is sowieso wel het bekendste verhaal. Ik vrees alleen dat het boek slachtoffer is geworden van zijn eigen succes. Ik zou er in ieder geval veel voor geven om dit te kunnen lezen zonder al op voorhand te weten dat Jekyll en Hyde eigenlijk dezelfde persoon zijn. Het boek steunt vooral op die ontknoping en in dat opzicht is vooral het laatste hoofdstuk (het relaas van Jekyll) de moeite. De manier waarop hij in zijn brief alle gebeurtenissen die bijeen gepuzzeld zijn in de voorgaande hoofdstukken verteld is erg fijn om te lezen en sowieso ook mooi dat Stevenson niet de nood voelt om nadien nog het verhaal uit te breiden.
The Body Snatcher is qua stijl net iets minder taai dan Jekyll & Hyde, maar het leest toch ook niet zo erg vlotjes. In ieder geval wel een fijne geschiedenisles weer. Hoewel Stevenson flink wat dingen wijzigt, is het wel duidelijk dat hij inspiratie is gaan halen bij chirurg Robert Knox (die in het boek gewoon K wordt genoemd) en de gebeurtenissen rond Burke en Hare. Twee schimmige figuren die mensen vermoorden en de lijken verkochten aan chirurgen om autopsies op uit te voeren. In een bepaald opzicht is dit qua personages ook een beetje een lichte blauwdruk voor sommige personages uit Jekyll & Hyde, best wel fijn om te zien hoe Stevenson al eerder met het idee speelde wat uiteindelijk zou uitgroeien tot zijn meest bekende werk. Over Olalla kan ik redelijk kort zijn: de schrijfstijl van Stevenson is verschrikkelijk. De ene na de andere pagina zonder enige vorm van rustpauze. Gewoon een stroom van woorden en naar het schijnt zou hij het idee van dit verhaal dan ook hebben gekregen in een droom en had hij moeite om het onder woorden te brengen. Dat valt in ieder geval wel op… Hoewel het maar een kortverhaal is van zo’n 50 pagina’s, heb ik me echt moeten forceren om tot het einde te raken. Onvoorstelbaar dat hij dit schreef in de periode tussen The Body Snatcher en The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Dit is een Penguin Classics uitgave en normaal gezien ben ik heel grote fan van hun edities, maar hier laten ze de bal een tikkeltje vallen. Het is een mengelmoes van verschillende verhalen (Olalla hoort eigenlijk in The Merry Men and Other Stories te zitten) en dat ze een ingekorte versie van iets durven publiceren… Dat is beneden hun niveau. Ik heb ook nog een Wordsworth Classics uitgave genaamd Dr Jekyll and Mr Hyde, with The Merry Men & Other Stories. Eens kijken wat dat geeft!
challenging
dark
emotional
mysterious
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
This is a very well build up story which I read it twice in this year. The first time I read I wasn't sure what the the story all about, of course I didn't get into the story. So I decided to read it again with focus while reading not to miss something like before.
dark
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
mysterious
reflective
fast-paced
adventurous
dark
mysterious
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
A good read, many thrilling tales and also beautiful writing.
For non-book records, review text and ratings are hidden. Only mood, pace, and content warnings are visible.
How can there not be spoilers? A friend pointed out this story is everywhere, even cartoons. Remember Tweety Bird and Sylvester? I don't know how to rate this story since I already knew the mystery that you wouldn't usually see read until the end. It has obviously made a lasting impression, so for that I'm giving it four stars. The Incredible Hulk is another iteration, made popular once again by Marvel's The Avengers movies. As far as the style, it was a little hard to get through at times, but it's short so that makes it go quickly. I didn't like how some of the characters were not very distinct. Some of the word choices were unfamiliar enough that I wanted to look up a couple of them, but mostly got the meaning from the context. I like reading on my Kindle for that reason...it is easy to learn new words. I started on a book this summer by J. F. Baldwin that uses this story as an analogy for how humans naturally house a sinful Hyde in them who will take over if you indulge them. Perhaps that is what Stevenson was communicating although I'm not sure he meant to. A friend says he probably felt the judgment of the time period when societal appearances were everything and demanding. No flaws allowed. The most poignant thing I learned about this book is something pointed out to me by the same friend: the story is full of condemnation but no hope or grace.