Take a photo of a barcode or cover
3.82 AVERAGE
3.82 AVERAGE
adventurous
emotional
funny
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Dear Mr Feist, You Need A Better Editor A neat little adventure yarn that is seriously in need of an editor who knows what they're doing. A common problem in Mr Feist's books is the fact that there are a lot of mistakes, that an editor who was doing their job really should have picked up.
Επιστροφή στο μαγικό κόσμο του Feist, μετά το εκπληκτικό Riftwar.
Ένας μπάσταρδος γιος ευγενούς και ο φίλος του, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους εξαιτίας ενός (μερικώς αιτιολογημένου) εγκλήματος και καταλήγουν στην αγχόνη… Παίρνουν προσωρινή αναστολή λίγο πριν βγάλουν την τελευταία τους πνοή και για ένα μικρό διάστημα κυκλοφορούν με τη θηλιά ακόμα στο λαιμό. Κυριολεκτικά. Έτσι, για να θυμούνται.
Ο λόγος; Γεγονότα έχουν μπει σε κίνηση, πολύ σημαντικότερα από την απόδοση δικαιοσύνης. Ερπετόμορφοι (αλλά όχι ενδογήινοι, εξόν ένα λαγούμι που θα μας απασχολήσει λιγότερο απ’ όσο θα περιμέναμε) έχουν εισβάλλει στον κόσμο τους και απειλούν να τον κατακτήσουν, χρησιμοποιώντας μέσα που θα έκαναν το τίμιο μέσο κανίβαλο να ανατριχιάσει και οι "φίλοι" μας, φαίνεται να έχουν "κάτι" πάνω τους που τους καθιστά χρήσιμους για τον αγώνα. Κι όταν λέω "πάνω τους" δεν εννοώ στα υπάρχοντά τους, τα οποία άλλωστε χάνουν πολύ γρήγορα, αλλά στο χαρακτήρα, την ψυχή, το "μέταλλο".
Το πρώτο βιβλίο της σεριάς Serpentwar τα έχει όλα. Κρυφές αποστολές, μαγεία, περάσματα ανάμεσα σε κόσμους, μια περαστική ματιά στο διάδρομο που συνδέει χώρους και χρόνους ακόμη και από (πιθανώς) άλλα σύμπαντα, φιδόμορφους εισβολείς, νυν υπέρ πάντων αγών, ηρωισμούς και πολύ πριν ξεκινήσει να μακαλεύει τους πρωταγωνιστές του ο G.R.R. Martin, συναντάμε κι εδώ κάτι αντίστοιχο, αλλά σε αρκετά μικρότερη κλίμακα.
Το βιβλίο είναι καλούτσικο, με αναλαμπές μεγαλείου και συγγραφικής μεγαλοφυΐας για το είδος, αλλά δυστυχώς έχει και τα πεζά «καθημερινά» τμήματα που το προσγειώνουν. Σίγουρα υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο scope που διαφαίνεται από τον πρώτο κιόλας τόμο (άλλωστε έχει προηγηθεί μια ακόμα σειρά, κάτι που σώζει την κατάσταση παρ’ όλες τις όποιες «κακοτεχνίες» στη διαδρομή). Hands down, οφείλει να παραδεχτεί κανείς, ότι οι σελίδες γυρνάνε αβίαστα, με κέφι, όντως ενδιαφέρεσαι να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Άλλο αν μερικές φορές απογοητεύεσαι, ή δίνονται σχετικά τσαπατσούλικες λύσεις (βλ. παρέμβαση του Pug στη μάχη για τα ναυπηγεία), όσο δεν λείπουν οι μεγαλειώδεις στιγμές που δίνουν λόγο ύπαρξης σε ένα βιβλίο ή ακόμη και μια σειρά, ανασηκώνεις αδιάφορα τους ώμους και συνεχίζεις.
Ένα μικρό πρόβλημα είναι ότι φαίνεται να έχουμε ένα φαινόμενο «κυλιόμενων κεντρικών χαρακτήρων». Ξεκινάμε με αυτούς, προσθέτουμε άλλους τέσσερις, μετά άλλη μία, μετά ένα τσούρμο, μετά σκοτώνουμε μερικούς από τους πρώτους, προσθέτουμε νέους, αφαιρούμε από την εξίσωση μερικούς και συνεχίζουμε. Κρατάω μια επιφύλαξη, καθώς πρόκειται για τετραλογία, αλλά αν συνεχιστεί και δεν παγιωθούν κάποια χαρακτήρες πλην του Ρου και του Έρικ, θα χολοσκαστώ ασχήμως.
Η εξέλιξη των χαρακτήρων δεν είναι ακριβώς υποδειγματική, αλλά δεν είναι και ότι χειρότερο έχουμε δει, οπότε δίνουμε κι εδώ μια μικρή πίστωση χρόνου (σελίδων;). Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω, «ΤΕ ΦΑΣΕ» με το ρείκι (και τη γιόγκα) και τις αυτοϊάσεις, που μετά από λίγο… ξεχνιούνται και όταν λέω μετά από λίγο εννοώ μετά τις πρώτες μάχες όπου όντως θα χρειάζονταν. Ελπίζω να μην έχει ομοιοπαθητική στη συνέχεια, θα χάσω πάσα ιδέα…
Στο κλείσιμο του τόμου, η πρώτη παρτίδα έχει κερδηθεί, οι εισβολείς έχουν δει τα αρχικά τους σχέδια να ματαιώνονται, κάποιοι πάνε… διακοπές και κάποιοι επιστρέφουν σπίτι, ή έστω στη μητρική τους ήπειρο, είτε για να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους παντρευόμενοι άσχημες θυγατέρες πλούσιων εμπόρων, ή κατατασσόμενοι κανονικά στο στρατό ως υπαξιωματικοί, καραβανάδες εν ολίγοις, οποία ένδοξη κατάληξη για σωτήρες ηπείρων και κόσμων… Sic transit gloria mundi…
Ένας μπάσταρδος γιος ευγενούς και ο φίλος του, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους εξαιτίας ενός (μερικώς αιτιολογημένου) εγκλήματος και καταλήγουν στην αγχόνη… Παίρνουν προσωρινή αναστολή λίγο πριν βγάλουν την τελευταία τους πνοή και για ένα μικρό διάστημα κυκλοφορούν με τη θηλιά ακόμα στο λαιμό. Κυριολεκτικά. Έτσι, για να θυμούνται.
Ο λόγος; Γεγονότα έχουν μπει σε κίνηση, πολύ σημαντικότερα από την απόδοση δικαιοσύνης. Ερπετόμορφοι (αλλά όχι ενδογήινοι, εξόν ένα λαγούμι που θα μας απασχολήσει λιγότερο απ’ όσο θα περιμέναμε) έχουν εισβάλλει στον κόσμο τους και απειλούν να τον κατακτήσουν, χρησιμοποιώντας μέσα που θα έκαναν το τίμιο μέσο κανίβαλο να ανατριχιάσει και οι "φίλοι" μας, φαίνεται να έχουν "κάτι" πάνω τους που τους καθιστά χρήσιμους για τον αγώνα. Κι όταν λέω "πάνω τους" δεν εννοώ στα υπάρχοντά τους, τα οποία άλλωστε χάνουν πολύ γρήγορα, αλλά στο χαρακτήρα, την ψυχή, το "μέταλλο".
Το πρώτο βιβλίο της σεριάς Serpentwar τα έχει όλα. Κρυφές αποστολές, μαγεία, περάσματα ανάμεσα σε κόσμους, μια περαστική ματιά στο διάδρομο που συνδέει χώρους και χρόνους ακόμη και από (πιθανώς) άλλα σύμπαντα, φιδόμορφους εισβολείς, νυν υπέρ πάντων αγών, ηρωισμούς και πολύ πριν ξεκινήσει να μακαλεύει τους πρωταγωνιστές του ο G.R.R. Martin, συναντάμε κι εδώ κάτι αντίστοιχο, αλλά σε αρκετά μικρότερη κλίμακα.
Το βιβλίο είναι καλούτσικο, με αναλαμπές μεγαλείου και συγγραφικής μεγαλοφυΐας για το είδος, αλλά δυστυχώς έχει και τα πεζά «καθημερινά» τμήματα που το προσγειώνουν. Σίγουρα υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο scope που διαφαίνεται από τον πρώτο κιόλας τόμο (άλλωστε έχει προηγηθεί μια ακόμα σειρά, κάτι που σώζει την κατάσταση παρ’ όλες τις όποιες «κακοτεχνίες» στη διαδρομή). Hands down, οφείλει να παραδεχτεί κανείς, ότι οι σελίδες γυρνάνε αβίαστα, με κέφι, όντως ενδιαφέρεσαι να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Άλλο αν μερικές φορές απογοητεύεσαι, ή δίνονται σχετικά τσαπατσούλικες λύσεις (βλ. παρέμβαση του Pug στη μάχη για τα ναυπηγεία), όσο δεν λείπουν οι μεγαλειώδεις στιγμές που δίνουν λόγο ύπαρξης σε ένα βιβλίο ή ακόμη και μια σειρά, ανασηκώνεις αδιάφορα τους ώμους και συνεχίζεις.
Ένα μικρό πρόβλημα είναι ότι φαίνεται να έχουμε ένα φαινόμενο «κυλιόμενων κεντρικών χαρακτήρων». Ξεκινάμε με αυτούς, προσθέτουμε άλλους τέσσερις, μετά άλλη μία, μετά ένα τσούρμο, μετά σκοτώνουμε μερικούς από τους πρώτους, προσθέτουμε νέους, αφαιρούμε από την εξίσωση μερικούς και συνεχίζουμε. Κρατάω μια επιφύλαξη, καθώς πρόκειται για τετραλογία, αλλά αν συνεχιστεί και δεν παγιωθούν κάποια χαρακτήρες πλην του Ρου και του Έρικ, θα χολοσκαστώ ασχήμως.
Η εξέλιξη των χαρακτήρων δεν είναι ακριβώς υποδειγματική, αλλά δεν είναι και ότι χειρότερο έχουμε δει, οπότε δίνουμε κι εδώ μια μικρή πίστωση χρόνου (σελίδων;). Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω, «ΤΕ ΦΑΣΕ» με το ρείκι (και τη γιόγκα) και τις αυτοϊάσεις, που μετά από λίγο… ξεχνιούνται και όταν λέω μετά από λίγο εννοώ μετά τις πρώτες μάχες όπου όντως θα χρειάζονταν. Ελπίζω να μην έχει ομοιοπαθητική στη συνέχεια, θα χάσω πάσα ιδέα…
Στο κλείσιμο του τόμου, η πρώτη παρτίδα έχει κερδηθεί, οι εισβολείς έχουν δει τα αρχικά τους σχέδια να ματαιώνονται, κάποιοι πάνε… διακοπές και κάποιοι επιστρέφουν σπίτι, ή έστω στη μητρική τους ήπειρο, είτε για να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους παντρευόμενοι άσχημες θυγατέρες πλούσιων εμπόρων, ή κατατασσόμενοι κανονικά στο στρατό ως υπαξιωματικοί, καραβανάδες εν ολίγοις, οποία ένδοξη κατάληξη για σωτήρες ηπείρων και κόσμων… Sic transit gloria mundi…
adventurous
dark
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
adventurous
dark
hopeful
inspiring
mysterious
tense
medium-paced
adventurous
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Interesting, but not as strong a beginning as the Magician of the Empire Trilogies. I had no idea who the Dark Queen of the title was till over half way through the book.
adventurous
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Reading these books and seeing the generations move on is keeping me hooked. I wanted more Jimmy the hand though