You need to sign in or sign up before continuing.

adventurous challenging dark sad medium-paced
dark emotional
dark emotional inspiring reflective sad fast-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: Yes
Loveable characters: Yes
Diverse cast of characters: Yes
Flaws of characters a main focus: Yes
challenging dark emotional reflective sad tense medium-paced
Plot or Character Driven: A mix
Strong character development: Yes
Loveable characters: Complicated
Diverse cast of characters: Yes
Flaws of characters a main focus: Complicated

This is about a guard and his experience with several different inmates on death row. One inmate stuck with him for the rest of his life. 

I really enjoyed this book and can understand why it’s a classic. I should watch the movie asap. Parts of the story took time to build but the book gradually picked up speed. *spoiler* I was not prepared for the death of Delequa, the French guy, and the he was literally fried to death. It was such a heinous act. I can’t believe John koffee was put to death while innocent. I know it happens but I didn’t want it to happen to him. 
challenging emotional medium-paced

A fost prima mea întâlnire cu Stephen King și aveam ceva emoții că nu va fi pe stilul meu. Am avut plăcuta surpriză să descopăr o poveste emoționantă, despre nedreptate și discriminare, cu personaje diverse: empatice și pline de umanitate dar și opusul lor.

John Coffey, un om mare la propriu și la figurat, cu un suflet de copil, ajunge la penitenciarul Cold Mountain, fiind condamnat la moarte pe scaunul electric. Povestea uriașului este spusă de Paul Edgecomb, cel care era responsabil de supravegherea criminalilor în așteptarea ultimului drum de-a lungul culoarului morții.

Nu aș vrea să spun mai multe, deoarece e o poveste ce merită savurată știind doar câteva detalii. Ce ar merita menționat e că ajungi să trăiești toate stările posibile: am zâmbit, am stat cu nod în gât, am fost frustrată și am ajuns să îndrăgesc o grămadă de personaje.

I just don't have any words for this. It reminded me so much of "Of Mice and Men" with a hint of "To Kill a Mockingbird", so I'm guessing those were some of his influences. John Coffey was just a poor wee lamb. Not for a moment in that book did I think he actually committed the crime he was accused of, but some of the other twists I just never saw coming. I really enjoyed Paul's narrative and thought the nursing home scenes just added to the story perfectly. In my opinion it captured the American justice system superbly. You witness no only the execution of an innocent man but also ones of two guilty men yet you are compelled to feel sympathetic towards all three of them. I just loved this book from start to end. Stephen King has definitely become an author I would pick up in a heartbeat.
challenging dark emotional sad tense medium-paced
Plot or Character Driven: Character
Strong character development: Yes
Loveable characters: Complicated
Diverse cast of characters: Yes
Flaws of characters a main focus: Yes

Cuando salió este libro, King ya era un autor de renombre. Ya existían los blockbusters de Carrie, Misery y El Resplandor. Pero quizá faltaba una obra sensible, un "tear jerker" que le diera el status de "escritor serio". Bueno, La milla verde seguro que hizo un montón para dárselo.

King escribió (¿por primera vez?) una novela apta para toda la familia, inspirada en el caso de George Stinney, un adolescente negro de 14 años ejecutado en la silla eléctrica de quien más tarde se demostró su inocencia. Les recomiento el documental "Murder on a Sunday Morning", que trata este caso.

Pero es un libro con buenas intenciones, que peca de estar demasiado dirigido a los suyos. Una historia en la que se utiliza un personaje negro para tratar la trama de un montón de blancos (y que intenta por todos los medios dar una moraleja sencillísima sobre el racismo). Una historia que es desde el principio un alegato contra la pena de muerte y su arbitrariedad (pero que insiste en diferenciarla de la arbitrariedad divina).

Me llama la atención por momentos la forma en que se comunica en este libro con el público. En primera instancia, tenemos acá una parábola cristiana. El dolor es inevitable, Dios da su bendición a ciertos elegidos y deja morir en formas terribles a personas que "no lo merecen". Es por eso inevitable que recaiga mil veces en simplificaciones y estereotipos.

King hace un montón acá para educar al público promedio desde su lugar de escritor para públicos promedios. "El racismo y la pena de muerte están mal". Lo hace, claro, deshumanizando al propio personaje que busca rescatar. Un "gentle giant" repleto de bondad que es víctima de la violencia humana imperante en el cosmos como si fuera un animalito imposible de maldad (una violencia que en King también suele ser sobrenatural, dicho sea de paso, salvo cuando viene de bullies y nepobabys). Esa violencia la dirige en el plano simbólico contra las minorías raciales y en el plano concreto (sexual sobre todo) hacia las mujeres.

Y no por eso me parece un mal libro. Es, incluso, muy tierno. Con secciones de las que entiendo a la perfección por qué hicieron llorar a tanto lector. Tenía el potencial de transformarse en la adaptación más aclamada de toda su obra, y casi lo logra. Solo quedó por detrás de "The Shankshawn redemption", otra novela de presidiarios con un personaje inocente y conflictos raciales, pero donde el factor sobrenatural no está presente (y según recuerdo tampoco el religioso, a menos que consideres a Rita Hayworth como elemento de devoción). Algo tendrá la sociedad norteamericana para que estos relatos les impacten más que las historias de payasos asesinos.