Take a photo of a barcode or cover
4.15 AVERAGE
4.15 AVERAGE
Het is een boeiend verhaal maar ik begrijp niet waarom dit boek links en rechts is onthaald (als ik het omslag mag geloven) als een meesterwerk. De historische feiten zijn fascinerend en lezenswaard, maar een roman kan ik er in de verste verte niet in ontdekken, laat staan een goede roman. De overpeinzingen van de auteur over het verschil tussen fictie en historiografie waarmee hij zijn relaas lardeert doen me gekunsteld en koket aan. Soms bespeur ik een vage ironie, maar echt heel geestig wordt het nooit. Zijn rare obsessie met kleine feitjes en zijn koppige weigering in de psyche van zijn historische personages te duiken omdat hij dan dingen zou gaan 'verzinnen'... als je dan geen roman wilt schrijven, doe het dan niet.
Waarvan akte, dat heeft hij ook niet gedaan. Journalistiek-plus, dat is het eerder. Een extreem lange versie van een achtergrondartikel in de weekendbijlage van een kwaliteitskrant. Feitenrelaas van een mij tot nu toe onbekende episode uit de Tweede Wereldoorlog, en daardoor op zich al de moeite waard. Doorspekt met wat verbrokkeling en postpostmodern pseudo-Kunderiaans metafictioneel commentaar.
Ik weet het niet, misschien mis ik iets. Maar meer kan ik er niet in ontdekken.
(De flaptekst: 'achter de beschrijving van de aanslag vindt een andere strijd plaats: die tussen fictie en werkelijkheid. Laurent Binet voert die strijd met verve.' Ik snap niet eens wat dat betekent.)
Waarvan akte, dat heeft hij ook niet gedaan. Journalistiek-plus, dat is het eerder. Een extreem lange versie van een achtergrondartikel in de weekendbijlage van een kwaliteitskrant. Feitenrelaas van een mij tot nu toe onbekende episode uit de Tweede Wereldoorlog, en daardoor op zich al de moeite waard. Doorspekt met wat verbrokkeling en postpostmodern pseudo-Kunderiaans metafictioneel commentaar.
Ik weet het niet, misschien mis ik iets. Maar meer kan ik er niet in ontdekken.
(De flaptekst: 'achter de beschrijving van de aanslag vindt een andere strijd plaats: die tussen fictie en werkelijkheid. Laurent Binet voert die strijd met verve.' Ik snap niet eens wat dat betekent.)
Un "infra-roman" selon les mots de l'auteur.
Oui, il nous parle d'Heydrich, de Jozef Gabčík et de Jan Kubiš... d'autres personnes ayant vécu cette époque, il nous brosse le contexte historique, fait référence à des événements précis.
Mais il nous parle aussi beaucoup du travail d'écrivain, et d'écrivain historique, du rapport à la vérité, de la peur de trahir, du rapport aux sources.
La forme finale nous propose d'accompagner l'auteur dans son projet d'écriture sur l'attentat de Prague, mêlant production sur le sujet et réflexions "périphériques".
Oui, il nous parle d'Heydrich, de Jozef Gabčík et de Jan Kubiš... d'autres personnes ayant vécu cette époque, il nous brosse le contexte historique, fait référence à des événements précis.
Mais il nous parle aussi beaucoup du travail d'écrivain, et d'écrivain historique, du rapport à la vérité, de la peur de trahir, du rapport aux sources.
La forme finale nous propose d'accompagner l'auteur dans son projet d'écriture sur l'attentat de Prague, mêlant production sur le sujet et réflexions "périphériques".
Very good. An interesting take on what it is to write (especially about something as abhorrent as that peculiar horror perpetuated by Hitler, Heydrich and Himmler and their cohort) and how difficult it is to be true to the close confines of reportage while needing the intimacy of characterisation that is borne of imagination.
Nechci se pouštět do polemiky o tom, jestli by se měla či neměla kniha více držet reality. Binet napsal román - a podle mého dobrý román, ve kterém si možná s některými fakty pohrává, ale v tomto žánru to není nic špatného. Knížka mě bavila a zařadil bych ji mezi doporučenou středoškolskou literaturu.
A fantastic read. Well researched and the reflective meta approach of the author works well, particularly as that could easily be very annoying. There is a big criticism though (this is not a spoiler). When he gets to the climax of the book he should just tell the story and not keep reflecting back his own experience writing it as this completely kills the drama and the connection to the 'characters'. Why did he write the date of when he is writing the book at the start of each paragraph?? It is pointless and only distracts from the moment. So self indulgent. I can only assume his editor skipped the last 20 pages, an indefensible dereliction of duty. The rest of the book is beautifully written though.
One of the most absorbing, innovative novels I've read.
Probably 4.5, really. A story living at the corner of history and fiction, i think. As much about the author as about the subject matter and the question of whether there is any such thing as true history, insofar as there is, by necessity, someone else writing it down and the problem inherent therein.
Also: what does one do with the emotions that are brought to bear after living with an incredibly difficult story for months or years at a time? Especially given that the story is about real people with lives and others connected to them.
Interesting for anyone invested in history and telling/hearing stories at all.
Also: what does one do with the emotions that are brought to bear after living with an incredibly difficult story for months or years at a time? Especially given that the story is about real people with lives and others connected to them.
Interesting for anyone invested in history and telling/hearing stories at all.
At one point Binet describes this book as a infranovel. Think about that for a second. It's like a novel underlying the narrative, a fiction beneath the prose. What makes this book so fascinating is that it not only tells the story of Heydrich's assassination, but tells the story of Binet trying to tell this story and all that it means to write history. Where does any story begin and end and how does one keep from getting sucked down a thousand historical tributaries in the process of trying to navigate some sort of centralized historical river? Instead of utilizing authorial intervention, Binet talks continually to the reader and it's almost like history is what intervenes in the process. It's a process by which reader and author realize fiction's pull is almost inevitable even when telling truths. Certain stories demand certain tellings. And sometimes one must choose between multiple versions of an event (one almost has to laugh at the inability to verify even the color of Heydrich's Mercedes--Binet is able to narrow it down between black and dark green, but cannot definitively say which it was).
I was going to give this a 4-star rating because of a lull in the middle, but leafing back through the pages and thinking about the various sources (documents, eye-witness accounts, personal anecdotes, popular film and literature, etc.) that Binet so wonderfully combined... well, it's rather remarkable. And deserving of 5 stars. At the pinnacle of the plot, he even slips into second person point of view allowing the reader to become Heydrich for about a page-and-a-half.
----------------------------------------------
WORDS I LEARNED WHILE READING THIS BOOK
hypotyposis | ossuary | hieratic
I was going to give this a 4-star rating because of a lull in the middle, but leafing back through the pages and thinking about the various sources (documents, eye-witness accounts, personal anecdotes, popular film and literature, etc.) that Binet so wonderfully combined... well, it's rather remarkable. And deserving of 5 stars. At the pinnacle of the plot, he even slips into second person point of view allowing the reader to become Heydrich for about a page-and-a-half.
----------------------------------------------
WORDS I LEARNED WHILE READING THIS BOOK
hypotyposis | ossuary | hieratic
Although this was definitely not a page turner, I really enjoyed the author's writing. While writing a novel about the assassination of Heydrich, he inserted himself into the novel to discuss research and the process of writing.