Scan barcode
suzyq's review against another edition
challenging
dark
emotional
hopeful
reflective
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
Content Warnings
Moderate: Sexual violence, Homophobia, and Sexual content
squishmallow161's review against another edition
challenging
emotional
informative
reflective
sad
tense
fast-paced
4.0
Content Warnings
Graphic: Alcoholism, Homophobia, Violence, and Xenophobia
susannedeheer's review against another edition
challenging
emotional
hopeful
informative
tense
slow-paced
4.0
Het verschil tussen gemiddelde memoires (die de laatste tijd enorm populair zijn) en de boeken van Édouard Louis is dat het een structuur en poezie bevat die vaak mijlenver weg blijft van een gemiddelde memoir. Als de reden van hun geschreven memoir al hun prioriteit in het leven innam (een sportcarrière, fout of trauma of avontuur) ze geen levensbehoefte zagen in het schrijven van hun verhaal. Maar bij Louis is dat anders. Hij is een schrijver, punt. In dit boek begon ik hier haast over te twijfelen over de eerlijkheid waarmee hij schrijft over het fabriceren van een droom om te schrijven, hij zag het als een manier om los te komen van zijn arme bestaan. “Voor mijn gevoel sta ik ver af van de schrijvers die vertellen dat ze de literatuur hebben ontdekt doordat ze van woorden houden en zich aangesproken voelen door een poëtische kijk op de wereld. Op hen lijk ik niet. Ik schrijf om te bestaan.”
“Het benauwde me omdat ik wist dat het nooit zou lukken, mijn hele waarneming van de werkelijkheid, al mijn zintuigen, heel mijn lijf, alles was een voorwaarde om te kunnen schrijven. “
Maarja, uiteindelijk wint de passie het klaarblijkelijk want toch schrijft hij telkens weer pareltjes zonder ooit de persoonlijke toon te verliezen.
“ nu moest ik een boek schrijven, dat wist ik zeker, daarmee zou ik mezelf definitief redden. Het moet lukken, het moet lukken, maar hoe ik mezelf ook aanmoedigde, er veranderde niets, er kwam geen woord. Ik ging naar cafés, maakte aantekeningen in een notitieboekje, ik probeerde opzetjes te maken voor boeken, maar alles wat ik schreef ontmoedigde me nog meer, en als ik opzetjes van de vorige dag herlas, voelde ik me vies en door mezelf in mijn hemd gezet, alles wat ik schreef leek op mislukt plagiaat van schrijvers van wie ik hield, ik schrapte alles en kon niet verder. “
Een van de prachtigste eindes van een boek. Hoe herinneringen werken en dat terugvoeren in tekst, hoe hij uiteindelijk terugkomt in het nietige heden en tegelijkertijd alles wat we over hem hebben geleerd in ons achterhoofd houden.
“Het benauwde me omdat ik wist dat het nooit zou lukken, mijn hele waarneming van de werkelijkheid, al mijn zintuigen, heel mijn lijf, alles was een voorwaarde om te kunnen schrijven. “
Maarja, uiteindelijk wint de passie het klaarblijkelijk want toch schrijft hij telkens weer pareltjes zonder ooit de persoonlijke toon te verliezen.
“ nu moest ik een boek schrijven, dat wist ik zeker, daarmee zou ik mezelf definitief redden. Het moet lukken, het moet lukken, maar hoe ik mezelf ook aanmoedigde, er veranderde niets, er kwam geen woord. Ik ging naar cafés, maakte aantekeningen in een notitieboekje, ik probeerde opzetjes te maken voor boeken, maar alles wat ik schreef ontmoedigde me nog meer, en als ik opzetjes van de vorige dag herlas, voelde ik me vies en door mezelf in mijn hemd gezet, alles wat ik schreef leek op mislukt plagiaat van schrijvers van wie ik hield, ik schrapte alles en kon niet verder. “
Een van de prachtigste eindes van een boek. Hoe herinneringen werken en dat terugvoeren in tekst, hoe hij uiteindelijk terugkomt in het nietige heden en tegelijkertijd alles wat we over hem hebben geleerd in ons achterhoofd houden.
Content Warnings
Graphic: Child abuse and Homophobia
thewoodlandbookshelf's review against another edition
challenging
emotional
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
Content Warnings
Graphic: Racism, Bullying, Alcohol, Adult/minor relationship, Sexual content, Domestic abuse, Classism, Homophobia, Outing, and Alcoholism
inpalemoonlight's review against another edition
challenging
dark
emotional
reflective
sad
medium-paced
4.5
Édouard Louis erzählt von seiner Entwicklung, getrieben von der stetigen Bemühung, sich zu verändern. Brutal ehrlich, direkt und engeschönt.
Content Warnings
Graphic: Homophobia and Classism
Moderate: Racism and Violence
momentsonpages's review against another edition
dark
emotional
reflective
sad
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Der Vergangenheit entkommen
“𝘐𝘤𝘩 𝘧𝘶̈𝘩𝘭𝘦 𝘮𝘪𝘤𝘩 𝘴𝘦𝘩𝘳 𝘸𝘦𝘪𝘵 𝘸𝘦𝘨 𝘷𝘰𝘯 𝘚𝘤𝘩𝘳𝘪𝘧𝘵𝘴𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘳𝘯, 𝘥𝘪𝘦 𝘴𝘢𝘨𝘦𝘯, 𝘥𝘢𝘴𝘴 𝘴𝘪𝘦 𝘶̈𝘣𝘦𝘳 𝘥𝘪𝘦 𝘓𝘪𝘦𝘣𝘦 𝘻𝘶𝘳 𝘚𝘱𝘳𝘢𝘤𝘩𝘦 (…) 𝘻𝘶𝘳 𝘓𝘪𝘵𝘦𝘳𝘢𝘵𝘶𝘳 𝘨𝘦𝘬𝘰𝘮𝘮𝘦𝘯 𝘴𝘪𝘯𝘥. 𝘐𝘤𝘩 𝘣𝘪𝘯 𝘯𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘸𝘪𝘦 𝘴𝘪𝘦. 𝘐𝘤𝘩 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘦𝘣, 𝘶𝘮 𝘻𝘶 𝘦𝘹𝘪𝘴𝘵𝘪𝘦𝘳𝘦𝘯.” (𝟤𝟧𝟫)
Genauso wie dieses Zitat fühlt sich Édouard Louis Roman während des Lesens an: verzweifelt, erbarmungslos, echt, ungeschönt. Louis schreibt über seine Vergangenheit in der nordfranzösischen Provinz, von Armut, Homophobie und Chancenlosigkeit.
Und so wird seine Mission das Rache nehmen. Rache nehmen an den ungerechten Zuständen seines Lebens. Er flieht aus seinem Heimatdorf aufs Gymnasium, dann nach Paris, entdeckt seine Sexualität und damit die High Society Paris - das komplette Gegenteil seines bisherigen Lebens. Vor allem Wissen, durch Lesen, Kunst und Bildung, sind Anker für Louis Lebenswandel. Er entkommt durch die Welt der Literatur.
Der Roman ist zwar autobiografisch, wird von Louis aber auch als Aussprache mit seinem Vater gesehen. Die Sprache im Roman ist nüchtern und sachlich und spiegelt für mich perfekt den eisernen Willen wider, den Traum vom neuen und gewandelten Selbst umzusetzen. Louis Roman hat mich berührt, in den Bann gezogen und zum Nachdenken gebracht. Über die Bedeutung von Familie, Freundschaft, Gesellschaft und der eigenen Vergangenheit.
“𝘐𝘤𝘩 𝘧𝘶̈𝘩𝘭𝘦 𝘮𝘪𝘤𝘩 𝘴𝘦𝘩𝘳 𝘸𝘦𝘪𝘵 𝘸𝘦𝘨 𝘷𝘰𝘯 𝘚𝘤𝘩𝘳𝘪𝘧𝘵𝘴𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘳𝘯, 𝘥𝘪𝘦 𝘴𝘢𝘨𝘦𝘯, 𝘥𝘢𝘴𝘴 𝘴𝘪𝘦 𝘶̈𝘣𝘦𝘳 𝘥𝘪𝘦 𝘓𝘪𝘦𝘣𝘦 𝘻𝘶𝘳 𝘚𝘱𝘳𝘢𝘤𝘩𝘦 (…) 𝘻𝘶𝘳 𝘓𝘪𝘵𝘦𝘳𝘢𝘵𝘶𝘳 𝘨𝘦𝘬𝘰𝘮𝘮𝘦𝘯 𝘴𝘪𝘯𝘥. 𝘐𝘤𝘩 𝘣𝘪𝘯 𝘯𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘸𝘪𝘦 𝘴𝘪𝘦. 𝘐𝘤𝘩 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘦𝘣, 𝘶𝘮 𝘻𝘶 𝘦𝘹𝘪𝘴𝘵𝘪𝘦𝘳𝘦𝘯.” (𝟤𝟧𝟫)
Genauso wie dieses Zitat fühlt sich Édouard Louis Roman während des Lesens an: verzweifelt, erbarmungslos, echt, ungeschönt. Louis schreibt über seine Vergangenheit in der nordfranzösischen Provinz, von Armut, Homophobie und Chancenlosigkeit.
Und so wird seine Mission das Rache nehmen. Rache nehmen an den ungerechten Zuständen seines Lebens. Er flieht aus seinem Heimatdorf aufs Gymnasium, dann nach Paris, entdeckt seine Sexualität und damit die High Society Paris - das komplette Gegenteil seines bisherigen Lebens. Vor allem Wissen, durch Lesen, Kunst und Bildung, sind Anker für Louis Lebenswandel. Er entkommt durch die Welt der Literatur.
Der Roman ist zwar autobiografisch, wird von Louis aber auch als Aussprache mit seinem Vater gesehen. Die Sprache im Roman ist nüchtern und sachlich und spiegelt für mich perfekt den eisernen Willen wider, den Traum vom neuen und gewandelten Selbst umzusetzen. Louis Roman hat mich berührt, in den Bann gezogen und zum Nachdenken gebracht. Über die Bedeutung von Familie, Freundschaft, Gesellschaft und der eigenen Vergangenheit.
Content Warnings
Graphic: Homophobia
More...