Take a photo of a barcode or cover
3.76 AVERAGE
3.76 AVERAGE
funny
lighthearted
medium-paced
Plot or Character Driven:
N/A
Strong character development:
No
Loveable characters:
N/A
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
A group of nobles take up residence in a country villa outside of Florence to escape the black death and keep themselves entertained by telling stories. Ten a day for ten days. They take turns settings the theme. This cycle of 100 stories has was influential to Chaucer and Shakespeare, and some of the stories have provided the plots to theatre, opera, novels, and film.
The tales give us a picture of 14th century European life—presumably from an aristocratic perspective—its attitudes toward wealth, politics, religion, the clergy, marriag, sex, gender, and society. Tales range from erotic, to comedic, to tragic.
I will say that the majority were ribald. In fact so many of the stories were about a man or woman going to great lengths to have extra-marital sex that it became repetitive and I began skipping stories.
In the end I would say that is a good collection to skim for the sake of literary/historical interest, but not worth reading all the way through. I did a lot of skimming and skipping.
The tales give us a picture of 14th century European life—presumably from an aristocratic perspective—its attitudes toward wealth, politics, religion, the clergy, marriag, sex, gender, and society. Tales range from erotic, to comedic, to tragic.
I will say that the majority were ribald. In fact so many of the stories were about a man or woman going to great lengths to have extra-marital sex that it became repetitive and I began skipping stories.
In the end I would say that is a good collection to skim for the sake of literary/historical interest, but not worth reading all the way through. I did a lot of skimming and skipping.
Uzun zamandır okumak istediğim, sevgili Cemre'nin incelemesini görünce dayanamayıp başladığım kitap Decameron.
Faucault Sarkacı'ndan sonra başladığım için ard arda iki yüksek sayfalı kitap okuyorum, boğulur muyum gibi bir endişem vardı ama sayfalar ilerledikçe gördüm ki yanılmışım.
Dil oldukça sade ve anlatım çok akıcı, yazıldığı döneme göre bakacak olursak hikayelerde oldukça ağır eleştiriler var. Özellikle Hristiyan papazlara dair yapılan göndermeler döneme ışık tutacak özellikle. Yazıldığı yıllara dair araştırmalardan sonra hikayelerde anlatılanların çok da gerçek dışı olduğunu düşünmedim. Sadece "bazı" fantastik unsurları masalsı buldum. Bu bölümlerde de sıkıldım diyemem.
Öyküler arasında bir bütünlük yok fakat bazı karakterleri başka öykülerde isim benzerliği bile olsa görebilmekteyiz.
Bana ilginç gelen şeylerden biri de hikayelerin başında verilen kısa özetler çünkü içinde hikayenin vurucu kısmına dair önemli bilgiler içeriyor. Bu yüzden ilk kraliçenin belirlediği temaya göre söylenen on öyküden sonra bu özet kısımları okumak istemedim. Neler olacağını bilerek detaylarda bir şeyler bulmaya çalışmak bana çok çekici gelmedi açıkçası.
Kitabı bitirince "decameron"un "on günün kitabı" anlamına geldiğini öğrendim ki kitap zaten onar öykülük bölümlerden oluşuyor. "Tarihte yazılmış ilk hikaye örneği" olduğunu okumuştum bir yerlerde. Bu bağlamda çok değerli bir eser.
Boccacio'nun bu eseri kadınların gönlünü hoş etmek için yazdığı söylense de bence kendini özgür hissetmek ve kalemini kısıtlamalar olmaksızın kullanmak amacıyla yazmış.
Kapak için de bir grafiker olarak ayrıca bir kaç söz etme hakkım olduğunu düşünüyorum. Bence bu eserin böyle bir kapağa ihtiyacı yok, zira içinde erotizmi çağrıştıran öyküler olsa da üslup çiğ değil. Yani göze batmıyor...
Filmi de çekilmiş, ama izleyeceğimi sanmıyorum. Sayfa sayısının çokluğu sizi ürkütmesin, akıcı, hızla ilerleyen bir eser. Bazı hikayelerin benzerlik taşımasından dolayı ara sıra tekrarlama hissi yaşamış olsam da okumaya geç kalmışım diyebilirim.
Kesinlikle tavsiye ederim!
Faucault Sarkacı'ndan sonra başladığım için ard arda iki yüksek sayfalı kitap okuyorum, boğulur muyum gibi bir endişem vardı ama sayfalar ilerledikçe gördüm ki yanılmışım.
Dil oldukça sade ve anlatım çok akıcı, yazıldığı döneme göre bakacak olursak hikayelerde oldukça ağır eleştiriler var. Özellikle Hristiyan papazlara dair yapılan göndermeler döneme ışık tutacak özellikle. Yazıldığı yıllara dair araştırmalardan sonra hikayelerde anlatılanların çok da gerçek dışı olduğunu düşünmedim. Sadece "bazı" fantastik unsurları masalsı buldum. Bu bölümlerde de sıkıldım diyemem.
Öyküler arasında bir bütünlük yok fakat bazı karakterleri başka öykülerde isim benzerliği bile olsa görebilmekteyiz.
Bana ilginç gelen şeylerden biri de hikayelerin başında verilen kısa özetler çünkü içinde hikayenin vurucu kısmına dair önemli bilgiler içeriyor. Bu yüzden ilk kraliçenin belirlediği temaya göre söylenen on öyküden sonra bu özet kısımları okumak istemedim. Neler olacağını bilerek detaylarda bir şeyler bulmaya çalışmak bana çok çekici gelmedi açıkçası.
Kitabı bitirince "decameron"un "on günün kitabı" anlamına geldiğini öğrendim ki kitap zaten onar öykülük bölümlerden oluşuyor. "Tarihte yazılmış ilk hikaye örneği" olduğunu okumuştum bir yerlerde. Bu bağlamda çok değerli bir eser.
Boccacio'nun bu eseri kadınların gönlünü hoş etmek için yazdığı söylense de bence kendini özgür hissetmek ve kalemini kısıtlamalar olmaksızın kullanmak amacıyla yazmış.
Kapak için de bir grafiker olarak ayrıca bir kaç söz etme hakkım olduğunu düşünüyorum. Bence bu eserin böyle bir kapağa ihtiyacı yok, zira içinde erotizmi çağrıştıran öyküler olsa da üslup çiğ değil. Yani göze batmıyor...
Filmi de çekilmiş, ama izleyeceğimi sanmıyorum. Sayfa sayısının çokluğu sizi ürkütmesin, akıcı, hızla ilerleyen bir eser. Bazı hikayelerin benzerlik taşımasından dolayı ara sıra tekrarlama hissi yaşamış olsam da okumaya geç kalmışım diyebilirim.
Kesinlikle tavsiye ederim!
I wouldn't choose to read this in my spare time, there's way too much happening but I'm glad that it was compulsory reading at uni because it was really interesting (much more upbeat than Chaucer)
Remarkably readable and endlessly enjoyable while just a little bit raunchy.
adventurous
inspiring
reflective
Increíble viaje, para quien no estudia de manera específica la Edad Media y el Prerrenacimiento puede ser un desmitificador, una obra que arroje nueva luz sobre un periodo considerado generalmente oscuro y serio; nada más lejos. En algunos cuentos nuestros valores chocan frontalmente, mientras que en otros podemos asentir con sorpresa ante ideas que nos sorprendan dado el contexto, pero siempre encontraremos alguno que nos divierta. El formato, además, es ideal para una lectura tranquila, un cuento al día, lejos de un estudio sesudo, como libro de ocio.
la crítica es chef's kiss, me encanta saber que hacen a los hombres ridículos de forma intencional
What a delightful (and dirty!) book from the 14th century! It's comforting to know that even in the Middle Ages, people's thoughts were just as in the gutters, and Boccaccio had the balls to put his down on paper.
7 young women and 3 young men escape plague-ridden Florence and pass their idle time telling 10 stories for 10 days. Some of my favorites were:
* A man is fooled into thinking he's pregnant, and his first reaction is to blame his wife for insisting on being on top all the time.
* Madonna Filippa successfully and logically argues at court that she can have sex with whomever she pleases.
* A gay man marries a frustrated buxom woman, who sneaks in a lover. Rather than getting mad, the husband finds a compromise for all three...ahem.
The Decameron has the audacity to suggest that both men and women enjoy sex. The 100 stories are not only each unique, but each of the 10 narrators gears hers or his story in connection to the one told before it. It is an amazing book and it is deceptively modern for something centuries old. Admittedly, there is still some violence I'm not 100% wild about. And it's hard to tell when Boccaccio is being satirical. But underneath the snark, sex comedy, satire, and some upsetting stories, there is a real heart beating underneath.
I read Wayne Rebhorn's translation, and it's really good. It matches the modern feel of the themes, but still has Boccaccio's antiquated beat. My one big niggling problem is the footnotes. They start off pretty useful, explaining some untranslatable puns and historical context, but progressively become obnoxious to redundant. I'm not sure needing to know the real-life inspirations to EVERY character is that helpful, and it's really annoying when Rebhorn explains things that are obvious (like sex jokes), or worst, explains things HE ALREADY FOOTNOTED EARLIER.
But forgiving Rebhorn's indulgence in footnoting (which is a minor sin anyway), this really is the best modern translation of a wonderfully funny and thoughtful book. Just make sure to carve out plenty of time to read it. It's a biggun...
7 young women and 3 young men escape plague-ridden Florence and pass their idle time telling 10 stories for 10 days. Some of my favorites were:
* A man is fooled into thinking he's pregnant, and his first reaction is to blame his wife for insisting on being on top all the time.
* Madonna Filippa successfully and logically argues at court that she can have sex with whomever she pleases.
* A gay man marries a frustrated buxom woman, who sneaks in a lover. Rather than getting mad, the husband finds a compromise for all three...ahem.
The Decameron has the audacity to suggest that both men and women enjoy sex. The 100 stories are not only each unique, but each of the 10 narrators gears hers or his story in connection to the one told before it. It is an amazing book and it is deceptively modern for something centuries old. Admittedly, there is still some violence I'm not 100% wild about. And it's hard to tell when Boccaccio is being satirical. But underneath the snark, sex comedy, satire, and some upsetting stories, there is a real heart beating underneath.
I read Wayne Rebhorn's translation, and it's really good. It matches the modern feel of the themes, but still has Boccaccio's antiquated beat. My one big niggling problem is the footnotes. They start off pretty useful, explaining some untranslatable puns and historical context, but progressively become obnoxious to redundant. I'm not sure needing to know the real-life inspirations to EVERY character is that helpful, and it's really annoying when Rebhorn explains things that are obvious (like sex jokes), or worst, explains things HE ALREADY FOOTNOTED EARLIER.
But forgiving Rebhorn's indulgence in footnoting (which is a minor sin anyway), this really is the best modern translation of a wonderfully funny and thoughtful book. Just make sure to carve out plenty of time to read it. It's a biggun...