Scan barcode
loisrutters's review against another edition
1.0
Als lezer heb ik de tic om elk boek, hoe saai/ vervelend ook, uit te lezen. Dat heeft me in dit geval een hoge bloeddruk opgeleverd.
Laat ik beginnen met het positieve: dit boek is zeer vlotjes geschreven en leest daardoor makkelijk weg. Ook moet ik er bij vermelden dat dit boek uit 2003 stamt en dat ik dus hoop dat eventuele huidige edities flink zijn herzien. Was het als satire bedoeld, dan had ik dit boek 5 sterren gegeven want dan was de inhoud méér dan hilarisch geweest.
Helaas zijn de auteurs bloedserieus wanneer ze de 'wetenschappelijk bewezen verschillen' tussen mannen en vrouwen uitleggen. Ik geloof ook best dat ze daadwerkelijk onderzoek hebben gedaan, maar de interpretatie van de gegevens en het beschrijven daarvan vind ik subtiel gezegd cringy en minder subtiel gezegd schadelijk. Door het jolijtvol, vlot beschrijven van de verschillen tussen man en vrouw worden de oude stereotyperingen weer eens uit de kast gehaald: Vrouwen zeuren, praten te veel en kunnen niet overweg met hun schoonmoeders. Mannen liegen, snappen niets van emoties en lopen hun pik achterna, want het zijn jagers.
Sommige adviezen zijn best in orde: met 'laat elkaar weten wat je nodig hebt als je samen praat', 'zo pas je op voor emotionele chantage' en 'geef je grenzen aan' is absoluut niets mis. Het was echter wel opvallend dat de balans bij meerdere oplossingen ver te zoeken was. Als vrouw kreeg je tips om je aan te passen aan je man (want die arme schat snapt het zelf helemaal niet), als man kreeg je tips 'om je vrouw haar zin te geven, of in ieder geval dat idéé te geven'. Hoofdstuk 13 over het pensioen heeft het alleen maar over de problemen van de man en hoe je daar als man of als zijn echtgenote mee kunt dealen. Citaat uit het boek: '.. er is weinig onderzoek gedaan naar de pensionering van vrouwen, omdat hun grootste probleem het omgaan met hun pas gepensioneerde echtgenoot is'. Wauw. Eventuele pensioenproblematiek van vrouwen is dus onbelangrijk, want je moet als vrouw je mannetje blijkbaar steunen.
De grootste cringefactor zat hem voor mij in de, hopelijk ludiek bedoelde sex-appealtest voor zowel man als vrouw, waarin je erachter kon worden of je respectievelijk een 'Stoeipoes', 'Miss Elegance' of 'Een van de jongens' (vrouwen) of 'Toffe Peer, 'Geschikte vent' of 'Ruwe klant'was. De test voor vrouwen was exclusief op uiterlijk gericht ('Want dat vinden mannen nu eenmaal het belangrijkst in het begin, sorry') en vroeg naar je schoensmaak, lichaamsvorm, hoe je zou poseren in een tijdschrift en vooruit, ook je gezicht (een baby-face vinden mannen het meest sexy). Mannen mochten het ook hebben over hun kledingstijl en lichaamsbouw, maar hén werd daarnaast ook gevraagd naar hun gevoel voor humor, hoe ze een vrouw dachten te kunnen begrijpen....en hun salaris. Ik zie enige discrepantie.
Ben je als vrouw ' een van de jongens'? Dan is dit één van de adviezen: "...Door bij een sportschool aan je figuur te werken, zul je bijvoorbeeld aantrekkelijker worden in de ogen van mannen, maar je zult er ook fitter gezonder van worden..." De trend om de behoeftes van een (in dit geval zelfs hypothetische) partner boven je eigen gezondheid te stellen zie ik vaker terug in dit boek en dit maakt me oprecht kwaad.
Ik begrijp dat een populair-wetenschappelijk geschreven boek niet kan ingaan op alle complexe zaken rondom gender,relaties en communicatie. Echter, dit boek spreekt expliciet de wens uit dat je dit boek leest en de lessen die je eruit trekt in de praktijk neemt. En deze lessen vind ik schadelijk. Dit boek onderschrijft uitgekauwde stereotyperingen, zet zowel mannen als vrouwen als grote sukkels neer en maakt extreem seksistische opmerkingen in het kader van 'humor'. Het nodigt niet uit om stereotyperingen te analyseren of te bevragen, maar eerder om je hieraan te conformeren.
Lees je dit boek als satire? Geniet van de cringe en lach met je vrienden over de belachelijkheden, of ben blij dat we toch al een stukje verder gekomen zijn sinds 2003. Maar alsjeblieft, gebruik dit boek níet als leidraad voor de omgang met 'de andere sekse' (of die van jezelf)
Laat ik beginnen met het positieve: dit boek is zeer vlotjes geschreven en leest daardoor makkelijk weg. Ook moet ik er bij vermelden dat dit boek uit 2003 stamt en dat ik dus hoop dat eventuele huidige edities flink zijn herzien. Was het als satire bedoeld, dan had ik dit boek 5 sterren gegeven want dan was de inhoud méér dan hilarisch geweest.
Helaas zijn de auteurs bloedserieus wanneer ze de 'wetenschappelijk bewezen verschillen' tussen mannen en vrouwen uitleggen. Ik geloof ook best dat ze daadwerkelijk onderzoek hebben gedaan, maar de interpretatie van de gegevens en het beschrijven daarvan vind ik subtiel gezegd cringy en minder subtiel gezegd schadelijk. Door het jolijtvol, vlot beschrijven van de verschillen tussen man en vrouw worden de oude stereotyperingen weer eens uit de kast gehaald: Vrouwen zeuren, praten te veel en kunnen niet overweg met hun schoonmoeders. Mannen liegen, snappen niets van emoties en lopen hun pik achterna, want het zijn jagers.
Sommige adviezen zijn best in orde: met 'laat elkaar weten wat je nodig hebt als je samen praat', 'zo pas je op voor emotionele chantage' en 'geef je grenzen aan' is absoluut niets mis. Het was echter wel opvallend dat de balans bij meerdere oplossingen ver te zoeken was. Als vrouw kreeg je tips om je aan te passen aan je man (want die arme schat snapt het zelf helemaal niet), als man kreeg je tips 'om je vrouw haar zin te geven, of in ieder geval dat idéé te geven'. Hoofdstuk 13 over het pensioen heeft het alleen maar over de problemen van de man en hoe je daar als man of als zijn echtgenote mee kunt dealen. Citaat uit het boek: '.. er is weinig onderzoek gedaan naar de pensionering van vrouwen, omdat hun grootste probleem het omgaan met hun pas gepensioneerde echtgenoot is'. Wauw. Eventuele pensioenproblematiek van vrouwen is dus onbelangrijk, want je moet als vrouw je mannetje blijkbaar steunen.
De grootste cringefactor zat hem voor mij in de, hopelijk ludiek bedoelde sex-appealtest voor zowel man als vrouw, waarin je erachter kon worden of je respectievelijk een 'Stoeipoes', 'Miss Elegance' of 'Een van de jongens' (vrouwen) of 'Toffe Peer, 'Geschikte vent' of 'Ruwe klant'was. De test voor vrouwen was exclusief op uiterlijk gericht ('Want dat vinden mannen nu eenmaal het belangrijkst in het begin, sorry') en vroeg naar je schoensmaak, lichaamsvorm, hoe je zou poseren in een tijdschrift en vooruit, ook je gezicht (een baby-face vinden mannen het meest sexy). Mannen mochten het ook hebben over hun kledingstijl en lichaamsbouw, maar hén werd daarnaast ook gevraagd naar hun gevoel voor humor, hoe ze een vrouw dachten te kunnen begrijpen....en hun salaris. Ik zie enige discrepantie.
Ben je als vrouw ' een van de jongens'? Dan is dit één van de adviezen: "...Door bij een sportschool aan je figuur te werken, zul je bijvoorbeeld aantrekkelijker worden in de ogen van mannen, maar je zult er ook fitter gezonder van worden..." De trend om de behoeftes van een (in dit geval zelfs hypothetische) partner boven je eigen gezondheid te stellen zie ik vaker terug in dit boek en dit maakt me oprecht kwaad.
Ik begrijp dat een populair-wetenschappelijk geschreven boek niet kan ingaan op alle complexe zaken rondom gender,relaties en communicatie. Echter, dit boek spreekt expliciet de wens uit dat je dit boek leest en de lessen die je eruit trekt in de praktijk neemt. En deze lessen vind ik schadelijk. Dit boek onderschrijft uitgekauwde stereotyperingen, zet zowel mannen als vrouwen als grote sukkels neer en maakt extreem seksistische opmerkingen in het kader van 'humor'. Het nodigt niet uit om stereotyperingen te analyseren of te bevragen, maar eerder om je hieraan te conformeren.
Lees je dit boek als satire? Geniet van de cringe en lach met je vrienden over de belachelijkheden, of ben blij dat we toch al een stukje verder gekomen zijn sinds 2003. Maar alsjeblieft, gebruik dit boek níet als leidraad voor de omgang met 'de andere sekse' (of die van jezelf)
safairamariah's review against another edition
hopeful
informative
lighthearted
reflective
relaxing
medium-paced
4.0
lizpatanders's review against another edition
3.0
I read this for brain candy, and I'd say it's definitely a light, enjoyable read. However, it does also have its bits of insight about the opposite sex. I think what you get out of this book depends on how seriously you choose to take the claims which are made in it. Also, it gives some information which is not relevant to a 21 year old, such as how people deal with retirement. Entertaning and fun overall.
mark1974's review against another edition
5.0
A must read for everybody ... It will make you understand the opposite sex better :)
More...