Take a photo of a barcode or cover
marylou1993 's review for:
Μια σειρά από ατυχή γεγονότα - Το εργοστάσιο της συμφοράς
by Lemony Snicket
Αναρωτιέμαι τι ακριβώς να πω για το εργοστάσιο της συμφοράς.Αισθάνομαι μέχρι στιγμής πως είναι το λιγότερο αγαπημένο μου πολύ απλά γιατί εξ αρχής θεώρησα κάπως υπερβολικό και ανόητο τα τρία παιδιά να καταλήξουν σε ένα εργοστάσιο και επιπλέον ως εργαζόμενοι.Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν απόλαυσα και αυτή την περιπέτεια των Μπωντλέρ.
Η Βάιολετ,ο Κλάους και η Σάνι καταλήγουν λοιπόν στο εργοστάσιο ξυλείας "τυχερό κούτσουρο"χωρίς όμως να γνωρίζουν πως θα αναγκαστούν να μείνουν μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες σε ένα άθλιο μέρος, ούτε ότι θα εργαστούν σκληρά δίπλα σε επικίνδυνα μηχανήματα.Τα πράγματα όμως θα γίνουν ακόμη πιο περίεργα μετά την επίσκεψη του Κλάους στην οφθαλμίατρο Τζωρτζίνα Όργουελ και την περίεργη συμπεριφορά του.
Οι περιπέτειες των ορφανών γίνονται όλο και πιο σκοτεινές με ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, ωστόσο το γεγονός πως ο συγγραφέας ακολουθεί μια συγκεκριμένη δομή, με τον κόμη Όλαφ να μεταμφιέζεται πάντα σε κάτι που μόνο στα παιδιά γίνεται εμφανές ενώ οι ενήλικες το αγνοούν όπως επίσης και η σταδιακή κορύφωση με την αποκάλυψη του στο τέλος, έχει γίνει κάτι το αναμενόμενο που δεν αφήνει περιθώρια αγωνίας.Ενώ η γραφή είναι έξυπνη, η πλοκή έχει κάτι το παιδιάστικο, κάτι που μπερδεύει γιατί από τη μια θυμίζει παιδικό βιβλίο αλλά από την άλλη έχει μια αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα,κάπως ακατάλληλη για παιδιά.
Σίγουρα πρόκειται για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα μιας και κάθε φορά οι περιπέτειες των παιδιών είναι εντελώς διαφορετικές χωρίς όμως να συμβαίνει κάτι ανατρεπτικό για να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον και μια αγωνία για τα επόμενα βιβλία.
Η Βάιολετ,ο Κλάους και η Σάνι καταλήγουν λοιπόν στο εργοστάσιο ξυλείας "τυχερό κούτσουρο"χωρίς όμως να γνωρίζουν πως θα αναγκαστούν να μείνουν μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες σε ένα άθλιο μέρος, ούτε ότι θα εργαστούν σκληρά δίπλα σε επικίνδυνα μηχανήματα.Τα πράγματα όμως θα γίνουν ακόμη πιο περίεργα μετά την επίσκεψη του Κλάους στην οφθαλμίατρο Τζωρτζίνα Όργουελ και την περίεργη συμπεριφορά του.
Οι περιπέτειες των ορφανών γίνονται όλο και πιο σκοτεινές με ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, ωστόσο το γεγονός πως ο συγγραφέας ακολουθεί μια συγκεκριμένη δομή, με τον κόμη Όλαφ να μεταμφιέζεται πάντα σε κάτι που μόνο στα παιδιά γίνεται εμφανές ενώ οι ενήλικες το αγνοούν όπως επίσης και η σταδιακή κορύφωση με την αποκάλυψη του στο τέλος, έχει γίνει κάτι το αναμενόμενο που δεν αφήνει περιθώρια αγωνίας.Ενώ η γραφή είναι έξυπνη, η πλοκή έχει κάτι το παιδιάστικο, κάτι που μπερδεύει γιατί από τη μια θυμίζει παιδικό βιβλίο αλλά από την άλλη έχει μια αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα,κάπως ακατάλληλη για παιδιά.
Σίγουρα πρόκειται για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα μιας και κάθε φορά οι περιπέτειες των παιδιών είναι εντελώς διαφορετικές χωρίς όμως να συμβαίνει κάτι ανατρεπτικό για να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον και μια αγωνία για τα επόμενα βιβλία.