Scan barcode
A review by bfmermer
Eve Dönmenin Yolları by Alejandro Zambra, Çiğdem Öztürk
5.0
"Dün gece saatlerce yürüdüm. Yeni bir sokakta kaybolmak istiyor gibiydim. Mutluluk içinde tamamen kaybolmak. Ama kaybolamadığımız, kaybolmayı beceremediğimiz anlar vardır. Her ne kadar sürekli yanlış yönlere sapsak da. Bütün kerterizleri kaybetsek de. Geç olsa da ve yola devam ederken söken şafağın ağırlığını hissetsek de. Ne kadar uğraşsak da kaybolmayı beceremediğimiz, kaybolamadığımız anlar vardır. Ve belki de kaybolabildiğimiz zamana özlem duyarız. Bütün sokakların yeni olduğu zamana."
İlk iki Zambra romanından biraz daha farklı bir kitap Eve Dönmenin Yolları. Alıştığımız sakin, sade anlatımı yine devam ediyor. Süslü cümlelere, uzun betimlemelere ihtiyaç duymadan başkarakterin aklından geçenleri, duygularını sanki kafasının içindeymişiz gibi aktarıyor bize. Ama bu sefer konu sadece ilişkiler değil. Anlatıcının çocukluğunda gerçekleşen bir depremle başlayan roman bize Şili'de Pinochet diktatörlüğünün yaşattıklarını, o dönem çocuk olmanın ne demek olduğunu gösteriyor önce. Sonra hikaye ilerliyor, anlatıcıyla beraber biz de bazı şeylerin farkına varıyoruz. Anne babalarımızın romanlarında yan karakterleriz diyor Zambra, ama bu onlarla yüzleşmeyeceğimiz anlamına gelmiyor tabi.
Anlatıcı okuduğu kitaplardan, izlediği filmlerden ve belki de en önemlisi kendi hikayesinin yan karakterlerinden bahsediyor bol bol. Eve Dönmenin Yolları anlatıcı kadar bu yan karakterlerin -Claudia'nın, Eme'nin- de hikayesi. Okuruyla konuşan bir günlük havası roman boyunca devam ediyor. Ve farklı yollarla da olsa sürekli eve dönüyoruz; anne babamızı terk etsek de, onlar bizi terk etse de aksi mümkün değil galiba.
Zambra okumayı çok seviyorum.
İlk iki Zambra romanından biraz daha farklı bir kitap Eve Dönmenin Yolları. Alıştığımız sakin, sade anlatımı yine devam ediyor. Süslü cümlelere, uzun betimlemelere ihtiyaç duymadan başkarakterin aklından geçenleri, duygularını sanki kafasının içindeymişiz gibi aktarıyor bize. Ama bu sefer konu sadece ilişkiler değil. Anlatıcının çocukluğunda gerçekleşen bir depremle başlayan roman bize Şili'de Pinochet diktatörlüğünün yaşattıklarını, o dönem çocuk olmanın ne demek olduğunu gösteriyor önce. Sonra hikaye ilerliyor, anlatıcıyla beraber biz de bazı şeylerin farkına varıyoruz. Anne babalarımızın romanlarında yan karakterleriz diyor Zambra, ama bu onlarla yüzleşmeyeceğimiz anlamına gelmiyor tabi.
Anlatıcı okuduğu kitaplardan, izlediği filmlerden ve belki de en önemlisi kendi hikayesinin yan karakterlerinden bahsediyor bol bol. Eve Dönmenin Yolları anlatıcı kadar bu yan karakterlerin -Claudia'nın, Eme'nin- de hikayesi. Okuruyla konuşan bir günlük havası roman boyunca devam ediyor. Ve farklı yollarla da olsa sürekli eve dönüyoruz; anne babamızı terk etsek de, onlar bizi terk etse de aksi mümkün değil galiba.
Zambra okumayı çok seviyorum.