Take a photo of a barcode or cover
A review by runnerjules
Lagom finns bara i Sverige: och andra myter om språk by Mikael Parkvall
3.0
Vraag je je ook weleens af hoeveel talen er nu eigenlijk zijn ter wereld en welke taal de oudste is? Wanneer is een taal een "kleine" of een "grote" taal, een "rijke" of een "arme" taal ? En kan iedereen inderdaad Engels, of moeten we de rol van Esperanto herbekijken? Wat is het nut van etymologie? Waarom spreken ze in Duitsland Duits, in Zweden Zweeds, in Frankrijk Frans maar in België niet Belgisch? Zijn er talen die nooit veranderen? Kan een taal gewoon verdwijnen door veranderingen n.a.v. immigratiestromen? En wanneer is iets taalkundig correct? Moet een woord in een woordenboek staan om correct te zijn en wat zijn de consequenties van dergelijke redenering? Worden onze gedachten bepaald door de taal die we gebruiken? En heeft men inderdaad enkel in Zweden een woord als "lagom"?
Deze, en nog een aantal andere vragen worden onder de loupe genomen in het boek "Lagom finns bara i Sverige och andra myter om språk" van Mikael Parkvall. Een boeiend, intrigerend boek dat eerder leest als een verzameling van opiniestukjes dan een echt boek over taal met een bepaald opgebouwde structuur. Het voordeel hiervan is dat veel topics aan bod komen en het boek vlot leest, dat je met gemak een topic dat je minder aanspreekt kan overslaan; het nadeel is dat de veelheid aan topics een bepaalde diepgang in de weg staat. Parkvall onderbouwt zijn stelling met een hele reeks voorbeelden uit kranten en tijdschriften, waardoor zijn betoog aan kracht wint: de vragen zijn relevant, uit het leven gegrepen.
Parkvall heeft zonder twijfel een kritische blik en een wel gefundeerde mening over de onderwerpen die hij aankaart, en biedt interessante lectuur aan. Maar als je écht het antwoord op de vragen wil weten, mist het boek de nodige diepgang. Het boek geeft zeker stof tot nadenken, biedt verschillende perspectieven en dit alles op een vlotte en humoristische manier, waardoor een non-fictie boek bijna leest als een roman. Doch echte taalfreaks zullen hier een beetje op hun honger blijven zitten. Een ideale introductie dus tot taal voor wie interesse heeft, maar voor zij die dagelijks met taal bezig zijn schuilt waarschijnlijk frustratie om de hoek. Echte antwoorden krijg je niet. Stof tot nadenken wel.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen en heb toch een aantal zaken bijgeleerd, maar ergerde mij wel aan de manier waarop Parkvall een aantal mensen aanviel in het boek. Je mag het oneens zijn over zaken, maar het is niet nodig dat op een schertsende manier te vertellen waardoor de andere partij belachelijk wordt gemaakt. IMHO.
Deze, en nog een aantal andere vragen worden onder de loupe genomen in het boek "Lagom finns bara i Sverige och andra myter om språk" van Mikael Parkvall. Een boeiend, intrigerend boek dat eerder leest als een verzameling van opiniestukjes dan een echt boek over taal met een bepaald opgebouwde structuur. Het voordeel hiervan is dat veel topics aan bod komen en het boek vlot leest, dat je met gemak een topic dat je minder aanspreekt kan overslaan; het nadeel is dat de veelheid aan topics een bepaalde diepgang in de weg staat. Parkvall onderbouwt zijn stelling met een hele reeks voorbeelden uit kranten en tijdschriften, waardoor zijn betoog aan kracht wint: de vragen zijn relevant, uit het leven gegrepen.
Parkvall heeft zonder twijfel een kritische blik en een wel gefundeerde mening over de onderwerpen die hij aankaart, en biedt interessante lectuur aan. Maar als je écht het antwoord op de vragen wil weten, mist het boek de nodige diepgang. Het boek geeft zeker stof tot nadenken, biedt verschillende perspectieven en dit alles op een vlotte en humoristische manier, waardoor een non-fictie boek bijna leest als een roman. Doch echte taalfreaks zullen hier een beetje op hun honger blijven zitten. Een ideale introductie dus tot taal voor wie interesse heeft, maar voor zij die dagelijks met taal bezig zijn schuilt waarschijnlijk frustratie om de hoek. Echte antwoorden krijg je niet. Stof tot nadenken wel.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen en heb toch een aantal zaken bijgeleerd, maar ergerde mij wel aan de manier waarop Parkvall een aantal mensen aanviel in het boek. Je mag het oneens zijn over zaken, maar het is niet nodig dat op een schertsende manier te vertellen waardoor de andere partij belachelijk wordt gemaakt. IMHO.