A review by kyriakiz
Μες στον ψυχρό καιρό by Ελένη Κοσμά

Καλό ήταν! Μου άρεσε λίγο περισσότερο το πρώτο μέρος (Τα σπίτια) σε σχέση με το δεύτερο(Οι άνθρωποι) και θα ήθελα να ήταν κάπως περισσότερα τα ποιήματα, μου φάνηκαν λίγα!



ΠΩΣ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ

Αυτό το σπίτι
που έχω προσπαθήσει
με κάθε τρόπο να αφήσω
δεν με αφήνει.
Το έχω επανειλημμένα παρηγορήσει
για τη μελλοντική μου απώλεια.
Του έχω τάξει ό,τι βάζει
ο σπιτίσιος νους.
Το έχω ξεγελάσει.
Το έχω μαλώσει.
Το έχω δελεάσει.
Αλλά αυτό το σπίτι
δεν με αφήνει.
Κάθεται στα γόνατά μου
και απαιτεί να του διαβάσω
ένα ακόμη παραμύθι.
Όταν κοιμάται
με συνθλίβει με το βάρος του
και όταν ξυπνάει
τρώει τα ρούχα μου
τα αυτιά μου
τα δάχτυλα των ποδιών μου
τις γάμπες και τους μηρούς μου.
Αυτό το σπίτι
όσο με τρώει τόσο μικραίνει
γίνεται
ένα πολύ μικρό
ένα ανεπαίσθητο
σπίτι
και μόλις πάω να πάρω μια ανάσα
με αιφνιδιάζει
και το εισπνέω.