Scan barcode
A review by kyriakiz
Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου by Ocean Vuong
Πριν διαβάσω το Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι είπα να ρίξω μια ματιά σε αυτό, που γράφτηκε και πρώτο.
Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή έκδοση, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι είναι δίγλωσση (από την αριστερή πλευρά είναι το αγγλικό πρωτότυπο και από τη δεξιά η ελληνική μετάφραση/απόδοση).
Στα συν ότι έχει και μια εισαγωγή που προσωπικά βρήκα αρκετά βοηθητική.
Τώρα όσο αναφορά τα ποιήματα. Το κάθε ποίημα ήταν ξεχωριστό, μπορεί κάποια να μοιράζονταν κοινές θεματικές αλλά το κάθε ένα είχε τη δική του μορφολογία. Δεν χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα πολύπλοκες ή εντυπωσιακές λέξεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έφτιαχνε και απλές συνθέσεις. Δεν έπιανα κάθε φορά τι ήθελε να πει και δεν ταυτιζόμουν πάντα (πχ στα σημεία που είχαν να κάνουν με πόλεμο) είχε όμως και μερικά εξαιρετικά σημεία που διάβαζα ξανα και ξανά.
Μερικά από τα αγαπημένα μου (όχι με τη μορφολογία που έχουν κανονικά):
◽◽◽◽◽
If you must know anything, know that you were born because no one else was coming. The ship rocked as you swelled inside me: love's echo hardening into a boy. Sometimes I feel like an ambersand. I wake up waiting for the crush. Maybe the body is the only question an answer can't extinguish. How many kisses have we crashed to our lips in prayer – only to pick up the pieces?
◽◽◽◽◽
How sweet. That rain. How something that lives only to fall can be nothing but sweet.
◽◽◽◽◽
Don't you know? A mother's love
neglects pride
the way fire
neglects the cries
of what it burns. My son,
even tomorrow
you will have today. Don't you know?
◽◽◽◽◽
My son, tell them
the body is a blade that sharpens by cutting.
◽◽◽◽◽
The body was made soft
to keep us
from loneliness.
◽◽◽◽◽
Maybe we pray on our knees because god
only listens when we’re this close
to the devil.
◽◽◽◽◽
Turn back & find the book I left
for us, filled
with all the colors of the sky
forgotten by gravediggers.
Use it.
Use it to prove how the stars
were always what we knew
they were: the exit wounds
of every
misfired word.
◽◽◽◽◽
Don't worry. Your father is only your father
until one of you forgets.
◽◽◽◽◽
Don't be afraid, the gunfire
is only the sound of people
trying to live a little longer
& failing.
◽◽◽◽◽
The most beautiful part of your body
is where it's headed.
◽◽◽◽◽
& remember,
loneliness is still time spent
with the world.
Δεν είναι πολύ συνηθισμένη να διαβάζω ποίηση και μερικές φορές όταν ξεκινάω μια ποιητική συλλογή ξεχνιέμαι και διαβάζω λες και είναι μυθιστόρημα, αλλά φυσικά αυτό δε λειτουργεί ποτέ. Ούτε και εδώ λειτούργησε, οπότε μετά την πρώτη απόπειρα(δεν καταλάβαινα τίποτα) το πήρα ξανά από την αρχή, πήρα το χρόνο μου, χωρίς να βιάζομαι να το τελειώσω. Και πήγε καλά, πολύ καλά! Σίγουρα ξεχώρισα κάποια, όλα όμως τα βρήκα όμορφα, κυρίως γιατί ήταν τόσο συναισθηματικά, προσωπικά και αληθινά.
Και αφού το διάβασα, έκατσα και έψαξα και λίγο, διάβασα/είδα κάποιες συνεντεύξεις/readings που μιλούσε για τα θέματα που τον απασχολούν συγγραφικά, εξηγούσε και κάποια πράγματα, διάβαζε και κάποια από τα ποιήματα, γενικά ωραία τα έλεγε, ήταν πολύ ευχάριστό να τον ακούς να μιλάει.
Πολύ ωραία η πρώτη εντύπωση, έμεινα πολύ ικανοποιημένη και ξεκινάω αμέσως το Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι.
-----
Η μετάφραση/απόδοση ήταν συμπαθητική θα έλεγα, σίγουρα υπήρχαν κάποια σημεία που με ξένιζαν και γενικά τις περισσότερες φορές προτιμούσα το πρωτότυπο, κατανοώ παρ'όλα αυτά τις επιλογές του μεταφραστή. Εκτός από ένα πράγμα. Στο πρωτότυπο ο Vuong δεν χρησιμοποιεί ποτέ την λέξη “and”, βάζει πάντα “&” και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό δεν έγινε και στην μετάφραση, αλλά προτιμήθηκε το “και”. Και εκτός αυτού, σε κάποιο σημείο(πρώτο απόσπασμα πιο πάνω) στο πρωτότυπο ενώ γράφει “ambersand” ο μεταφραστής αποφασίζει να το γράψει “&”.
Δεν μπορώ να καταλάβω.
Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή έκδοση, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι είναι δίγλωσση (από την αριστερή πλευρά είναι το αγγλικό πρωτότυπο και από τη δεξιά η ελληνική μετάφραση/απόδοση).
Στα συν ότι έχει και μια εισαγωγή που προσωπικά βρήκα αρκετά βοηθητική.
Τώρα όσο αναφορά τα ποιήματα. Το κάθε ποίημα ήταν ξεχωριστό, μπορεί κάποια να μοιράζονταν κοινές θεματικές αλλά το κάθε ένα είχε τη δική του μορφολογία. Δεν χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα πολύπλοκες ή εντυπωσιακές λέξεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έφτιαχνε και απλές συνθέσεις. Δεν έπιανα κάθε φορά τι ήθελε να πει και δεν ταυτιζόμουν πάντα (πχ στα σημεία που είχαν να κάνουν με πόλεμο) είχε όμως και μερικά εξαιρετικά σημεία που διάβαζα ξανα και ξανά.
Μερικά από τα αγαπημένα μου (όχι με τη μορφολογία που έχουν κανονικά):
◽◽◽◽◽
If you must know anything, know that you were born because no one else was coming. The ship rocked as you swelled inside me: love's echo hardening into a boy. Sometimes I feel like an ambersand. I wake up waiting for the crush. Maybe the body is the only question an answer can't extinguish. How many kisses have we crashed to our lips in prayer – only to pick up the pieces?
◽◽◽◽◽
How sweet. That rain. How something that lives only to fall can be nothing but sweet.
◽◽◽◽◽
Don't you know? A mother's love
neglects pride
the way fire
neglects the cries
of what it burns. My son,
even tomorrow
you will have today. Don't you know?
◽◽◽◽◽
My son, tell them
the body is a blade that sharpens by cutting.
◽◽◽◽◽
The body was made soft
to keep us
from loneliness.
◽◽◽◽◽
Maybe we pray on our knees because god
only listens when we’re this close
to the devil.
◽◽◽◽◽
Turn back & find the book I left
for us, filled
with all the colors of the sky
forgotten by gravediggers.
Use it.
Use it to prove how the stars
were always what we knew
they were: the exit wounds
of every
misfired word.
◽◽◽◽◽
Don't worry. Your father is only your father
until one of you forgets.
◽◽◽◽◽
Don't be afraid, the gunfire
is only the sound of people
trying to live a little longer
& failing.
◽◽◽◽◽
The most beautiful part of your body
is where it's headed.
◽◽◽◽◽
& remember,
loneliness is still time spent
with the world.
Δεν είναι πολύ συνηθισμένη να διαβάζω ποίηση και μερικές φορές όταν ξεκινάω μια ποιητική συλλογή ξεχνιέμαι και διαβάζω λες και είναι μυθιστόρημα, αλλά φυσικά αυτό δε λειτουργεί ποτέ. Ούτε και εδώ λειτούργησε, οπότε μετά την πρώτη απόπειρα(δεν καταλάβαινα τίποτα) το πήρα ξανά από την αρχή, πήρα το χρόνο μου, χωρίς να βιάζομαι να το τελειώσω. Και πήγε καλά, πολύ καλά! Σίγουρα ξεχώρισα κάποια, όλα όμως τα βρήκα όμορφα, κυρίως γιατί ήταν τόσο συναισθηματικά, προσωπικά και αληθινά.
Και αφού το διάβασα, έκατσα και έψαξα και λίγο, διάβασα/είδα κάποιες συνεντεύξεις/readings που μιλούσε για τα θέματα που τον απασχολούν συγγραφικά, εξηγούσε και κάποια πράγματα, διάβαζε και κάποια από τα ποιήματα, γενικά ωραία τα έλεγε, ήταν πολύ ευχάριστό να τον ακούς να μιλάει.
Πολύ ωραία η πρώτη εντύπωση, έμεινα πολύ ικανοποιημένη και ξεκινάω αμέσως το Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι.
-----
Η μετάφραση/απόδοση ήταν συμπαθητική θα έλεγα, σίγουρα υπήρχαν κάποια σημεία που με ξένιζαν και γενικά τις περισσότερες φορές προτιμούσα το πρωτότυπο, κατανοώ παρ'όλα αυτά τις επιλογές του μεταφραστή. Εκτός από ένα πράγμα. Στο πρωτότυπο ο Vuong δεν χρησιμοποιεί ποτέ την λέξη “and”, βάζει πάντα “&” και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό δεν έγινε και στην μετάφραση, αλλά προτιμήθηκε το “και”. Και εκτός αυτού, σε κάποιο σημείο(πρώτο απόσπασμα πιο πάνω) στο πρωτότυπο ενώ γράφει “ambersand” ο μεταφραστής αποφασίζει να το γράψει “&”.
Δεν μπορώ να καταλάβω.