Scan barcode
A review by sahrathebookworm
تصمیم گرفتم خودم باشم by Kim Suhyun
challenging
hopeful
inspiring
relaxing
fast-paced
4.5
صدای بلندِ " این مدل کتاب‌ها تو رو عصبانی می‌کنن، پس هرگز سمتشون نرو. " اگه توی زمان درستی به ندای درونی قلبم گوش نمی‌دادم، الآن می‌تونست در حال فرسایش روحم باشه.
و من عاشق این تغییرات ریز و با سرعت لاک پشتی خودم هستم. اگه صحرای گذشته‌های دور بدون هیچ تغییری داشت زندگی می‌کرد، صد سال سیاه هم به خودش اجازه نمی‌داد تا با کتاب های خودیاری/روانشناسی دست دوستی بده.
حالا توی مرحله‌ی جدیدی هستم. امتحان می‌کنم، تجربه میشه و اگه لذت خوندنش نسبت به ذهنیتی که ازش داشتم بهتر باشه، اون مسیر رو ادامه میدم. چرا که نه؟
همه‌ی ما به عنوان انسان‌هایی که در عصر قضاوت شدن، دویدن برای جا نموندن از صف رسیدن به دستاوردهای زندگی و گاهی اوقات فشار ناشی از پوچ گرایی که در نتیجه دو مورد قبلی حاصل میشه، زندگی می‌کنیم نیازمند این هستیم که کسی با زبان شیرین و به دور از هرگونه شرمساری بهمون یادآوری کنه که جایگاه ما در این دنیا و زندگی چیه، که لازم نیست برای هر نگرانی کوچیکی، توی مقیاس بزرگتری خودمون رو از پا دربیاریم و خوبه که خودمون باشیم. خودی که بخاطرش احساس حقارت، خجالت زدگی و بدهکار بودن نداشته باشیم.
(به این خاطر که صحرا احساس می‌کنه برخی خرده فرهنگ‌ها توی کشور کره جنوبی و ایران شبیه به همدیگه است، خوندن چنین کتاب‌هایی از نویسنده‌های کره‌ای، بیشتر قابل لمس و درکه. اما بازهم این نظر شخصی منه و می‌تونه درباره ی دیگران صدق نکنه.)
تنها چیزی که می‌خوام بگم اینه: کتابِ خوب، دوست تو، همراه تو، و درمانگر توئه. ازش غافل نشو. چون اون همه جوره باهات راه میاد و تنهات نمی‌ذاره.
و من عاشق این تغییرات ریز و با سرعت لاک پشتی خودم هستم. اگه صحرای گذشته‌های دور بدون هیچ تغییری داشت زندگی می‌کرد، صد سال سیاه هم به خودش اجازه نمی‌داد تا با کتاب های خودیاری/روانشناسی دست دوستی بده.
حالا توی مرحله‌ی جدیدی هستم. امتحان می‌کنم، تجربه میشه و اگه لذت خوندنش نسبت به ذهنیتی که ازش داشتم بهتر باشه، اون مسیر رو ادامه میدم. چرا که نه؟
همه‌ی ما به عنوان انسان‌هایی که در عصر قضاوت شدن، دویدن برای جا نموندن از صف رسیدن به دستاوردهای زندگی و گاهی اوقات فشار ناشی از پوچ گرایی که در نتیجه دو مورد قبلی حاصل میشه، زندگی می‌کنیم نیازمند این هستیم که کسی با زبان شیرین و به دور از هرگونه شرمساری بهمون یادآوری کنه که جایگاه ما در این دنیا و زندگی چیه، که لازم نیست برای هر نگرانی کوچیکی، توی مقیاس بزرگتری خودمون رو از پا دربیاریم و خوبه که خودمون باشیم. خودی که بخاطرش احساس حقارت، خجالت زدگی و بدهکار بودن نداشته باشیم.
(به این خاطر که صحرا احساس می‌کنه برخی خرده فرهنگ‌ها توی کشور کره جنوبی و ایران شبیه به همدیگه است، خوندن چنین کتاب‌هایی از نویسنده‌های کره‌ای، بیشتر قابل لمس و درکه. اما بازهم این نظر شخصی منه و می‌تونه درباره ی دیگران صدق نکنه.)
تنها چیزی که می‌خوام بگم اینه: کتابِ خوب، دوست تو، همراه تو، و درمانگر توئه. ازش غافل نشو. چون اون همه جوره باهات راه میاد و تنهات نمی‌ذاره.