A review by stef369
Hordubal by Karel Čapek

5.0

Ik las van Çapek reeds "Meteoor" waarvan ik nu verneem dat dit het tweede deel is van een trilogie: Hordubal is het eerste boek daarvan. Ik vond "Meteoor" toen wel een hele speciale roman, bijna abstract en soms onbegrijpelijk. Maar als je dan "Hordubal" leest, dan begin je deze erg boeiende auteur wel wat te begrijpen. Juraj Hordubal keert uit Amerika terug naar zijn bergdorp ergens in Tsjechië. Hij hoopt er hartelijk verwelkomd te worden door zijn vrouw en zijn dochtertje, maar in plaats daarvan stelt hij vast dat een ruige jongere knecht de leiding van de boerderij heeft overgenomen. Ten einde raad probeert hij op allerlei manieren om terug bij zijn geliefde vrouw te zijn. Uiteindelijk sterft hij onverwachts. Het originele van de roman is dat we het verhaal drie keer lezen, telkens vanuit een ander oogpunt. Eerst komt het verhaal van Hordubal zelf, daarna van de politieagenten die het onderzoek doen op zijn dood, en daarna van de rechtbank. Als lezer raak je steeds meer verward in de feiten. Wat is er dan toch gebeurd? Is Hordubal nu vermoord of niet? En door wie dan? De publieke opinie heeft uiteindelijke het laatste woord over de feiten: het is de jury van de rechtbank die over "de waarheid" gaat beslissen... De laatste zin van de roman heeft een dubbele betekenis: het hart van Hordubal is ergens verloren gegaan... (zijn hart werd ter onderzoek naar een professor gestuurd). Immers: wie hij écht was en wat hij écht dacht, gaat men nooit te weten komen, is begraven onder een stapel dossiers. Je moet wat wennen aan de speciale stijl van Çapek, maar eens je dat gewoon bent, is het zalig om te lezen. Voor mij is dit hoog expressionisme, Kafka is ook niet ver en ik moet steeds maar denken aan die verwrongen schilderrijen van Chaïm Soutine of van Oskar Kokoschka... Nu ben ik zeker benieuwd om het laatste deel van de trilogie te lezen, die ook is vertaald: "Een doodgewoon leven". O ja: lees ook zeker het zeer verhelderende nawoord van de auteur!