Take a photo of a barcode or cover
kaleileest 's review for:
Frankie
by Jochen Gutsch, Maxim Leo
“Frankie” wordt verteld (zoals de titel al doet vermoeden) vanuit het oogpunt van kat Frankie. Frankie kan communiceren met alle dieren en dus ook met mensen. Op een dag kruisen de wegen van Frankie en Richard Gold zich. Richard is depressief en wil een eind aan zijn leven maken. Frankie geeft hem een reden om dit niet te doen, maar of de opbloeiende vriendschap tussen de twee genoeg blijkt te zijn om hier niet mee door te gaan?
Gezien het boek vanuit het perspectief van een kat wordt verteld, zijn de dialogen en gedachten wat simplistischer geschreven. Er is gekozen voor een vlotte schrijfstijl. Het boek telt 160 pagina’s met een redelijk groot lettertype en opmaak. Het leest daarom ook makkelijk weg. Ondanks de vlotte schrijfstijl werd het boek met momenten zelfs poëtisch. Een voorbeeld: “Niets doen is ook doen, maar dan heel weinig”.
De vlotte schrijfstijl doet niets af aan de thematiek die aan bod komt. Er staan verschillende thema’s centraal: suïcide, vriendschap, verlies van geliefden, de zin van het leven, etc.
De soms hevige thematiek wordt gebracht met een flinke dosis humor. Zo blijft het verhaal luchthartig en nergens echt te zwaar.
Al met al een boek waar je vlug doorheen gaat, fijn geschreven met een flinke dosis thematiek die je aan het denken zet. Ik vond het op dat gebied vergelijkbaar met werk van Matt Haig. Een zwaarmoedig verhaal, maar geschreven met luchthartigheid en doorspekt van kameraadschap.
Gezien het boek vanuit het perspectief van een kat wordt verteld, zijn de dialogen en gedachten wat simplistischer geschreven. Er is gekozen voor een vlotte schrijfstijl. Het boek telt 160 pagina’s met een redelijk groot lettertype en opmaak. Het leest daarom ook makkelijk weg. Ondanks de vlotte schrijfstijl werd het boek met momenten zelfs poëtisch. Een voorbeeld: “Niets doen is ook doen, maar dan heel weinig”.
De vlotte schrijfstijl doet niets af aan de thematiek die aan bod komt. Er staan verschillende thema’s centraal: suïcide, vriendschap, verlies van geliefden, de zin van het leven, etc.
De soms hevige thematiek wordt gebracht met een flinke dosis humor. Zo blijft het verhaal luchthartig en nergens echt te zwaar.
Al met al een boek waar je vlug doorheen gaat, fijn geschreven met een flinke dosis thematiek die je aan het denken zet. Ik vond het op dat gebied vergelijkbaar met werk van Matt Haig. Een zwaarmoedig verhaal, maar geschreven met luchthartigheid en doorspekt van kameraadschap.