Scan barcode
A review by charieabarca
56 by Bob Ong
3.0
Ang tagal kong hindi nakapagbasa ng Bob Ong book dahil sa prinsipyo ko sa buhay na unahin ang mga international authors. Medyo nakakahiya at nakakapanghinayang. Sana pala binasa ko ito agad noong 2018 nang mai-release sa publiko at nai-rave ko kung gaano ka-kwela at relatable ang libro na ‘to.
Gayunpaman, hindi pa rin naman nagbabago ang istilo ni Bob sa pagsusulat. Isa pa rin siya sa mga kuwentistang hinahangaan ko. Preachy (sa katunayan, ito na yata ang pinaka-preachy na libro niya) at laughtrip parin kaya siguro swak din siya sa mga nasa age group ko.
Bukod sa pagiging preachy, ito na rin malamang ang pinaka-relatable niyang libro dahil halos lahat ng sinabi niya ay napagdaanan ko — mula sa pagiging palamunin, job seeker, pagiging tax payer, at kung anu-anong prosesong dapat mong pagdaanan kapag may silbi ka na sa lipunan — tulad ng napaka-tagal na proseso ng pagkuha ng valid ID.
Kahit nutrition facts na nakalagay sa likod ng karton ng gatas ang isulat ni Bob, malamang babasahin ko pa rin. Interesante ang writing sytle niya para sa akin dahil hindi ito mahirap sabayan. Parang kaibigan at the same time magulang na maraming sermon.
Gusto ko pa rin siyang makilala, pero minsan naiisip kong sapat nang may kaibigan kang nakatira lang sa pahina. Ganito ang pinaramdam saakin ng 56 — parang nakikipag-catch up ka sa lumang kaibigan sa loob ng isang dekadang walang komunikasyon. Isa siya sa mga author na nakakapagpalimot saakin ng kaibahan ng realidad at pagbabasa — nasa ibang dimensyon ako habang binabasa ang 56, at ang nakakalungkot lang ang bilis kong nabasa ang 300 pages nito.
‘Di tulad ng iba niyang libro, may mga bagay akong hindi sinangayunan sa 56. Hindi ko alam kung may kinalaman ang katotohanan na medyo mulat na ako sa mundo o dahil medyo nag-iisip na rin ako. Personal preference siguro.
Pero bakit nga ba 56? Hindi ako kumbinsido sa punch line na may kinalaman sa 7x8. Malakas ang kutob kong ito ang edad ni Bob dahil una sa lahat — tungkol sa yugto ng buhay ang tema ng libro. Pangalawa, ayon sa kanya, hindi pa siya senior citizen (malapit pa lang). Pangatlo — life according to Bob ang synopsis ng libro.
Nag-ooverthink lang yata ako pero masayang may malaman sa buhay ni Bob sa tulong ng 56. Halos isang dekada matapos kong mabasa ang Si (huli niyang libro), nalaman kong may anak na siya, nag-ampon, at ikinasal na.
Marami ka pang dapat talakayin, Bob. ‘Wag ka sanang mapagod mag-kuwento. Bilang ganti, hinding-hindi ako magsasawang magbasa ng akda mo.
Gayunpaman, hindi pa rin naman nagbabago ang istilo ni Bob sa pagsusulat. Isa pa rin siya sa mga kuwentistang hinahangaan ko. Preachy (sa katunayan, ito na yata ang pinaka-preachy na libro niya) at laughtrip parin kaya siguro swak din siya sa mga nasa age group ko.
Bukod sa pagiging preachy, ito na rin malamang ang pinaka-relatable niyang libro dahil halos lahat ng sinabi niya ay napagdaanan ko — mula sa pagiging palamunin, job seeker, pagiging tax payer, at kung anu-anong prosesong dapat mong pagdaanan kapag may silbi ka na sa lipunan — tulad ng napaka-tagal na proseso ng pagkuha ng valid ID.
Kahit nutrition facts na nakalagay sa likod ng karton ng gatas ang isulat ni Bob, malamang babasahin ko pa rin. Interesante ang writing sytle niya para sa akin dahil hindi ito mahirap sabayan. Parang kaibigan at the same time magulang na maraming sermon.
Gusto ko pa rin siyang makilala, pero minsan naiisip kong sapat nang may kaibigan kang nakatira lang sa pahina. Ganito ang pinaramdam saakin ng 56 — parang nakikipag-catch up ka sa lumang kaibigan sa loob ng isang dekadang walang komunikasyon. Isa siya sa mga author na nakakapagpalimot saakin ng kaibahan ng realidad at pagbabasa — nasa ibang dimensyon ako habang binabasa ang 56, at ang nakakalungkot lang ang bilis kong nabasa ang 300 pages nito.
‘Di tulad ng iba niyang libro, may mga bagay akong hindi sinangayunan sa 56. Hindi ko alam kung may kinalaman ang katotohanan na medyo mulat na ako sa mundo o dahil medyo nag-iisip na rin ako. Personal preference siguro.
Pero bakit nga ba 56? Hindi ako kumbinsido sa punch line na may kinalaman sa 7x8. Malakas ang kutob kong ito ang edad ni Bob dahil una sa lahat — tungkol sa yugto ng buhay ang tema ng libro. Pangalawa, ayon sa kanya, hindi pa siya senior citizen (malapit pa lang). Pangatlo — life according to Bob ang synopsis ng libro.
Nag-ooverthink lang yata ako pero masayang may malaman sa buhay ni Bob sa tulong ng 56. Halos isang dekada matapos kong mabasa ang Si (huli niyang libro), nalaman kong may anak na siya, nag-ampon, at ikinasal na.
Marami ka pang dapat talakayin, Bob. ‘Wag ka sanang mapagod mag-kuwento. Bilang ganti, hinding-hindi ako magsasawang magbasa ng akda mo.