Take a photo of a barcode or cover
marpuntleest 's review for:
Je bent prachtig
by Ann Napolitano
Wat een prachtig boek was dit! Meeslepend in het analytische en het reflecterende, de gewilde en ongewilde wederzijdse afhankelijkheid en hoe dat doorwerkt in alle relaties. Een ode aan sterke vrouwen die ieder hun eigen weg zoeken in een tijd dat dat nog zeker niet vanzelfsprekend was en die hun kracht halen uit hun onderlinge band en het loskomen daarvan. Vier zussen die opgroeien met het verhaal van ‘Little women’ en zichzelf en de drie anderen herkennen in karaktereigenschappen van Jo, Meg, Amy en Beth March.
Dit alles wordt vervlochten met het verhaal van William. Het boek begint bij de jeugd van William. Hij groeit op in een liefdeloos gezin na het overlijden van zijn zusje als hij drie dagen oud is. Zoals hij het zelf beschrijft: 'Hij wist dat een vader geweldloos aanwezig kon zijn in het leven van een kind en dat kind evengoed kon verwoesten. Het verdriet van zijn ouders had hem vormgegeven, als een gletsjer die zich zwijgend door een dal voortbeweegt.' (p.245).
Dan ontmoet William Julia, de oudste van de vier Padavano-zussen en de fikser in het gezin. Deze rol neemt ze ook op zich in haar relatie met William en William geniet van de koers die ze bepaalt zonder hem om zijn mening te vragen en de familie die hij erbij krijgt. Maar is hun band bestand tegen de duisternis die in William huist en waar hij zichzelf geen raad mee weet? En hoe reageren de andere zussen en hun onderlinge verhoudingen daarop?
Het plot beschrijven is iets wat ik niet kan en niet wil doen. Dit boek is voor mij niet samen te vatten. Het is gelaagd en het raakt zo sterk familiesystemen en de invloed van familieleden op elkaar binnen generaties en eroverheen. Steeds beschrijft Ann gebeurtenissen en de onderstroom van gevoel, gedachten en overtuigingen die daarachter liggen. Hoe dat in elkaar valt, laat ik je graag zelf ontdekken. Veel van ons vonden herkenning, soms pijnlijk, soms troostend, soms inspirerend en anderen leerden vooral andere ervaringen van het leven kennen. In beide gevallen raakt het en komt het verhaal flink binnen ❤️
Ook wil ik een paar rake analyses en prachtige zinnen van Ann delen om je alvast kennis te laten maken met de mooie, rijke taal en schrijfstijl:
‘Hij wiegde de baby in zijn armen en fluisterde in haar kleine oortje: 'Want elk atoom dat mij behoort is evengoed van jou'. (p.79)
'Hij leerde het verschil tussen kalm zijn en afgesloten zijn en werkte eraan meer van het eerste te zijn dan van het laatste. ' (p.197)
'Ze was niet langer wie ze was geweest en ze was nog niet wie ze dan ook aan het worden was. Ze was dankbaar dat haar vader haar had voorbereid op dit moeilijke, eenzame moment. Dankzij hem wist ze daar ze buiten de grenzen van haar eerste en toekomstige zelf kon bestaan, voor een poosje tenminste.' (p.225)
Dit alles wordt vervlochten met het verhaal van William. Het boek begint bij de jeugd van William. Hij groeit op in een liefdeloos gezin na het overlijden van zijn zusje als hij drie dagen oud is. Zoals hij het zelf beschrijft: 'Hij wist dat een vader geweldloos aanwezig kon zijn in het leven van een kind en dat kind evengoed kon verwoesten. Het verdriet van zijn ouders had hem vormgegeven, als een gletsjer die zich zwijgend door een dal voortbeweegt.' (p.245).
Dan ontmoet William Julia, de oudste van de vier Padavano-zussen en de fikser in het gezin. Deze rol neemt ze ook op zich in haar relatie met William en William geniet van de koers die ze bepaalt zonder hem om zijn mening te vragen en de familie die hij erbij krijgt. Maar is hun band bestand tegen de duisternis die in William huist en waar hij zichzelf geen raad mee weet? En hoe reageren de andere zussen en hun onderlinge verhoudingen daarop?
Het plot beschrijven is iets wat ik niet kan en niet wil doen. Dit boek is voor mij niet samen te vatten. Het is gelaagd en het raakt zo sterk familiesystemen en de invloed van familieleden op elkaar binnen generaties en eroverheen. Steeds beschrijft Ann gebeurtenissen en de onderstroom van gevoel, gedachten en overtuigingen die daarachter liggen. Hoe dat in elkaar valt, laat ik je graag zelf ontdekken. Veel van ons vonden herkenning, soms pijnlijk, soms troostend, soms inspirerend en anderen leerden vooral andere ervaringen van het leven kennen. In beide gevallen raakt het en komt het verhaal flink binnen ❤️
Ook wil ik een paar rake analyses en prachtige zinnen van Ann delen om je alvast kennis te laten maken met de mooie, rijke taal en schrijfstijl:
‘Hij wiegde de baby in zijn armen en fluisterde in haar kleine oortje: 'Want elk atoom dat mij behoort is evengoed van jou'. (p.79)
'Hij leerde het verschil tussen kalm zijn en afgesloten zijn en werkte eraan meer van het eerste te zijn dan van het laatste. ' (p.197)
'Ze was niet langer wie ze was geweest en ze was nog niet wie ze dan ook aan het worden was. Ze was dankbaar dat haar vader haar had voorbereid op dit moeilijke, eenzame moment. Dankzij hem wist ze daar ze buiten de grenzen van haar eerste en toekomstige zelf kon bestaan, voor een poosje tenminste.' (p.225)