Take a photo of a barcode or cover
blaauwklavertje 's review for:
De Drakentroon
by Tad Williams
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
inspiring
mysterious
reflective
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Als een boek me zelfs na de zoveelste keer lezen zo weet te boeien, dan is 5 sterren het enige cijfer dat je kunt geven.
Ik blijf de schrijfstijl lekker vinden. Ik heb nooit last gehad van het trage dat sommigen ervaren. ik hou wel van de uitgebreide beschrijvingen.
De karakters zijn fenomenaal met als leukste natuurlijk Simon.
Simon stuntelt eigenlijk van de ene ramp in de andere en overleeft zeker in het begin voornamelijk door puur geluk. Later in de serie groeit hij daar wel in. Op zich wel logisch aangezien ik maar weinig jonge pubers ken die doordachte dingen doen.
Miriamele is wat onzeker, maar ook erg leuk dat ze niet een afwachtend poppetje is, maar zelf beslissingen neemt en daar de consequenties van draagt. En dat ze van zich afbijt vind ik persoonlijk ook een groot pluspunt.
Morgenes is je standaard wijze oude verstrooide man met geheimen. Ik wilde maar dat ik zo iemand kende.
Rachel is sympathieke oude brommerige vrouw met een grote mond en een klein hartje. (Ik heb een groot zwak voor Rachel de Draak.)
Binabik had ik meteen een zwak voor. Ik vind hem eerlijk, trouw en oprecht. Bovendien heeft hij gevoel voor humor. Dat hij niet meteen het achterste van zijn tong liet zien, vind ik alleen maar logisch. Het waren nogal rare omstandigheden en ik kan me zo voorstellen dat hij ook niet meteen vertrouwen stelt in een opgeschoten jongen, die lichtelijk hysterisch aan het doen is.
Jiriki is geheimzinnig en raadselachtig. Hij fascineert mij mateloos. (Ja, ook bij de zoveelste keer lezen).
Haestan's vriendelijkheid en levensinstelling trekken mij erg aan.
Jozua, ik weet niet wat ik van hem moet denken, ook niet na alle keren dat ik de hele serie gelezen heb. Hij heeft mijn sympathie, maar af en toe kan ik hem wel schoppen. Vorzheva kan best een vent vinden met wat meer pit en wat minder doemgedachten.
Pryrates is een engerd en totaal niet symphatiek. Echt een slang. ( Sorry slangen)
Naast de karakters en de manier van schrijven, vind ik de plot ook geweldig. Diepgaand, met meerdere lagen. Vol verborgen subplots en onverwachte wendingen die totaal logisch blijven in het verhaal. Geweldig.
Voeg daar nog een wereld vol geschiedenis, vreemde volkeren en verschillende habitats aan toe en je hebt een meesterwerk.
Ik blijf de schrijfstijl lekker vinden. Ik heb nooit last gehad van het trage dat sommigen ervaren. ik hou wel van de uitgebreide beschrijvingen.
De karakters zijn fenomenaal met als leukste natuurlijk Simon.
Simon stuntelt eigenlijk van de ene ramp in de andere en overleeft zeker in het begin voornamelijk door puur geluk. Later in de serie groeit hij daar wel in. Op zich wel logisch aangezien ik maar weinig jonge pubers ken die doordachte dingen doen.
Miriamele is wat onzeker, maar ook erg leuk dat ze niet een afwachtend poppetje is, maar zelf beslissingen neemt en daar de consequenties van draagt. En dat ze van zich afbijt vind ik persoonlijk ook een groot pluspunt.
Morgenes is je standaard wijze oude verstrooide man met geheimen. Ik wilde maar dat ik zo iemand kende.
Rachel is sympathieke oude brommerige vrouw met een grote mond en een klein hartje. (Ik heb een groot zwak voor Rachel de Draak.)
Binabik had ik meteen een zwak voor. Ik vind hem eerlijk, trouw en oprecht. Bovendien heeft hij gevoel voor humor. Dat hij niet meteen het achterste van zijn tong liet zien, vind ik alleen maar logisch. Het waren nogal rare omstandigheden en ik kan me zo voorstellen dat hij ook niet meteen vertrouwen stelt in een opgeschoten jongen, die lichtelijk hysterisch aan het doen is.
Jiriki is geheimzinnig en raadselachtig. Hij fascineert mij mateloos. (Ja, ook bij de zoveelste keer lezen).
Haestan's vriendelijkheid en levensinstelling trekken mij erg aan.
Jozua, ik weet niet wat ik van hem moet denken, ook niet na alle keren dat ik de hele serie gelezen heb. Hij heeft mijn sympathie, maar af en toe kan ik hem wel schoppen. Vorzheva kan best een vent vinden met wat meer pit en wat minder doemgedachten.
Pryrates is een engerd en totaal niet symphatiek. Echt een slang. ( Sorry slangen)
Naast de karakters en de manier van schrijven, vind ik de plot ook geweldig. Diepgaand, met meerdere lagen. Vol verborgen subplots en onverwachte wendingen die totaal logisch blijven in het verhaal. Geweldig.
Voeg daar nog een wereld vol geschiedenis, vreemde volkeren en verschillende habitats aan toe en je hebt een meesterwerk.