Scan barcode
A review by loldesh
Berättelsen om herr Sommer by Patrick Süskind
4.0
Bi' kış sabahı, henüz okula bile gitmeyen küçük kardeşimi camın önüne geçmiş sokakta oyun oynayan çocukları izlerken görmüştüm. Neden yanlarına inip onlarla oynamadığını sorduğumda, aslında istediğini lakin utandığını söylemişti. Kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmesi için kimse karışmıyor, yeterli güveni topladığında kendisinin gidip tanışmasını istediğimiz için hepimiz geri planda duruyorduk.
Bi' keresinde şöyle sormuştum "Neden onlarla arkadaş olmak istiyorsun?"
Şöyle yanıt vermişti; "Bilmem çok temiz çocuklara benziyorlar. Onlarla oynarsam eğlenirmişim gibime geliyor."
Bu sırada abi kardeş olan bu iki çocuk dışarıda birbirlerine yetişkinlerin bile ağzına almayacağı küfürler edip, kahkahalar atıyor; kendinden küçük çocuklara zorbalık yapıyor, büyüklerine asla saygı göstermiyorlardı.
O zaman çok gülmüştüm kardeşime. Temiz bulduğu çocukların söylediklerini işitse bile anlamını kavrayacak kadar büyümemişti çünkü.
Çok sonra anladım gerçeği; benim gördüğüm ile onun gördüğü bir değildi.
Benimde kalır yerim yoktu hoş. Annem arkadaşlarıyla uzun uzadıya sohbet ederken beni ne zaman çaktırmadan saf dışı bıraksa, anlamadığım halde gizlice onları dinler saçma sapan şeyler düşünür, tasarlardım. Onların göremediği şeyleri görür, detayları fark eder; her seferinde hayallerime daha çok saçmalık ekler, eğlenirdim.
İçimdeki çocuğu yitirmediğimden midir nedir, ya da dolu dolu bir çocukluk yaşadığım için mi bilemiyorum ama; başrolü çocuk olan kitapları bi' ayrı seviyorum.
Bu kitapta böyleydi, Bay Sommer'i çocuğun gözünden görmek ile yetişkinlerden tanımak arasında dağlar kadar fark vardı.
Süskind'e olan hayranlığımı her fırsatta dile getiriyorum, böyle bir deneyimi onun kalemi ile yaşamak ayrı bir keyifli oldu benim için.
Bir de illüstrasyonluymuş kitap, elime alana dek bilmiyordum. Valla ne diyeyim, Jean-Jacques Sempé ve Süskind. Güzelleştirdiniz ulan şu garip gecemi.
:')
Bi' keresinde şöyle sormuştum "Neden onlarla arkadaş olmak istiyorsun?"
Şöyle yanıt vermişti; "Bilmem çok temiz çocuklara benziyorlar. Onlarla oynarsam eğlenirmişim gibime geliyor."
Bu sırada abi kardeş olan bu iki çocuk dışarıda birbirlerine yetişkinlerin bile ağzına almayacağı küfürler edip, kahkahalar atıyor; kendinden küçük çocuklara zorbalık yapıyor, büyüklerine asla saygı göstermiyorlardı.
O zaman çok gülmüştüm kardeşime. Temiz bulduğu çocukların söylediklerini işitse bile anlamını kavrayacak kadar büyümemişti çünkü.
Çok sonra anladım gerçeği; benim gördüğüm ile onun gördüğü bir değildi.
Benimde kalır yerim yoktu hoş. Annem arkadaşlarıyla uzun uzadıya sohbet ederken beni ne zaman çaktırmadan saf dışı bıraksa, anlamadığım halde gizlice onları dinler saçma sapan şeyler düşünür, tasarlardım. Onların göremediği şeyleri görür, detayları fark eder; her seferinde hayallerime daha çok saçmalık ekler, eğlenirdim.
İçimdeki çocuğu yitirmediğimden midir nedir, ya da dolu dolu bir çocukluk yaşadığım için mi bilemiyorum ama; başrolü çocuk olan kitapları bi' ayrı seviyorum.
Bu kitapta böyleydi, Bay Sommer'i çocuğun gözünden görmek ile yetişkinlerden tanımak arasında dağlar kadar fark vardı.
Süskind'e olan hayranlığımı her fırsatta dile getiriyorum, böyle bir deneyimi onun kalemi ile yaşamak ayrı bir keyifli oldu benim için.
Bir de illüstrasyonluymuş kitap, elime alana dek bilmiyordum. Valla ne diyeyim, Jean-Jacques Sempé ve Süskind. Güzelleştirdiniz ulan şu garip gecemi.
:')