Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Endymion Spring by Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου, Matthew Skelton
2.0
Laat ik beginnen met eerlijk zijn. Als ik voor de Anderwereld Reading Challenge geen boek had moeten lezen met een verhaal dat zich afspeelt rond 1500, had ik dit boek nooit opgepakt. Maar die tijdsperiode ligt me niet en ik moest wat en een boek over een magisch boek dat zich deels afspeelt in 1450 en deels afspeelt in Oxford sprak me in elk geval nog een beetje aan. Ik kon het boek daarnaast voor een leuk prijsje tweedehands op de kop tikken.
Maar nu ik het boek uit heb, weet ik eigenlijk niet heel goed wat ik gelezen heb. Ik vind het ook lastig onder woorden te brengen waarom dit boek absoluut niet was wat ik ervan gehoopt en verwacht had. Ik vermoed dat het allereerst te maken heeft met het feit dat het boek een kinderboek is, maar niet leest als een kinderboek. Het taalgebruik voelt bij vlagen echt ouderwets, stroef en op sommige momenten zelfs iets te ingewikkeld.
Mijn belangrijkste issue met het verhaal is echter dat het grote punt lijkt te ontbreken. Het boek bouwt op naar een soort van moment waarop alles onthuld gaat worden en het voelt alsof dat moment eigenlijk nooit komt. We komen nooit te weten wat het boek precies kan, wat er in het boek precies te vinden is, waarom het boek zo krachtig en machtig is. We zien het boek nooit in actie en snappen dus ook niet waarom twee kinderen het met hart en ziel beschermen.
Ook de stukken die zich afspelen in 1450 leken nooit echt ergens heen te gaan. Ja, we komen te weten waarom onze hoofdpersoon het boek jaren later terugvindt in de bibliotheek van Oxford, maar ook in het verleden zien we het boek nooit echt in actie, snappen we niet waarom iedereen concludeert dat het zo gevaarlijk is. Onze hoofdpersoon vindt een bijzonder boek, iemand vertelt hem dat het gevaarlijk is en hij slaat op de vlucht.
Eigenlijk, samengevat, gaat er gewoon te weinig mis in dit boek om het echt spannend te maken.
Maar nu ik het boek uit heb, weet ik eigenlijk niet heel goed wat ik gelezen heb. Ik vind het ook lastig onder woorden te brengen waarom dit boek absoluut niet was wat ik ervan gehoopt en verwacht had. Ik vermoed dat het allereerst te maken heeft met het feit dat het boek een kinderboek is, maar niet leest als een kinderboek. Het taalgebruik voelt bij vlagen echt ouderwets, stroef en op sommige momenten zelfs iets te ingewikkeld.
Mijn belangrijkste issue met het verhaal is echter dat het grote punt lijkt te ontbreken. Het boek bouwt op naar een soort van moment waarop alles onthuld gaat worden en het voelt alsof dat moment eigenlijk nooit komt. We komen nooit te weten wat het boek precies kan, wat er in het boek precies te vinden is, waarom het boek zo krachtig en machtig is. We zien het boek nooit in actie en snappen dus ook niet waarom twee kinderen het met hart en ziel beschermen.
Ook de stukken die zich afspelen in 1450 leken nooit echt ergens heen te gaan. Ja, we komen te weten waarom onze hoofdpersoon het boek jaren later terugvindt in de bibliotheek van Oxford, maar ook in het verleden zien we het boek nooit echt in actie, snappen we niet waarom iedereen concludeert dat het zo gevaarlijk is. Onze hoofdpersoon vindt een bijzonder boek, iemand vertelt hem dat het gevaarlijk is en hij slaat op de vlucht.
Eigenlijk, samengevat, gaat er gewoon te weinig mis in dit boek om het echt spannend te maken.