Scan barcode
A review by duizelend
Luster by Raven Leilani
3.0
in Luster volgen we de gedachten van Edie, een jonge afro-amerikaanse vrouw in NY die een relatie start met een getrouwde man, Eric, die een soort open huwelijk heeft. uiteindelijk verliest Edie haar job en woonst, waardoor ze bij Eric thuis beland, vreemd genoeg dankzij zijn vrouw Rebecca. Eric en Rebecca hebben een geadopteerde zwarte dochter van 13, Akila, die zich niet helemaal thuis voelt in haar suburban wijk en witte gezin. tijdens haar verblijf bij het gezin wandelt het hoofdpersonage tussen de gezinsleden en het meubilair alsof ze in een museum is, half onzichtbaar en voelbaar té aanwezig.
ik heb me hier verrassend hard door moeten sleuren, ook al was ik in een leesstreak en is dit genre echt mijn ding. ik vond de schrijfstijl vaak neigend naar pretentieus, alsof de auteur te hard probeerde om diepzinnig en hedendaags te klinken. de zinnen waren soms eindeloos en opsommend, wat echt vermoeiend werd. op veel momenten vond ik het echt gewoon een onbewerkte stream of consciousness met geen einddoel of nut, ik snapte gewoonweg het nut van dit boek niet. sommige delen vond ik dan wel meer heel sterk geschreven, waarbij ik even stilstond om erover na te denken, maar ik voelde dat de auteur te hard probeerde om dit soort momenten continu te berokkenen.
net door deze afstandelijke en omslachtige schrijfstijl kon ik me niet goed inleven in het verhaal, waarin op zich wel ernstige dingen gebeurden, maar achteraf gezien ook een te typische opsomming bleek van dé struggles van zwarte vrouwen in amerika. ik vond het ietsje "too on the nose", te zelfbewust, te hard proberend om al die struggles te benoemen in één roman. daarnaast vond ik de acties en de woorden van alle personages vaak erg onrealistisch - alsof ze recht uit een vage indie film kwamen. uiteindelijk vond ik Rebecca nog het meest interessante personage, Eric had letterlijk geen persoonlijkheid en was echt gewoon Some Guy. daarnaast was de vreemde relatie tussen Edie en Akila wel ontroerend en teder op een vrij realistische manier. misschien ben ik gewoonweg niet het beoogde doelpubliek, maar ik kon bijna geen empathie opwekken voor het hoofdpersonage, terwijl ik me normaal wel goed kan inleven in boeken.
om op een goede noot af te sluiten, denk ik wel dat de auteur veel talent en potentieel heeft, maar ze te veel van haar kunnen en weten in één boek probeerde stoppen. sommige stukken vond ik erg mooi en de relaties tussen de personages waren fascinerend en heel hedendaags. ik ben daarom wel benieuwd wat ze nog gaat schrijven.
ik heb me hier verrassend hard door moeten sleuren, ook al was ik in een leesstreak en is dit genre echt mijn ding. ik vond de schrijfstijl vaak neigend naar pretentieus, alsof de auteur te hard probeerde om diepzinnig en hedendaags te klinken. de zinnen waren soms eindeloos en opsommend, wat echt vermoeiend werd. op veel momenten vond ik het echt gewoon een onbewerkte stream of consciousness met geen einddoel of nut, ik snapte gewoonweg het nut van dit boek niet. sommige delen vond ik dan wel meer heel sterk geschreven, waarbij ik even stilstond om erover na te denken, maar ik voelde dat de auteur te hard probeerde om dit soort momenten continu te berokkenen.
net door deze afstandelijke en omslachtige schrijfstijl kon ik me niet goed inleven in het verhaal, waarin op zich wel ernstige dingen gebeurden, maar achteraf gezien ook een te typische opsomming bleek van dé struggles van zwarte vrouwen in amerika. ik vond het ietsje "too on the nose", te zelfbewust, te hard proberend om al die struggles te benoemen in één roman. daarnaast vond ik de acties en de woorden van alle personages vaak erg onrealistisch - alsof ze recht uit een vage indie film kwamen. uiteindelijk vond ik Rebecca nog het meest interessante personage, Eric had letterlijk geen persoonlijkheid en was echt gewoon Some Guy. daarnaast was de vreemde relatie tussen Edie en Akila wel ontroerend en teder op een vrij realistische manier. misschien ben ik gewoonweg niet het beoogde doelpubliek, maar ik kon bijna geen empathie opwekken voor het hoofdpersonage, terwijl ik me normaal wel goed kan inleven in boeken.
om op een goede noot af te sluiten, denk ik wel dat de auteur veel talent en potentieel heeft, maar ze te veel van haar kunnen en weten in één boek probeerde stoppen. sommige stukken vond ik erg mooi en de relaties tussen de personages waren fascinerend en heel hedendaags. ik ben daarom wel benieuwd wat ze nog gaat schrijven.