Take a photo of a barcode or cover
A review by zatannacomic
Dageraad boven de boete by Suzanne Collins
dark
emotional
sad
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
5.0
Weet je… alcoholisme is niet goed. Dat weet ik, maar aan de andere kant begrijp ik Haymitch volledig. Als mijn leven was zoals het zijne… ik zou het niet veel beter hebben gedaan.
Dit boek zit vol emotie en hartverscheurende momenten, maar ook vol commentaar, politieken slimme verwijzingen. Dit maakt de stijl van Collins uniek. Je denkt dat het verhaal op een manier in elkaar zit en dan gooit Collins het helemaal overhoop en maakt ze het nog beter. Dit boek is pijnlijk. Je weet voor een deel wat Haymitch te wachten staat, maar de volledige gebeurtenis bezorgt je een waterval van emoties.
Ik vond het leuk om personage uit de eerder boeken te herkennen. Soms waren ze misschien wel een beetje te aanwezig - Het is een beetje super toevallig dat al deze personages op deze plek zijn -, maar ik vond het gewoon vooral fijn om iedereen opnieuw te zien of volledig te ontmoeten. Dus het stoorde mij eigenlijk niet. Het plot is niet wat ik had verwacht, maar zat voor het grootste deel goed in elkaar. De hongerspelen zelf zijn hier veel minder relevant, dan ik had gedacht. Alles wat er rond gebeurd is veel belangrijker.
De parallellen met de originele trilogie zijn terug te vinden, maar toch ook helemaal anders. Je merkt dat het aanzet voor rebellie aanwezig is, maar het te ambitieus en te vroeg is hiervoor. Wel merk je dat dit een impact heeft en een begin is voor zaken die uiteindelijk pas in Spotgaai gebeuren.
Als ik objectief zou zijn (ben ik niet), dan is dit boek waarschijnlijk minder goed dan de originele trilogie. De schrijfstijl is minder verfijnt, in vergelijking met de andere boeken. Toch deed dat weinig afbreuk aan mijn plezier tijdens het lezen. Haymitch is een van mijn favoriete personages in De Hongerspelen, natuurlijk wil ik meer over hem weten. Ik vond het een fanastische leeservaring.
Dit boek zit vol emotie en hartverscheurende momenten, maar ook vol commentaar, politieken slimme verwijzingen. Dit maakt de stijl van Collins uniek. Je denkt dat het verhaal op een manier in elkaar zit en dan gooit Collins het helemaal overhoop en maakt ze het nog beter. Dit boek is pijnlijk. Je weet voor een deel wat Haymitch te wachten staat, maar de volledige gebeurtenis bezorgt je een waterval van emoties.
Ik vond het leuk om personage uit de eerder boeken te herkennen. Soms waren ze misschien wel een beetje te aanwezig - Het is een beetje super toevallig dat al deze personages op deze plek zijn -, maar ik vond het gewoon vooral fijn om iedereen opnieuw te zien of volledig te ontmoeten. Dus het stoorde mij eigenlijk niet. Het plot is niet wat ik had verwacht, maar zat voor het grootste deel goed in elkaar. De hongerspelen zelf zijn hier veel minder relevant, dan ik had gedacht. Alles wat er rond gebeurd is veel belangrijker.
Als ik objectief zou zijn (ben ik niet), dan is dit boek waarschijnlijk minder goed dan de originele trilogie. De schrijfstijl is minder verfijnt, in vergelijking met de andere boeken. Toch deed dat weinig afbreuk aan mijn plezier tijdens het lezen. Haymitch is een van mijn favoriete personages in De Hongerspelen, natuurlijk wil ik meer over hem weten. Ik vond het een fanastische leeservaring.