A review by clismo
Ik by Elton John

4.0

In het begin van de jaren negentig kwam ik erachter dat Elton John ook goede muziek had gemaakt. Ik kende hem alleen van suffe zeiknummers uit de jaren tachtig en ik viste Goodbye Yellow Brick Road uit 1973 alleen vanwege de hoes uit de uitverkoopbakken. Het bleek een geweldig album en het daarop volgende jaar kocht ik voor een prikkie zijn eerste acht albums en werd ik fan. Ik kocht ook nog een paar elpees van later datum, maar 1973 bleek zijn laatste topjaar te zijn geweest. Hoewel ik af en toe nog wel eens een album van hem draai is hij wat buiten beeld geraakt. Dankzij deze vermakelijke autobiografie heb ik vrijwel alles met plezier opnieuw beluisterd en dat blijf ik nog even doen, want was die gast goed zeg! Het boek gaat nauwelijks in op de opnamesessies van afzonderlijke elpees. De meeste albums zijn in een paar dagen tijd opgenomen en Elton John blijkt geen type te zijn voor eindeloos herhaalde takes. Hij weidt dat aan zijn verleden als sessiemuzikant. Was de opname goed? Doorrrr met het volgende nummer. Zo zit het boek ook een beetje in elkaar. Een aaneenschakeling van anekdotes en overpeinzingen die soms wat minder boeiend zijn, maar waar vooral de zelfspot vaak raak is.