Scan barcode
A review by mvuijlst
Hidden Empire by Kevin J. Anderson
3.0
Ah, space opera. A cast of millions, heelder werelden geschapen, allerlei gebeurtenissen, tien plots die allemaal rond elkaar en door elkaar en in elkaar draaien, heldendom, verraad, verdriet, plotwendingen, dingen op schaal van het universum: what's not to like?
Ik heb een week gedaan over dit eerste deel. Niet omdat ik een trage lezer ben, maar omdat ik niet echt een incentive had om er verder in te lezen. Het leest vlot, daar geheel niet van, maar het is niet meteen van must read en niet neer te leggen.
Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages--een kleine twintig of zo--wat meer uitgediept.
Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die "saga of the seven suns" heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.
Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.
De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.
De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.
Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).
De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.
Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.
En dan loopt het mis.
Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.
Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik hield mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.
Ik heb een week gedaan over dit eerste deel. Niet omdat ik een trage lezer ben, maar omdat ik niet echt een incentive had om er verder in te lezen. Het leest vlot, daar geheel niet van, maar het is niet meteen van must read en niet neer te leggen.
Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages--een kleine twintig of zo--wat meer uitgediept.
Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die "saga of the seven suns" heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.
Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.
De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.
De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.
Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).
De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.
Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.
En dan loopt het mis.
Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.
Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik hield mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.