Take a photo of a barcode or cover
A review by booksandmacchiatos
De weglopers by Ulf Stark
5.0
Dit is zo’n boek waarbij ik niet eens weet wat ik kan zeggen. Een boek wat raakt, wat zo bijzonder is en je eigenlijk helemaal voor jezelf wil houden. Aan de ene kant wil ik hier kantjes over volschrijven en aan de andere kant weet ik geen woord te verzinnen.
Maar toch wil ik iets zeggen, want De weglopers is verschrikkelijk mooi en ik wil dat jullie dit boek allemaal gaan lezen.
Dit is mijn eerste boek van Ulf Stark, een van de bekendste kinderboekenschrijvers uit Zweden. Na aanraden van twee medelezers en jeugdliteratuurliefhebbers haalde ik dit boek een aantal weken geleden uit de bibliotheek. Vanochtend was het eindelijk zover, en toen ik startte wist ik nog niet helemaal waarom dit zo’n aanrader was, maar een uurtje later wist ik het wel. Daar is ‘ie weer hoor, dat woord. Een pareltje, een boek wat vanaf nu een favoriet is en ik aan iedereen wil aanraden.
De Weglopers gaat over een kleinzoon en zijn opa, een kleinzoon die alles wil doen en een opa die nog maar één ding wil. Nog een keer naar zijn huisje, nog een keer de vossenbessenjam eten van zijn geliefde vrouw. En misschien ook nog wel weten hoe de hemel eruit ziet.
Het is enorm subtiel, simpele taal omlijst door de prachtige illustraties van Kitty Growther. Maar toch zegt het zo veel, een lach en een traan waren de hele tijd niet ver weg. Aan het eind voelde ik me gelukkig, het voelde alsof ik een complete roman had gelezen, een compleet pakket. Allemaal verstopt in dit kleine boekje.
“Ik snapte het niet. Maar misschien snapte ik het toch. Ik begreep in elk geval dat hij dacht dat oma op de een of andere manieren de vossenbessenjam zat.”
Maar toch wil ik iets zeggen, want De weglopers is verschrikkelijk mooi en ik wil dat jullie dit boek allemaal gaan lezen.
Dit is mijn eerste boek van Ulf Stark, een van de bekendste kinderboekenschrijvers uit Zweden. Na aanraden van twee medelezers en jeugdliteratuurliefhebbers haalde ik dit boek een aantal weken geleden uit de bibliotheek. Vanochtend was het eindelijk zover, en toen ik startte wist ik nog niet helemaal waarom dit zo’n aanrader was, maar een uurtje later wist ik het wel. Daar is ‘ie weer hoor, dat woord. Een pareltje, een boek wat vanaf nu een favoriet is en ik aan iedereen wil aanraden.
De Weglopers gaat over een kleinzoon en zijn opa, een kleinzoon die alles wil doen en een opa die nog maar één ding wil. Nog een keer naar zijn huisje, nog een keer de vossenbessenjam eten van zijn geliefde vrouw. En misschien ook nog wel weten hoe de hemel eruit ziet.
Het is enorm subtiel, simpele taal omlijst door de prachtige illustraties van Kitty Growther. Maar toch zegt het zo veel, een lach en een traan waren de hele tijd niet ver weg. Aan het eind voelde ik me gelukkig, het voelde alsof ik een complete roman had gelezen, een compleet pakket. Allemaal verstopt in dit kleine boekje.
“Ik snapte het niet. Maar misschien snapte ik het toch. Ik begreep in elk geval dat hij dacht dat oma op de een of andere manieren de vossenbessenjam zat.”