Scan barcode
A review by pinkpassionpages
Vox by Christina Dalcher
1.0
1.5 van de 5 sterren
Waarschuwing: volgens mij is dit echt de scherpste recensie die ik ooit schreef, en ik vind het echt vre-se-lijk om dit te moeten doen. Maar het was gewoon écht niet goed.
In 'VOX' krijgt de lezer een dystopische maatschappij te zien waarin vrouwen maar 100 woorden per dagen mogen spreken. Jean krijgt de kans om mee te werken aan een wetenschappelijk onderzoek, en ziet haar kans om het 'normale' leven weer op te pakken. Daarnaast blijkt Jean tegen alle moralen van de huidige maatschappij in te gaan.
Toen ik zag dat dit boek bij Bookchoice zou komen, was ik enthousiast. Ik had er goede dingen over gehoord en gelezen. Dit zou ab-so-luut een van mijn favoriete boeken uit 2020 worden.
Plot twist: dit boek is zo over-hyped dat ik het zelfs niet aanraad om te lezen.
Ik schrijf niet graag slechte recensies, zeker omdat ik weet hoeveel tijd en moeite er in een boek kruipt.
Allereerst, 'vox' wordt verkocht als een thriller. Heel vreemd want de inhoud is Dystopian. Voor een thriller is het zelfs nog meer ondermaats dan voor een dystopisch verhaal. Er is namelijk geen spanning aanwezig. Op geen enkele moment weet de auteur een bepaalde emotie over te brengen die de lezer op het puntje van zijn stoel hoort te brengen. Als auteurzijnde hoor je beter te weten. Voor beide genres voldeed het boek simpelweg niet.
Eerlijk gezegd was er geen enkele emotie aanwezig in dit boek. Het is zo oppervlakkig. Voor een boek dat seksisme en dergelijke zaken wil aankaarten, is het zwak. Op geen enkel moment onderbouwd de auteur scenes met een beknellend gevoel. Het lijkt zelfs alsof geen enkel personage de hele situatie erg vindt. Ze doen maar wat en 'wat vervelend' is het enige dat ze ervan lijken te denken.
Wat dan ook gelijk toont hoe vlak en onpersoonlijk de personages zijn. Ik kon met geen enkele een band vormen. Ze hebben geen persoonlijkheid, geen karakter. De personages waren ontzettend saai. Ze toonde ook niet echt interactie met elkaar. Ze leken emotieloos door het leven te gaan. Buiten 'ik ben bang', kwam er geen emotie aan te pas. Zelfs bij de feministische activisten (de vriendin van de hoofdpersoon), irriteerde ik me niet eens. Terwijl de extreme gevallen normaal het bloed van onder mijn nagels halen.
Dystopian hoort heel angstwekkend te zijn. De lezer moet een benauwd gevoel ervaren en het idee hebben dat de wereld echt zal vergaan. Een thriller hoort dan weer spannend te zijn, meeslepend en vooral en heel sterke climax te hebben. Dit boek had niets van dit alles en toont eerlijk gezegd enkel een plat verhaal dat simpel verteld wordt.
Om nog maar te zwijgen over de gelijkenissen met 'the handmaid's tale'. Er zijn scenes die bijna een op een hetzelfde zijn met seizoen 1 van de serie. Het lijkt een zeer slechte kopie te zijn. Een poging om op het idee van iemand anders geld te kunnen verdienen. Dat maakt het boek dan ook nog eens voorspelbaar en langdradig want de meeste Dystopian lezers kennen die klassieker al.
De plot was niet realistisch. Uiteraard, voor een Dystopian is dat ook geen hoofdzaak, maar het moet wel logisch zijn binnen de wereld die de auteur heeft opgebouwd. Wat helemaal niet was. Vooral het einde sloeg helemaal nergens op. Er wordt in het hele boek beschreven dat verzet en rebellie niet kan. Er wordt zoveel nadruk op gelegd. En dan zou zo'n einde kunnen?
Daarnaast, een boek met een feministische insteek... en een man saves the day? Als auteur spreek je jezelf zo sterk tegen en haal je letterlijk alle geloofwaardigheid over jouw werk onderuit.
Het was zo ongeloofwaardig dat het zo simpel was om dat teweeg te brengen. Het einde werd ook in 10 pagina's geschreven. Er werd niet naartoe gewerkt, niet goed opgebouwd en vooral het was niet voldoende uitgewerkt om de lezer tevreden te stellen. Iets wat door heel het boek ontzettend hard opvalt. De basis is er, maar de uitwerking is slecht. Het is veel te snel uitgevoerd.
Om dat alles af te ronden, dit boek wil seksisme tegenover vrouwen aankaarten maar vergeet daarbij 1 belangrijk ding. Het is zo seksistisch naar mannen toe, discriminerend en denigrerend. Mannen werden door de hoofdpersoon als 'niet mans genoeg' benoemd. Een heel vreemde gedachten voor een dystopisch personage in haar situatie. Ze haat de zeer mannelijke mannen, maar zij die niet mannelijk genoeg zijn lijkt ze te verafschuwen. Opnieuw stoot de lezer op ongeloofwaardigheid.
Wat vond ik dan wel goed?
Het idee, het concept en de basis. Dat vrouwen 100 woorden per dag mogen spreken en een politieke Dystopie.
Zoals eerder gezegd: goed idee, slechte uitwerking. Voor mij heeft deze auteur vooral bewezen dat ze geen idee had waar ze mee bezig was en ook totaal niet voldoende research heeft gedaan. Vooral de gelijkenis met de serie van 'the handmaid's tale' doet voor mij de das om.
De schrijfstijl was vlot, maar iets te beschrijvend. Er mochten wel wat meer dialogen aanwezig zijn. Voor en Dystopian verhaal was de manier van vertellen echter goed. Het bracht de nodige details (in zoverre deze aanwezig waren) naar voren en probeerde tempo in het boek te brengen.
Ik raad dit boek niet aan. Er zijn zoveel zaken niet goed uitgewerkt en de auteur haalt zo haar eigen concept onderuit, dat het gewoon niet overkwam. Daarnaast kan ik ook nog steeds niet de link leggen tussen de titel en de inhoud.
Negatief zijn tegenover een boek is nooit fijn. Het zijn harde woorden, maar langs de andere kant: dit boek had zo'n topper kunnen zijn en de auteur heeft alle kansen laten liggen.
Waarschuwing: volgens mij is dit echt de scherpste recensie die ik ooit schreef, en ik vind het echt vre-se-lijk om dit te moeten doen. Maar het was gewoon écht niet goed.
In 'VOX' krijgt de lezer een dystopische maatschappij te zien waarin vrouwen maar 100 woorden per dagen mogen spreken. Jean krijgt de kans om mee te werken aan een wetenschappelijk onderzoek, en ziet haar kans om het 'normale' leven weer op te pakken. Daarnaast blijkt Jean tegen alle moralen van de huidige maatschappij in te gaan.
Toen ik zag dat dit boek bij Bookchoice zou komen, was ik enthousiast. Ik had er goede dingen over gehoord en gelezen. Dit zou ab-so-luut een van mijn favoriete boeken uit 2020 worden.
Plot twist: dit boek is zo over-hyped dat ik het zelfs niet aanraad om te lezen.
Ik schrijf niet graag slechte recensies, zeker omdat ik weet hoeveel tijd en moeite er in een boek kruipt.
Allereerst, 'vox' wordt verkocht als een thriller. Heel vreemd want de inhoud is Dystopian. Voor een thriller is het zelfs nog meer ondermaats dan voor een dystopisch verhaal. Er is namelijk geen spanning aanwezig. Op geen enkele moment weet de auteur een bepaalde emotie over te brengen die de lezer op het puntje van zijn stoel hoort te brengen. Als auteurzijnde hoor je beter te weten. Voor beide genres voldeed het boek simpelweg niet.
Eerlijk gezegd was er geen enkele emotie aanwezig in dit boek. Het is zo oppervlakkig. Voor een boek dat seksisme en dergelijke zaken wil aankaarten, is het zwak. Op geen enkel moment onderbouwd de auteur scenes met een beknellend gevoel. Het lijkt zelfs alsof geen enkel personage de hele situatie erg vindt. Ze doen maar wat en 'wat vervelend' is het enige dat ze ervan lijken te denken.
Wat dan ook gelijk toont hoe vlak en onpersoonlijk de personages zijn. Ik kon met geen enkele een band vormen. Ze hebben geen persoonlijkheid, geen karakter. De personages waren ontzettend saai. Ze toonde ook niet echt interactie met elkaar. Ze leken emotieloos door het leven te gaan. Buiten 'ik ben bang', kwam er geen emotie aan te pas. Zelfs bij de feministische activisten (de vriendin van de hoofdpersoon), irriteerde ik me niet eens. Terwijl de extreme gevallen normaal het bloed van onder mijn nagels halen.
Dystopian hoort heel angstwekkend te zijn. De lezer moet een benauwd gevoel ervaren en het idee hebben dat de wereld echt zal vergaan. Een thriller hoort dan weer spannend te zijn, meeslepend en vooral en heel sterke climax te hebben. Dit boek had niets van dit alles en toont eerlijk gezegd enkel een plat verhaal dat simpel verteld wordt.
Om nog maar te zwijgen over de gelijkenissen met 'the handmaid's tale'. Er zijn scenes die bijna een op een hetzelfde zijn met seizoen 1 van de serie. Het lijkt een zeer slechte kopie te zijn. Een poging om op het idee van iemand anders geld te kunnen verdienen. Dat maakt het boek dan ook nog eens voorspelbaar en langdradig want de meeste Dystopian lezers kennen die klassieker al.
De plot was niet realistisch. Uiteraard, voor een Dystopian is dat ook geen hoofdzaak, maar het moet wel logisch zijn binnen de wereld die de auteur heeft opgebouwd. Wat helemaal niet was. Vooral het einde sloeg helemaal nergens op. Er wordt in het hele boek beschreven dat verzet en rebellie niet kan. Er wordt zoveel nadruk op gelegd. En dan zou zo'n einde kunnen?
Daarnaast, een boek met een feministische insteek... en een man saves the day? Als auteur spreek je jezelf zo sterk tegen en haal je letterlijk alle geloofwaardigheid over jouw werk onderuit.
Het was zo ongeloofwaardig dat het zo simpel was om dat teweeg te brengen. Het einde werd ook in 10 pagina's geschreven. Er werd niet naartoe gewerkt, niet goed opgebouwd en vooral het was niet voldoende uitgewerkt om de lezer tevreden te stellen. Iets wat door heel het boek ontzettend hard opvalt. De basis is er, maar de uitwerking is slecht. Het is veel te snel uitgevoerd.
Om dat alles af te ronden, dit boek wil seksisme tegenover vrouwen aankaarten maar vergeet daarbij 1 belangrijk ding. Het is zo seksistisch naar mannen toe, discriminerend en denigrerend. Mannen werden door de hoofdpersoon als 'niet mans genoeg' benoemd. Een heel vreemde gedachten voor een dystopisch personage in haar situatie. Ze haat de zeer mannelijke mannen, maar zij die niet mannelijk genoeg zijn lijkt ze te verafschuwen. Opnieuw stoot de lezer op ongeloofwaardigheid.
Wat vond ik dan wel goed?
Het idee, het concept en de basis. Dat vrouwen 100 woorden per dag mogen spreken en een politieke Dystopie.
Zoals eerder gezegd: goed idee, slechte uitwerking. Voor mij heeft deze auteur vooral bewezen dat ze geen idee had waar ze mee bezig was en ook totaal niet voldoende research heeft gedaan. Vooral de gelijkenis met de serie van 'the handmaid's tale' doet voor mij de das om.
De schrijfstijl was vlot, maar iets te beschrijvend. Er mochten wel wat meer dialogen aanwezig zijn. Voor en Dystopian verhaal was de manier van vertellen echter goed. Het bracht de nodige details (in zoverre deze aanwezig waren) naar voren en probeerde tempo in het boek te brengen.
Ik raad dit boek niet aan. Er zijn zoveel zaken niet goed uitgewerkt en de auteur haalt zo haar eigen concept onderuit, dat het gewoon niet overkwam. Daarnaast kan ik ook nog steeds niet de link leggen tussen de titel en de inhoud.
Negatief zijn tegenover een boek is nooit fijn. Het zijn harde woorden, maar langs de andere kant: dit boek had zo'n topper kunnen zijn en de auteur heeft alle kansen laten liggen.