Scan barcode
A review by pinkpassionpages
Nooit verliefd by Abbi Glines
4.0
Boek 1 en 2 had ik binnen de 24uur uitgelezen. Ik schrok er stiekem zelf van.
Bij het eerste boek was ik helemaal verkocht aan alle geheimen en het mysterieuze kantje van Rush. Plots schakelde de schrijfster van één perspectief over naar twee. Vond ik dat erg? Helemaal niet!
Mijn liefde voor Rush groeide enkel. Al begon ik ook steeds meer zijn donkere kant te ontdekken. Dat Rush zeer bezitterig is en ergens misschien wat wantrouwig, bracht een heleboel tegenstrijdige emoties met zich mee.
Plots blijkt Blaire ook zwanger te zijn. Nu ja, dat hadden we ergens al wel kunnen zien aankomen. Wat ik hieraan jammer vond, was dat er geen hints gegeven werden aan het einde van het vorige boek of begin van deze. Je wist als lezer helemaal niets en viel maar uit de lucht. Het had fijn geweest mocht ik ook wat meedenken over wat er gaande kon zijn.
Het hele baby-gedoe bracht me na een tijdje ook naar een geïrriteerd punt. Dan zal ze het hem niet vertellen, dan weer wel, of toch maar niet, maar toch hoort hij het te weten. Flapt ze het er ook gewoon doodleuk uit.
Wat ik miste uit het eerste deel was de pure chemie tussen Rush en Blaire. Ik merkte wat verschil op en vond dat nog een beetje vroeg in hun relatie.
Ook de zelfverzekerde Blaire en haar sterke karakter miste ik een beetje. Ze gaf in alles wel vrij snel toe en ik kon haar niet zo goed volgen.
Hoewel ik van het tweede boek genoten heb, was de eerste in mijn ogen nog steeds een knaller!
Bij het eerste boek was ik helemaal verkocht aan alle geheimen en het mysterieuze kantje van Rush. Plots schakelde de schrijfster van één perspectief over naar twee. Vond ik dat erg? Helemaal niet!
Mijn liefde voor Rush groeide enkel. Al begon ik ook steeds meer zijn donkere kant te ontdekken. Dat Rush zeer bezitterig is en ergens misschien wat wantrouwig, bracht een heleboel tegenstrijdige emoties met zich mee.
Plots blijkt Blaire ook zwanger te zijn. Nu ja, dat hadden we ergens al wel kunnen zien aankomen. Wat ik hieraan jammer vond, was dat er geen hints gegeven werden aan het einde van het vorige boek of begin van deze. Je wist als lezer helemaal niets en viel maar uit de lucht. Het had fijn geweest mocht ik ook wat meedenken over wat er gaande kon zijn.
Het hele baby-gedoe bracht me na een tijdje ook naar een geïrriteerd punt. Dan zal ze het hem niet vertellen, dan weer wel, of toch maar niet, maar toch hoort hij het te weten. Flapt ze het er ook gewoon doodleuk uit.
Wat ik miste uit het eerste deel was de pure chemie tussen Rush en Blaire. Ik merkte wat verschil op en vond dat nog een beetje vroeg in hun relatie.
Ook de zelfverzekerde Blaire en haar sterke karakter miste ik een beetje. Ze gaf in alles wel vrij snel toe en ik kon haar niet zo goed volgen.
Hoewel ik van het tweede boek genoten heb, was de eerste in mijn ogen nog steeds een knaller!