A review by asad261
مستاجر by Roland Topor

4.0

در مستاجر با رمانی روبرو هستیم که خواننده رفته‌رفته از یک فضای واقعی وارد فضایی وهم‌گونه می‌شود بطوریکه در انتهای داستان مرز خیال و واقعیت در نظر خواننده کاملاً محو شده و یک حس تعلیق به او منتقل می شود، حس تعلیقی که همچون یک مه بر افکار خواننده فرو می افتد و او را نسبت به همه برداشت‌هایش دچار تردید جدی می‌کند. نویسنده روند استحاله و مسخ شدن انسانی را به قلم آورده که شرایط محیطی به گونه‌ای هویتش را از او سلب کرده و تمام تلاش‌های وی در حفظ هویتش نافرجام بوده است، انسانی که برای پذیرفته شدن در یک محیط جدید تن به مناسباتی می‌دهد که برخلاف باورهای پیشینش بوده و رفته رفته با سرفروآوردن در برابر این مناسبات هویتش از او سلب می‌شود و خلا ناشی از این بی هویتی تحمیلی او را به سوی مرگ ناخواسته پیش می‌راند. کشش داستان نسبتاً خوب بود، شیوه روایت هم همینطور. نویسنده سعی کرده به گونه‌ای استعاری به خواننده هشدار دهد که چگونه تن دادن هریک از ما به هنجارهای پذیرفته شده دنیای امروزی می‌تواند هویت واقعی ما را از ما برباید و ما را رفته رفته دچار اضمحلال و فروپاشی درونی و روانی کند. امتیاز واقعی کتاب بنظرم 3.5 هست ولی بهش 4 میدم.