Scan barcode
A review by gijshuppertz
The Woman in White by Wilkie Collins
4.0
https://ongeduld.com/2022/03/16/the-woman-in-white-van-wilkie-collins/
Over dit Victoriaanse mysterie uit 1859 kan ik niet te veel schrijven zonder het plot te verraden, maar het is het meer dan waard om deze 700 bladzijden zelf te doorgronden. In het boek volgen wij verschillende karakters die aan de hand van brieven, dagboekfragmenten of medische papieren ons meenemen door het mysterie heen. Het verhaal start met de schilder Hartright. Deze docent wordt ingehuurd door een familie om schilderlessen te komen geven. Onderweg naar deze familie toe wordt hij plots geconfronteerd met een dame in het wit.
Het is donker en de heer Hartright wordt verrast door dit gestalte in wit. Eerst wantrouwend starten zij het gesprek waarna zij elkaar iets beter leren kennen en wandelen naar een gedeelde bestemming. Tijdens het wandelen komt Hartright erachter dat de dame is kwestie bepaalde connecties heeft met de familie waar hij naar reist en een duidelijke angst en afkeer van de toekomstig partner van een van de dames in het huishouden. Na afscheid overhoort Hartright agenten praten over een ontsnapte dame uit de psychiatrische instelling die volledig gekleed is in het wit.
In de loop van het verhaal wordt ons vanuit verschillende perspectieven steeds meer duidelijk gemaakt over deze dame in het wit, haar connecties tot dit huishouden en haar angst voor deze man. Dit alles wordt op een soepele en pakkende wijze gedaan met als hoofdkarakters Laura Fairlie en Marian Halcombe, de twee dames van het huishouden. Deze twee zussen zijn een fantastisch duo en doorlopen de intrigerende situaties met de meest manipulerende karakters.
Het boek is ontzettend toegankelijk, zeker voor een verhaal uit 1859, en zelfs in het Engels is het goed te lezen. De stijl van het verhaal is even wennen, maar leest prettig en rond de 150 bladzijden raakte ik verdiept in het verhaal en bleek het een echte page turner te zijn. Het plot blijft tot op het einde goed verstopt en onverwachts, ook de karakters blijven verbazen en doorlopen een groeiproces door de delen heen. Het is een zekere aanrader en al geheel als je een start zoekt de Engelse literatuur in.
Over dit Victoriaanse mysterie uit 1859 kan ik niet te veel schrijven zonder het plot te verraden, maar het is het meer dan waard om deze 700 bladzijden zelf te doorgronden. In het boek volgen wij verschillende karakters die aan de hand van brieven, dagboekfragmenten of medische papieren ons meenemen door het mysterie heen. Het verhaal start met de schilder Hartright. Deze docent wordt ingehuurd door een familie om schilderlessen te komen geven. Onderweg naar deze familie toe wordt hij plots geconfronteerd met een dame in het wit.
Het is donker en de heer Hartright wordt verrast door dit gestalte in wit. Eerst wantrouwend starten zij het gesprek waarna zij elkaar iets beter leren kennen en wandelen naar een gedeelde bestemming. Tijdens het wandelen komt Hartright erachter dat de dame is kwestie bepaalde connecties heeft met de familie waar hij naar reist en een duidelijke angst en afkeer van de toekomstig partner van een van de dames in het huishouden. Na afscheid overhoort Hartright agenten praten over een ontsnapte dame uit de psychiatrische instelling die volledig gekleed is in het wit.
In de loop van het verhaal wordt ons vanuit verschillende perspectieven steeds meer duidelijk gemaakt over deze dame in het wit, haar connecties tot dit huishouden en haar angst voor deze man. Dit alles wordt op een soepele en pakkende wijze gedaan met als hoofdkarakters Laura Fairlie en Marian Halcombe, de twee dames van het huishouden. Deze twee zussen zijn een fantastisch duo en doorlopen de intrigerende situaties met de meest manipulerende karakters.
Het boek is ontzettend toegankelijk, zeker voor een verhaal uit 1859, en zelfs in het Engels is het goed te lezen. De stijl van het verhaal is even wennen, maar leest prettig en rond de 150 bladzijden raakte ik verdiept in het verhaal en bleek het een echte page turner te zijn. Het plot blijft tot op het einde goed verstopt en onverwachts, ook de karakters blijven verbazen en doorlopen een groeiproces door de delen heen. Het is een zekere aanrader en al geheel als je een start zoekt de Engelse literatuur in.