A review by vrouwzoektboek
Dit gaat niet over grasmaaien by Ellen Deckwitz

4.0

Vorig jaar las ik voor het eerst in mijn leven (vroege jeugd even niet meegeteld) een dichtbundel (De zon en haar bloemen, Rupi Kaur). Een fijne kennismaking die smaakte naar meer.
-
Poëzie. Tja. Dat is voor heel slimme mensen, de bollebozen, de geleerden onder ons.. Dit is misschien wat overdreven, maar zo zag ik het in grote lijnen wel een beetje. Ik begreep het gewoon nooit zo. Maar eerlijk is eerlijk: ik probeerde het óók niet.
-
Met een dosis humor beschrijft Ellen hoe je poëzie kunt lezen. Met voorbeelden in columnstijl wat heel prettig leest. Het is erg verhelderend geweest en ook geruststellend, want poëzie hoef je - blijkbaar - dus niet altijd te snappen. Voor mij persoonlijk maakt dit boek poëzie toegankelijk(er).
-
Deckwitz sloeg soms de spijker op de kop. Neem nou deze zin: ‘Wat je in teksten vindt en waardeert, is altijd afhankelijk van wie je op dat moment bent, wat je leeservaring is, wat je nodig hebt.’ Of het feit dat je in je jeugd talloze dicht/rijm/poëzieboeken leest (Annie M. G. Schmidt bijvoorbeeld) maar dat het in de latere jeugd een stoffige imago krijgt en het niet meer wordt opgepakt. Voor mij zo herkenbaar en tegelijkertijd zo jammer.
-
Na dit boek te hebben gelezen heb ik veel zin om eens een gedichtenbundel of poëzie erbij te pakken. Wie weet wordt er in mijn profiel naast (historische) romans, (jeugd)literatuur en non-fictie ook poëzie toegevoegd!