Take a photo of a barcode or cover
A review by iefstuyvaert
De Godden broers by Meg Rosoff
5.0
Ik houd van goede jeugdliteratuur.
Al mag dat tegenwoordig (blijkbaar?) niet meer zo heten.
Het is YA nu. Yie-Aaa, maakt niet uit.
Goed geschreven jeugdliteratuur overstijgt vaak zelfs de A-literatuur. Om jongeren te bereiken moet een auteur namelijk extra hun best doen.
Meg Rosoff heeft daar ogenschijnlijk geen moeite mee, ook al is ze zelf intussen een NSYA meer.
In ‘The Great Godden’ laat ze een naam- en genderloos (?) personage aan het woord, tijdens een jaarlijkse vakantie in een al even naamloos Engels kustplaatsje. Het kroostrijke gezin waarvan ze deel uitmaakt brengt er al zolang ze zich herinnert de zomer door. Alles is vertrouwd, een beetje saai zelfs, tot de Godden-broers hun opwachting maken.
Al snel is niets meer wat het lijkt en ontspint zich een geheimzinnige en broeierige paringsdans die ongetwijfeld slachtoffers zal maken. En maakt. Changez!
Wat Rosoff met bijvoorbeeld Jenny Valentine gemeen heeft (en onderscheidt van mindere God(d)en) zijn haar inlevingsvermogen en nauwgezette observaties, in prachtige zinnen verpakt. Ze maakt het vertalers daardoor geweldig moeilijk, want ‘Ik hoop dat Malcolm Hope nooit opgeeft’ is nu eenmaal net niet hetzelfde als ‘I hope Malcolm never gives up Hope’.
Ik lees Meg Rosoff graag.
Mijn zeventienjarige zelve had Meg Rosoff graag gelezen.
Mijn zeventienjarige zelve was Meg Rosoff graag gewéést!
Yie-Aaa!
Al mag dat tegenwoordig (blijkbaar?) niet meer zo heten.
Het is YA nu. Yie-Aaa, maakt niet uit.
Goed geschreven jeugdliteratuur overstijgt vaak zelfs de A-literatuur. Om jongeren te bereiken moet een auteur namelijk extra hun best doen.
Meg Rosoff heeft daar ogenschijnlijk geen moeite mee, ook al is ze zelf intussen een NSYA meer.
In ‘The Great Godden’ laat ze een naam- en genderloos (?) personage aan het woord, tijdens een jaarlijkse vakantie in een al even naamloos Engels kustplaatsje. Het kroostrijke gezin waarvan ze deel uitmaakt brengt er al zolang ze zich herinnert de zomer door. Alles is vertrouwd, een beetje saai zelfs, tot de Godden-broers hun opwachting maken.
Al snel is niets meer wat het lijkt en ontspint zich een geheimzinnige en broeierige paringsdans die ongetwijfeld slachtoffers zal maken. En maakt. Changez!
Wat Rosoff met bijvoorbeeld Jenny Valentine gemeen heeft (en onderscheidt van mindere God(d)en) zijn haar inlevingsvermogen en nauwgezette observaties, in prachtige zinnen verpakt. Ze maakt het vertalers daardoor geweldig moeilijk, want ‘Ik hoop dat Malcolm Hope nooit opgeeft’ is nu eenmaal net niet hetzelfde als ‘I hope Malcolm never gives up Hope’.
Ik lees Meg Rosoff graag.
Mijn zeventienjarige zelve had Meg Rosoff graag gelezen.
Mijn zeventienjarige zelve was Meg Rosoff graag gewéést!
Yie-Aaa!